بریده‌هایی از کتاب زندگی دومت زمانی آغاز می‌شود که می‌فهمی یک زندگی بیشتر نداری

گوش‌کردنی که با بی‌اعتنایی همراه باشه که اسمش گوش‌کردن نیست... گوش‌دادن واقعی اونیه که خودت رو جای طرف بذاری و درکش کنی. نمی‌تونید تصور کنید کسی که گوش‌کردن واقعی رو بلد باشه چقدر کمیابه!

«انجام‌دادن آنچه دوست داری، آزادی است؛ و دوست‌داشتن آنچه انجام می‌دهی، خوشبختی»

ـ مرحله‌به‌مرحله؟ ـ آره. بدیهیه که نمی‌تونید یک‌روزه کمربند سیاهِ تغییر رو بگیرید. برای همینه که من تئوری گام‌های کوچک رو استفاده می‌کنم تا شاگردام رو پله‌پله به‌سمتِ بهترشدن سوق بدم. وقتی از تغییر حرف زده می‌شه، خیلی از مردم یک چیز شگرف و اساسی به ذهن‌شون خطور می‌کنه، درحالی‌که تغییرات اساسی با تغییرات کوچیک و ظاهراً پیش‌پاافتاده شروع می‌شند.

اندک‌اندک فهمیدم که چه چیز خوشبختی می‌آورد: متعهد بودن! در رابطهٔ عاشقانه، در خانواده، در کار...

بدبختی و فلاکت بشر را در ذهنم مرور کردم؛ مردمی که زیر رگبار موشک و گلوله بودند، آن‌هایی که بیماری لاعلاج داشتند، بی‌خانمان‌ها، بیکارها، آدم‌ها و عاشقان تنها... مشکلات من درمقایسه با این‌ها خیلی ناچیز به‌نظر می‌رسیدند! اما، همان‌طور که کلود دوپونتل گفت، نباید چیزهایی را که با یکدیگر قابلِ‌قیاس نیستند، باهم مقایسه کرد. نردبان خوشبختی یا بدبختی برای همه یکی نیست..

پل بوئِس می‌گفت: «بخشش موجب فراموش‌کردن گذشته نمی‌شود، اما آینده را وسعت می‌بخشد».

«انجام‌دادن آنچه دوست داری، آزادی است؛ و دوست‌داشتن آنچه انجام می‌دهی، خوشبختی».

«مراقب خودتون باشید...» این کلمات، در راهِ برگشت به سمتِ میز کارم هنوز توی گوشم صدا می‌کرد. چقدر خوب است که کسی ذره‌ای به آدم توجه کند! چند گِرَم مهربانی در این دنیای وحشی!

حرف‌های شما دارای امواج هستند، همین‌طور رفتار فیزیکی‌تان. هردوی این‌ها به‌صورت گسترده‌ای روی ذهن، و به‌تبعِ آن، روی حقیقت شما تأثیرگذارند. به‌همین‌سبب، ضروری است که تفکر و رفتار مثبت داشته باشیم. به‌جای خمودگی، راست بایستیم، به‌جای اخم، لبخند بزنیم و در هرکاری به‌جای شِکوه‌کردن و ناامیدشدن، نیمهٔ پر لیوان را ببینیم...

وینستون چرچیل می‌گفت: «موفقیت، توانایی عبور از شکستی به شکست دیگر است، بدون اینکه اشتیاقت را از دست بدهی».