بریده‌هایی از کتاب پدرکشی

هدفِ غاییِ رقص نمایشِ جسم است. همهٔ ما سال‌ها با این سوءبرداشت زیسته‌ایم که هر شخصی صاحبِ یک بدن است. اکثرِ ما این بدن را تصرف نکرده‌ایم یا آن‌قدر بد آن را به کار گرفته‌ایم که بیش‌تر شبیه است به تمسخر و اتلافِ جسم. مثل آن کاخ‌هایی که در ایتالیا با معماری شگفت‌انگیزِ روم باستان به جای تبدیل شدن به اماکنی برای لذت و خوش‌گذرانی، پُر شده‌اند از دفاترِ شرکت‌های بین‌المللی معروف. هیچ‌کس مانند رقصنده ساکنِ تمامیتِ جسم خود نیست.

این یک قاعدهٔ عمومی است: بین دو هنرمند با استعداد و نبوغِ یکسان، هنرمندِ زن در قیاس با هنرمند مردِ هم‌تراز با او، همیشه اطمینان و شوقِ بیش‌تر و کامل‌تری در مخاطب ایجاد می‌کند. این قانون پایه و اساسِ تحریفاتی را که طی هزاره‌ها زن‌ستیزی به آن‌ها خو گرفته‌ایم، متزلزل می‌کند؛ اما به‌هرحال نمی‌شود با این قاعده و اصل اولیه مخالفت کرد.

انسان‌های خردمند معتقدند که همه‌چیز بی‌معناست، اما آدم‌های عاشق دانایی و معرفتی بسیار ژرف‌تر از خردمندان دارند. کسی که عاشق است حتی لحظه‌ای به معنای کائنات شک نمی‌کند.

انسان‌های خردمند معتقدند که همه‌چیز بی‌معناست، اما آدم‌های عاشق دانایی و معرفتی بسیار ژرف‌تر از خردمندان دارند. کسی که عاشق است حتی لحظه‌ای به معنای کائنات شک نمی‌کند.

«هدف شعبده کردن اینه که دیگری رو وادار کنی به واقعیت شک کنه.» جو سرش را تکان داد. نورمان در ادامه گفت «پس شعبده برای دیگریه، نه برای تو.»

هدفِ غاییِ رقص نمایشِ جسم است. همهٔ ما سال‌ها با این سوءبرداشت زیسته‌ایم که هر شخصی صاحبِ یک بدن است. اکثرِ ما این بدن را تصرف نکرده‌ایم یا آن‌قدر بد آن را به کار گرفته‌ایم که بیش‌تر شبیه است به تمسخر و اتلافِ جسم. مثل آن کاخ‌هایی که در ایتالیا با معماری شگفت‌انگیزِ روم باستان به جای تبدیل شدن به اماکنی برای لذت و خوش‌گذرانی، پُر شده‌اند از دفاترِ شرکت‌های بین‌المللی معروف. هیچ‌کس مانند رقصنده ساکنِ تمامیتِ جسم خود نیست.

«ثباتْ خلافِ طبیعت است؛ خلافِ زندگی است. تنها مُردگان‌اند که به طور قطع باثبات هستند.» آلدوس هاکسلی

ویژگی اصلی شهر رینو که سبب شهرت جهانی آن شده مسئلهٔ طلاق است؛ موضوعی که موجب می‌شود تعداد گل‌فروش‌های این شهر بسیار کم باشد: به‌هرحال تعداد کسانی که به آن مرتبه از مدنیت رسیده باشند که به همسر سابق خود گل هدیه بدهند چندان زیاد نیست.

«به‌هرحال شعبده کردن یعنی حقه‌بازی و تقلب.» «باهات موافق نیستم. یک فرق مهم و اساسی بین شعبده‌بازی و حقه‌بازی هست: در شعبده واقعیت به نفعِ مخاطب و با هدف خوشایند بودن برای بیننده و ایجاد نوعی تردیدِ رهایی‌بخش تغییر شکل می‌ده. اما در تقلب واقعیت برای آسیب رسوندن به طرف مقابل و به قصد دزدیدن پولش تغییر می‌کنه.»

اکثرِ ما این بدن را تصرف نکرده‌ایم یا آن‌قدر بد آن را به کار گرفته‌ایم که بیش‌تر شبیه است به تمسخر و اتلافِ جسم. مثل آن کاخ‌هایی که در ایتالیا با معماری شگفت‌انگیزِ روم باستان به جای تبدیل شدن به اماکنی برای لذت و خوش‌گذرانی، پُر شده‌اند از دفاترِ شرکت‌های بین‌المللی معروف. هیچ‌کس مانند رقصنده ساکنِ تمامیتِ جسم خود نیست.