بریده‌هایی از کتاب اقیانوس انتهای جاده

دلم برای دوران کودکی تنگ نمی‌شود، اما دلم برای لذت‌های کوچکی که داشتم تنگ می‌شود

«هیچ‌کس در اصل شبیه اون چیزی که درونشه نیست. تو هم نیستی. من هم نیستم. آدما پیچیده‌تر از این حرفان. در مورد همه هم صدق می‌کنه.»

آدم‌بزرگ‌ها راه‌ها را دنبال می‌کنند. بچه‌ها آن‌ها را کشف می‌کنند. آدم‌بزرگ‌ها دوست دارند صدها و هزاران بار همان راهِ همیشگی را بروند؛ شاید هرگز به ذهنشان نمی‌رسد از راه خارج شوند

«فرق اقیانوس با دریا چیه؟» پدر گفت: «بزرگ‌تره. اقیانوس خیلی از دریا بزرگ‌تره.

کتاب‌ها از آدم‌ها مطمئن‌تر بودند.