بریده‌هایی از کتاب فرمول برنامه‌ریزی؛ راهنمایی برای ایجاد فهرست‌های کاری

خستگی ناشی از تصمیم شرایطی است که در آن توانایی کمتری در گرفتن تصمیمات خوب دارید زیرا به لحاط ذهنی از تصمیم‌گیری در سراسر طول روز به شدت خسته شده‌اید. به بیان دیگر، منابع شناختی‌تان تمام شده است. سوختتان به انتها رسیده است.

برنامه‌هایی که گزینه‌های خیلی زیادی را ارائه می‌دهند این مشکل را بدتر می‌کنند. آنها شما را مجبور به تصمیم‌گیری‌های غیر ضروری راجع به اینکه روی چه موردی کار کنید، می‌کنند. همان طور که اشاره شد، هر تصمیم ذخیرهٔ شناختی شما را از بین می‌برد و خستگی ناشی از تصمیم شما را افزایش می‌دهد. این نهایتاً منجر به وضعیت نابسامانی به نام «طفره از تصمیم» می‌شود. در مواجهه با گزینه‌های متعدد، از انتخاب بین آنها طفره می‌روید چون انجام چنین کاری مستلزم تلاش ذهنی بسیار زیادی می‌باشد؛ در مقابل، وقت ارزشمندتان را به چک کردن ایمیل، دیدن فیسبوک، و خواندن سرخط خبرها می‌گذرانید که همه آنها در تلاش برای گریز از تصمیم‌گیری دربارهٔ اینکه روی چه چیزی کار کنید هستند. نتیجه قابل پیش‌بینی است. بازدهی شما افت می‌کند و فهرست کارهای برنامه‌ریزی شدهٔ شما، شامل موارد مهم، ناتمام می‌ماند.

خستگی ناشی از تصمیم شرایطی است که در آن توانایی کمتری در گرفتن تصمیمات خوب دارید زیرا به لحاط ذهنی از تصمیم‌گیری در سراسر طول روز به شدت خسته شده‌اید. به بیان دیگر، منابع شناختی‌تان تمام شده است. سوختتان به انتها رسیده است.

روانشناس بری شوارتز (Barry Schwartz) آن را «پارادوکس انتخاب» می‌نامد. هرچه گزینه‌های بیشتری داشته باشیم، توانایی کمتری در تصمیم‌گیری بین آنها خواهیم داشت و در نتیجه اضطراب بیشتری تجربه خواهیم کرد.

شما در روز مقدار محدودی زمان برای به انجام رساندن کارها دارید. به این خاطر باید فهرست کارهای برنامه‌ریزی شده‌تان را محدود کنید تا خود را با آن محدودیت تطبیق دهید. اگر فقط چهار ساعت در اختیار دارید، اطمینان پیدا کنید که برنامهٔ شما در این محدودیت زمانی قابل تکمیل است. در غیر اینصورت شکست خواهید خورد.

قانون پارکینسون را بخاطر بیاورید: «کار به اندازهٔ زمان اختصاص داده شده جهت تکمیلش طول می‌کشد.» اگر برای کارهای برنامه‌ریزی شدهٔ خود سررسید در نظر نگرفتید، از باقی ماندن آنها در فهرستتان تعجب نکنید.

بدون سررسیدها، انگیزهٔ کمی برای اقدام وجود دارد. بدون انگیزه، چیزی به انجام نمی‌رسد. دلیل اینکه تعداد زیادی از فهرست‌ها روز به روز همانطور که کارها ناتمام می‌مانند طولانی و طولانی‌تر می‌شوند، همین موضوع است.

فهرست کارهای برنامه‌ریزی شده بدون موعد مقررشده یک فهرست آرزوهاست. نه چیزی بیشتر. بدون موعدهای مقررشده به تنبلی روی می‌آوریم.

مدیریت فهرستی از کارها که جلوی رویتان نمایش داده شده بسیار آسان‌تر از زمانی است که همان فهرست در سرتان می‌چرخد.

افراد تمایل دارند کارهایی را انتخاب کنند که انجام آنها آسان است