بریده‌هایی از کتاب ماندن در وضعیت آخر

با استراحت کافی و سر حال آمدن، می‌توانیم "بالغ" را برای انجام تغییر به‌کار اندازیم ـ تغییر در رفتار که نهایتا می‌تواند باعث تغییری در احساس‌هایمان شود.

کسانی که نمی‌خواهند عدم قطعیت‌ها را به‌عنوان واقعیتی روزمره قبول کنند، مدام در حسرت و افسوس "روزهای خوب گذشته" به‌سر می‌برند

احساس خرفتی در مورد کسانی که از مواد مخدر استفاده می‌کنند نیز صدق می‌کند. آن‌ها هم بی‌احساس و منگ می‌شوند. ارتباطاتشان یک‌طرفه می‌شود و آنچه را که دیگران می‌گویند نمی‌شنوند. هیچ نوع نوازشی هم در کار نیست.

بِرن معتقد بود که دلیل مشروب‌خواری مردم این است که می‌خواهند عنان اختیار را از دست "والد" بیرون بیاورند و افسار را به "کودک" خود بسپارند.

بچه که بودم در مزرعه زندگی می‌کردیم. خوب یادم هست وقتی که کسی به دیدن ما می‌آمد از الکل خبری نبود. همینقدر که مهمان آمده بود، خوب بود. حرف‌ها و صحبت‌ها طبیعی و هوشیارانه بود. فقط با هم بودن، حتی در سکوت هم لذّت داشت. لازم نبود کسی پاتیل شود تا به حرف بیفتد. هر کس که حرف می‌زد همه ما، از عمه بزرگه گرفته تا بچه‌ها، گوش می‌کردند.

همه خواسته‌های ما جامه عمل نمی‌پوشد. عوامل خارجی سر راه ما سبز می‌شوند و حتی می‌توانند مانع انجام برنامه‌های ما شوند.

این واقعیت که انسانی برای مقابله با مشکلات عاطفی خود در زندگی به روان‌درمانی نیاز دارد، به‌هیچ‌وجه بدین معنا نیست که وی حقیر است.

اگر زندگی شما بر پایه "فقط و فقط یکی" استوار است، منتظر "هیچ‌کس و تنهایی" باشید.

هرنوع رابطه‌ای که در آن یک فرد در مورد بیش از ۵۰ درصد از مسائل عاطفی‌اش به دیگری متکی باشد، احتمالاً دچار اِشکال خواهد شد.

از تأثیری که روی دیگران می‌گذاریدآگاه باشید

مردم غالبا صدمه می‌بینند، زیرا به هر حال انسانند، و گهگاه یکدیگر را مأیوس می‌کنند.

"شادی شکلی است از شهامت."

"صداقت را می‌توان بدون داشتن هرگونه معیاری درک کرد.

"آموزش اخلاقی بدون داشتن تصوری از عظمت غیرممکن است."

اگر ما آزادی بیشتری می‌خواهیم باید مسئولیت بیشتری را هم قبول کنیم

احساس‌ها به‌ویژه موقعی بد هستند که "بالغ" را از کار می‌اندازند، و ما بدبختی‌های خودمان را با کارهای احمقانه، یکی بعد از دیگری، تشدید می‌کنیم.

به عقیده ما رفتار کودکان شاد نتیجه محبت بدون قید و شرط، و نتیجه دستورهای مستقیم و یکنواخت والدین دلسوز است که به بچه‌های خود نشان می‌دهند چگونه باید فکر کرد و چگونه به حل مسائل پرداخت. فکر کردن و عمل کردن در کودک دانش و تسلط ایجاد می‌کند، و این علی رغم تصمیم‌گیری اولیه‌ای است که وی اتخاذ کرده است. "تسلط" نیز در مغز ضبط می‌شود و همیشه همراه با احساس اتکاء به نفس ظاهر می‌شود.

ماسک مرا نمی‌ترساند چون می‌دانستم چیست، اما گرچن نمی‌دانست. بزرگ که می‌شویم فراموش می‌کنیم یک شب در بچگی چه دیدیم، فراموش می‌کنیم دنیا چقدر ترسناک بود و ما چقدر ناتوان بودیم. حتی فراموش می‌کنیم که روزی به این نتیجه رسیده بودیم که "من خوب نیستم ــ شما خوب هستید." اما وقتی این نتیجه قطعی شد، برای همیشه در ذهن ضبط می‌شود.

اگر در حال حاضر گهگاه ما خود را در وضعیتی وابسته احساس می‌کنیم، علّت آن است که دوباره "کودک" می‌شویم ــ با همان احساس‌هایی که در زمان کودکی داشتیم. ما نه‌تنها همه احساس‌ها را به خاطر می‌آوریم بلکه همان کودک می‌شویم و ممکن است دوباره احساس کنیم که "من خوب نیستم ــ شما خوب هستید". بیشتر زندگی ما عبارت است از تلاش برای نفی و اثبات و پیشی گرفتن و یا غلبه بر این تصمیم اولیه به منظور درک بهتری از این حالت

ما معتقدیم که همه کودکان در سنین یک تا دو سالگی، یعنی قبل از زبان باز کردن، در صحنه دنیایی از غول‌ها و بالاَخصّ پدر و مادر خود که کودکان برای همه چیز از غذا گرفته تا مراقبت و پرورش و خود زندگی به آن‌ها اتکاء دارند، به چنین نتیجه‌ای می‌رسند. این تصمیم که ضمنا به‌طور دائم ضبط می‌شود، محصولی از وضعیت کودکی است که واقعیت اساسی آن، متکی بودن است.