بریده‌هایی از کتاب محکم در آغوشم بگیر

اریکا جونگ نوشته: «عشق همه‌چیز است و واقعاً ارزشش را دارد که برایش بجنگی، برایش شجاعت به خرج بدهی و همه‌چیز را به خطر بیندازی... و اگر چیزی را برایش به خطر نینداختی، بزرگ‌ترین خطر را کرده‌ای.

این‌که قوت قلب آدم‌ها نمی‌تواند از قدرت روابط عاشقانه‌شان جدا شود.

میل به برنده‌شدن و جنگیدن و ثابت‌کردنِ این‌که طرف مقابل آدم‌بَده‌ست، خیلی جذابه. اما درواقع، تو این یکی هیچ‌کی نمی‌بَره. هر دو می‌بازن.

زوال ارتباط زناشویی زمانی‌ست که پاسخ‌های صمیمی و محبت‌آمیز بین زن‌وشوهرها قطع می‌شود، نه وقتی‌که با هم دعوا می‌کنند. چون دعوا معلولِ بروزِ بی‌محبتی و سردی است، نه علتِ آن.

بهتر است حساسیت‌های یکدیگر را بشناسیم و سعی کنیم در مورد آن‌ها با هم صحبت کنیم تا روزبه‌روز به هم نزدیک‌تر شویم.

تمام دعواهای زن‌وشوهری بازپردازیِ این چند سؤال است: آیا حواست به من هست؟ آیا به من اهمیت می‌دهی؟ آیا وقتی صدایت کنم یا به تو نیاز داشته باشم به کمکِ من می‌آیی؟

درکِ ما از واقعیت، از خودِ واقعیت مهم‌تر است.

«انسان وقتی کسی را دوست دارد، از هر زمانِ دیگری آسیب‌پذیرتر است.» ـ زیگموند فروید

حرف‌های زوج‌ها مثل نوک کوه یخ است که از آب بیرون مانده، اما بخش خیلی بزرگ‌تری از یخ زیر آب است و دیده نمی‌شود.

وقتی ما حس می‌کنیم به‌شکل امنی با دیگران در ارتباط هستیم، خودمان را بهتر درک می‌کنیم و بیش‌تر خودمان را دوست داریم.