بریده‌هایی از کتاب باز هم من

خستگی سفر من با دیدن اولین انوار خورشید تبخیر شد و به هوا رفت.

اینجا آن‌قدر زیباست که انگار از تخیلات کودکی هفت‌ساله زاده شده است که آن را با مدادرنگی روی صحنهٔ روزگار نقاشی کرده است.

«یک هفته بیشتر نمانده است! دارم روزشماری می‌کنم.» «باید برم!» وقتی گوشی را پایین آوردم، احساس عجیب‌غریبی داشتم. درک نمی‌کردم چه اتفاقی افتاد. من در کنار تختخوابم نشسته بودم. بعد به کارت‌ویزیت جاش نگاه کردم. او پیش از اینکه مهمانی را ترک کنیم کارتش را به من داد.