بریده‌هایی از کتاب دختران جسور (جلد اول)

او به دانشگاه هاروارد رفت و یکی از درخشان‌ترین دانشجویان آن شد. همسرش مارتی نیز دانشجوی هاروارد بود و دیگران به او می‌گفتند: «همسرت باید در منزل آشپزی و از بچه‌ها نگهداری کند.» اما مارتی اعتنا نمی‌کرد. روت آشپزی بسیار بد بود. مارتی عاشق نگهداری از دخترشان بود و به همسر بی‌نظیرش افتخار می‌کرد.

دختری بود که آرزو داشت وکیلی معروف شود. مردم او را مسخره می‌کردند: «یک وکیل زن؟ احمق نباش! وکیل‌ها و قضات همیشه مرد هستند.»

او عقیده داشت فرزندانش در شلوار و بلوزهای راحت خوشحال‌تر و سلامت‌تر هستند، به‌ویژه در روزهای گرم و شرجی تابستان.

دختری در انگلستان زندگی می‌کرد که برایش اهمیت نداشت دیگران چگونه در موردش فکر می‌کنند. او باور داشت کاری را باید انجام دهد که فکر می‌کند درست است. برخی افراد او را به دلیل صداقتش دوست داشتند و برخی دیگر او را سرکش می‌دانستند. مارگارت فقط شانه بالا می‌انداخت و به کارش ادامه می‌داد.

امیلیا در آخرین تماس رادیویی خود گفته بود که بالای ابرها در حال پرواز است و بنزینش دارد تمام می‌شود. هواپیمای او در نقطه‌ای از اقیانوس آرام ناپدید شد و هرگز پیدا نشد. او در آخرین پیامش گفته بود: «من کاملاً از خطرها آگاه هستم. می‌خواهم خطر کنم، چون می‌خواهم این کار را انجام دهم. خانم‌ها باید سعی کنند کارهایی را انجام دهند که آقایان برای آن تلاش می‌کنند و حتی اگر شکست خوردند هم، شکستشان تجربه‌ای برای ماجراجویی دیگران خواهد بود.»

روزی پیکی که حامل پیامی از طرف پولیکارپا بود دستگیر شد و هویت پولیکارپا فاش و دستگیر شد. به او گفتند که اگر نام دوستانش را بگوید در امان خواهد ماند. او مستقیم به چشمان آن‌ها خیره شد و گفت: «من یک زن جوان هستم و شما نمی‌توانید من را بترسانید.»

مهم نیست چه مشکلاتی سر راه وجود دارد، نباید هرگز از آرزوهایمان دور شویم. هرقدر بیشتر استقامت کنیم، به اهدافمان نزدیک‌تر می‌شویم. هرگاه زندگی بیشتر به ما فشار می‌آورد، باید استقامت خود را بیشتر کنیم.

فرود آپولو با عنوان «یک گام کوچک یک فرد یک قدم عظیم برای بشر است» مورد تحسین قرار گرفت؛ اما این واقعه بدون مهارت درخشان برنامه‌ریزی یک زن امکان‌پذیر نبود و آن زن کسی نیست جز مهندس ناسا، مارگارت همیلتون.

«تحصیلات قدرت به همراه می‌آورد و طالبان مدارس دخترانه را بسته است، زیرا نمی‌خواهد زنان قدرتمند باشند.»

«هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که چون در یک لیوان آب ماهی‌ای نیافته‌ایم در دریا ماهی وجود ندارد.»

«جنگیدن با تمام توان برای هدف ساده نیست

دختری بود به نام ماری که هرآنچه دوست داشت می‌پوشید؛ شلوار، چکمه، کراوات و پیراهن مردانه. در آن زمان زنان بالاتنه‌های تنگ و زیردامنی‌های چین‌دار در زیر دامن‌های گشادشان می‌پوشیدند که تکان خوردن و حتی نفس‌کشیدن با آن مشکل بود. والدین ماری برخلاف والدین دوستانش معتقد بودند هرکس می‌تواند هرآنچه می‌خواهد بپوشد.

آن زمان دولت در مورد آنچه مردم می‌توانستند بیاموزند، بسیار سخت‌گیری می‌کرد و دختران به‌هیچ‌وجه اجازه نداشتند به دانشگاه بروند.

برای او دنیا آزمایشگاه بود و می‌خواست آزمایش‌های زیادی در آن انجام دهد.

«من نه می‌خواهم راجع به وظایف زنان بدانم و نه می‌خواهم ازدواج کنم، من می‌خواهم یک مبارز باشم.»

زمانی بود که مردها باور داشتند زنان به دنیا می‌آیند تا زندگی را برای آن‌ها مطلوب‌تر کنند. آن‌ها تصور می‌کردند زنان باید لباس زنانه بپوشند، یعنی لباسی بلند با بندهای محکم و چسبان. مهم نبود این لباس چقدر جلوی حرکت و حتی تنفس آن‌ها را می‌گرفت، آن‌ها فقط باید زیبا به نظر می‌رسیدند. داشتن شغل، ورزش، اداره مملکت و… خارج از محدوده مجاز زنان بود. آن‌ها حتی حق رأی هم نداشتند. کیت اعتقاد داشت که زنان باید به اندازه مردان آزادی داشته باشند، بتوانند نظریاتشان را ابراز کنند، به کسی که می‌خواهند رأی دهند و لباس راحت بپوشند.

یک‌بار جین شامپانزه زخمی‌ای را نجات داد و از او مراقبت کرد تا بهبود یافت و زمانی که او را به حیات وحش بازگرداند، شامپانزه برگشت و او را گرم و عاشقانه در آغوش کشید، انگار با زبان خود می‌گفت که «متشکرم و خدا نگهدار.»

در آن زمان دختران بسیار مشتاق ازدواج بودند؛ اما جین علاقه‌ای به ازدواج نداشت. او هیچ‌گاه ازدواج نکرد و در یکی از رمان‌هایش نوشته است: «هرکاری بکنید غیر از ازدواج بدون عشق.»

او همیشه به رفتار نابرابر دیگران به دلیل دختربودنش اعتراض داشت. زمانی که به او گفته می‌شد نمی‌تواند کاری را انجام دهد چون یک دختر است، قلبش از خشم آتش می‌گرفت.

پدرش می‌گفت: «دختران نمی‌توانند دریانوردی کنند، چون موهایشان به وسایل و طناب‌های کشتی گیر خواهد کرد.» گریس دوست نداشت این حرف‌ها را بشنود، بنابراین موهایش را کوتاه کرد و لباس پسرانه پوشید تا به خانواده‌اش ثابت کند برای زندگی روی آب مناسب است.