بریده‌هایی از کتاب از ترس تا شوق زندگی

بزرگی در جایی گفته است: "کسی که عشق بورزد، هرگز پیر نخواهد شد. خداوند، نمونهٔ حاضر و بارز این ادعاست."

هرگاه برای یک تغییر و تحول مثبت در زندگی یا رهایی از ترس، انگیزه‌ای نداشته باشیم، می‌توانیم به این نتیجه برسیم که در وجود ما چیزی در برابر این‌ها مقاومت می‌کند.

علم، واقعیت‌ها را کشف می‌کند و باور، آن‌ها را می‌سازد.

اگر بر ترس چیره شوید، دیگر هیچ نیازی به جنگ نیست، عشق، همهٔ ضروریات را برطرف می‌کند زیرا خداوند از مهرورزان محافظت می‌کند

"خوشبخت و عاری از ترس بودن را می‌توان تمرین کرد، همان‌طور که یک ورزشکار جسم خود را آموزش و تمرین می‌دهد." "کلاوس یورگن بکر"

با تغییر در اندیشه‌هایتان، ترس‌هایتان را نیز تغییر دهید.

ترس، ویژگی نادر و عجیبی دارد: اگر از او فرار کنم، بزرگ‌تر و تهدیدآمیزتر می‌شود، هر چه به او نزدیک‌تر شوم، کوچک‌تر می‌شود.

"انسان بدخواب"‌ وحشت دارد، دچار عدم تعادل است و نگرانی‌هایش را با خود به رختخواب می‌برد.

اگر بذر گل رز باشیم و یک گل لاله را به‌عنوان الگو بپذیریم، همیشه خودمان را مانند یک "گل لالهٔ ناقص" احساس خواهیم کرد، مانند موجودی "کج و معوج".

هنگامی که خود را علت همهٔ آنچه برایم اتفاق می‌افتد بدانم، مسؤولیت خویشتن خود را به عهده می‌گیرم.

خدمت هیچ مفهوم دیگری ندارد، مگر فراهم آوردن شرایطی که خداوند بتواند به‌واسطهٔ شما وارد عمل شود.

می‌گویند کسی که شکستی را تجربه نکرده باشد، لایق پیروزی نیست.

اگر بیاموزید که دربارهٔ احساس‌هایتان صحبت کنید، خواهید دید که چه بار سنگینی از روی دوشتان برداشته می‌شود.

افرادی که دچار اختلال روانی می‌شوند، اغلب کسانی هستند که نمی‌توانند احساساتشان را بیان کنند

"هنگامی که ترس کنار می‌رود، زندگی آغاز می‌شود." "اچ. آر. هیلتی"

هنگامی که از روی ترس دروغ می‌گوییم، بهتر است از خودمان بپرسیم که از چه چیزی یا چه کسی می‌خواهیم فرار کنیم؟ از چه می‌ترسیم؟ به‌راستی راه بهتری وجود ندارد؟

بدترین‌ها را بپذیرید، بهترین‌ها را به‌دست آورید در برابر ترس، مجسم کنید که در بدترین حالت چه اتفاقی ممکن است بیفتد. بدترین حالت ممکن را بپذیرید اما منتظر بهترین نتیجه باشید

پیش از این‌که بتوانیم جنبه‌های منفی را تغییر دهیم و متحول سازیم، ابتدا باید آن‌ها را پذیرفته باشیم. هر چیز منفی تنها در صورت مقاومت در برابر آن نمود وجودی پیدا می‌کند.

به محض این‌که آمادگی داشته باشم که بتوانم درک کنم هر کدام از نشانه‌های بیماری چه پیامی برای من دارد، می‌توانم ترس از بیماری را رها کنم و متناسب با آن رفتار کنم.

همهٔ ترس‌ها یک نقطهٔ مشترک دارند؛ این که به ندرت با قدرت تصمیم قاطعانه و دلایل منطقی کنار زده می‌شوند.