بریده‌هایی از کتاب نامه های امام صادق (ع) به شیعیان

هرآن‌که به هنگام شب تا رسیدن صبح و طلوع، اندوهی جز اندیشهٔ رهاساختن و نجات خویش از رنج بزرگ داشته باشد، آنچه بااهمیت است، کوچک شمرده و به سود اندکی از جانب خدا دل بسته است.

به راستی، ابلیس دام‌هایی دارد که به‌وسیلهٔ آن‌ها شکار می‌کند، پس از ریسمان‌ها و دام‌های او دوری کنید. راه‌های فریفتن او، جلوگیری از نیکی به مردمان است و ریسمان او، غفلت و به خواب فروبردن هنگامهٔ ادای نمازهای واجب است.

آن کسی‌که فقط بر اعمال نیک خود تکیه می‌کند و هم آن‌که بی‌باکانه و گستاخانه گناه می‌کند و تنها به رحمت خدا امید دارد، نجات نمی‌یابند؛ بلکه کسانی‌که بیم و امید را باهم دارند، نجات یافتگان‌اند. گویی دلشان به‌واسطهٔ اشتیاق به پاداش و ترس ازکیفر در چنگال پرنده‌ای است. هر آن‌کس که مایل است خداوند در بهشت و سرای جاوید، هم‌نشینی نیکو به او عطا کند و در پیشگاه آفریدگار سربلند باشد، باید دل دیگران را شاد کند. از ساعات خواب شبانه‌ات کم کن و در روز، از سخن‌گفتن زیاد دوری کن؛ زیرا در تن آدمی عضوی کم‌سپاس‌تر از زبان و چشم نیست. مادر حضرت سلیمان (ع) به ایشان توصیه می‌کرد: «پسرم، از خواب بپرهیز که تو را در آن روز که آدمیان به اعمال خویش نیازمندند، دست خالی می‌گذارد!»

آگاهی و علم‌ات را مانند پدری بدان که از او فرمان‌بُرداری می‌کنی

پس هر فردی که محبت ما را به دل داشته و خواستار دوستی ما اهل‌بیت باشد و با دشمن ما دوستی نورزد و هر آنچه درستی اش را می‌داند، بر زبان آورد و دربارهٔ هرچه تردید دارد و از آن آگاه نیست، سکوت پیشه کند و خاموش باشد، از اهالی بهشت خواهد بود.

ای شیعیان، هرگز به این سو و آنسو نروید و به راه‌های گوناگون دست نیاویزید. به‌خدا سوگند که تنها از طریق پارسایی و سخت‌کوشی و تلاش در دنیا و کمک به یکدیگر در راه رضایت خداوند به دوستی ما دست خواهید یافت و هر که بر مردم ستم کند، شیعهٔ ما نیست. به حقیقت، پیروان ما اهل‌بیت با چند صفت اخلاقی شناخته می‌شوند: به سخاوتمندی و بخشش به یکدیگر و به اینکه شبانه‌روز، پنجاه رکعت (یا پنج وعده) نماز گزارند. شیعیان ما نه چون سگ زوزه می‌کشند و نه چون کلاغ، حرص و طمع در جمع اشیا و مال دارند. با دشمنان ما همنشین نمی‌شوند و حتی اگر از گرسنگی بمیرند، از بدخواه پیامبر و اهل بیت و کینه توز به آنان درخواست و گدایی نمی‌کنند. شیعیان ما ماهی بدون پولک نمی‌خورند و روی کفش و جوراب مسح نمی‌کشند و نماز را اوّل ظهر می‌خوانند و نوشیدنی‌های مستی‌آور نمی‌نوشند.

پروردگار هیچ گروهی را مشمول عذاب قرار نداده است، مگر آن‌ها که به حقوق یکدیگر و رفع نیازهای نیازمندان و فقرا بی اعتنا بوده‌اند!

بلکه کسانی‌که بیم و امید را باهم دارند، نجات یافتگان‌اند.

خوشا بر احوال بنده‌ای که بر خطاکارانی که از نعمت‌ها و تجملات دنیا بهره‌مندند، رشک نبرد! خوشا به حال بنده‌ای که در پی جهان باقی است و برای آن کوشش می‌کند! آفرین بر آن‌که آرزوهای دروغین سرگرمش نکند!

خداوند را بسیار بخوانید؛ زیرا پروردگار خوش دارد که بندگان باایمانش او را بخوانند و به آنها وعدهٔ اجابت داده است و خداوند دعای مؤمنان را در روز قیامت به‌صورت عملی برای آن‌ها درآورد که موجب فزونی اعمال نیک‌شان شود و کمک کننده‌ای برای رفتن به بهشت باشد. پس خدا را بسیار یاد کنید به هر اندازه‌ای که می‌توانید و در هر ساعتی از ساعت‌های شب و روز که باشد؛ زیرا خداوند، خود، دستور فرموده است که او را بسیار یاد کنید و خدا نیز از هر بنده‌ای که او را یاد کند، یاد می‌کند. آگاه باشید که هیچ‌یک از بندگان باایمان خدا را یاد نکند، جز آنکه خداوند او را به نیکی یاد می‌کند. در اطاعت خداوند تلاش کنید؛ زیرا کسی جز به‌وسیلهٔ اطاعت او و دوری کردن از آن محرماتی که در ظاهر و باطن قرآن آنها را حرام کرده، به خیر و نیکی نرسد که نزد خداست. به دلیل این‌که خدای تبارک و تعالی در قرآن کریم فرموده و گفتار او حق است: «و گناه ظاهر و باطن را واگذارید»

آفریدگار در کتاب وحی می‌فرماید: «به راستی، من نماز کسی را می‌پذیرم که در برابر عظمتم متواضع باشد و به‌خاطر من، از شهوت‌ها چشم بپوشد

ین واقعیتی است که به شما می‌گویم: جز از راه ترک شهوت‌ها، به آنچه می‌خواهید نمی‌رسید و جز با صبر و بردباری بر تحمل چیزهایی که خوش نمی‌دارید به آنچه امید دارید دست نمی‌یابید. از تماشا با نگاهی ناپاک خودداری کنید؛ زیرا بذر شهوت را در دل می‌کارد و همان یک نگاه کافی است تا بیننده را به آشوب و ناآرامی گرفتار کند. خوشا به حال کسی‌که بینشش را در دل قرار داد؛ نه در چشم‌هایش! این‌گونه نباشید که عیب‌های مردم را بزرگ ببینید و عیوب خود را کوچک بپندارید.

این را هم بدانید که ایمان بنده ای حقیقی محسوب نشود، مگر اینکه از خداوند دربارهٔ آنچه برای او انجام داده و در زندگی برایش پیش آورده است، راضی باشد؛ چه خوشایند او بوده یا خوشایندش نبوده است؛ زیرا هرگز پروردگار برای کسی که صبر پیشه می‌کند و راضی به رضای خداست، جزآنچه به خیر و صلاح اوست انجام نمی‌دهد. همانی که خدا برای او پیش‌آورده و خواسته، بهتر است از آن چیزی که دل‌پسند خودِ او بوده یا آن را خوش نداشته است.

- به کسی که منفعت دینی تو را در نظر نمی‌گیرد، نزدیک مشو و علاقه‌ای به هم‌نشینی با او نشان مده؛ زیرا هر چیزی به‌جز خداوند، ازبین‌رفتنی و پایانش بس خطرناک است.

- به کسی که منفعت دینی تو را در نظر نمی‌گیرد، نزدیک مشو و علاقه‌ای به هم‌نشینی با او نشان مده؛ زیرا هر چیزی به‌جز خداوند، ازبین‌رفتنی و پایانش بس خطرناک است.

- صله‌رحم خانه‌ها را آباد و عمرها را طولانی می‌کند؛ هرچند صله رحم‌کنندگان مردمان خوبی نباشند.

- «خدا لعنت کند راهزنان نیکی را!» سؤال شد: راهزنان نیکی چه کسانی هستند؟ فرمودند: «کسی‌که به او نیکی شود و او ناسپاسی کند. در نتیجه، نیکوکار را از نیکی به دیگران باز دارد.»

زینت و افتخار ما باشید؛ نه مایهٔ ننگ ما. با اعمالتان ما را نزد مردم عزیز و محبوب کنید و آن‌ها را دشمن ما نسازید. همهٔ دوستی‌ها را به‌سوی ما جلب کنید و هرگونه بدگویی را از ما دور سازید.

معذّب‌ترین مردم در روز قیامت کسی است که عدالت و حق را بستاید و سپس خلاف آنچه می‌گوید عمل کند.

به کسی از شما می‌توان جعفری مذهب گفت که در دینش متّقی و نیز درست گفتار و امانتدار و با مردم خوشخو باشد. چنین شخصی با این‌گونه کارهایش مرا مسرور می‌سازد و این است روش و آیین جعفری