بریده‌هایی از کتاب استخوان خوک و دست های جذامی

آهای با شما هستم! با شما که هر کدوم‌تون فکر می‌کنید دهن آسمون باز شده و تنها شما از توش پایین افتاده‌ید. اگه تا حالا کسی بِهِ‌تون نگفته من می‌گم که هیچ آشغالی نیستید.

«اگه زن‌ها نبودند، اگه تو نبودی، من نبودم. هیچ‌کس نبود.»

دنیا عینهو گوشت خرگوش می‌مونه؛ نصف حلال، نصف حرام. زن نصفهٔ حلال دنیاست.

«اگه شانس بیاری و پاهات روی مین نره، یه خمپاره که معلوم نیست از کجا شلیک شده، می‌آد و می‌آد و می‌آد و ویییییییییژ می‌خوره وسط کله‌ت و تموم. به همین سادگی. بازم صد رحمت به خمپاره که صدای ویژش می‌آد، اون‌که اصلا صدا نداره. حتا معلوم نیست از کجا می‌آد. از بالا؟ از پایین؟ از چپ؟ از راست؟ هیشکی نمی‌دونه.»

... هر که او را نشناسد، به او اشاره کند و هرکه به او اشارت کند، محدودش انگاشته. آن‌که گوید در کجاست؟ او را در چیزی نهاده و آن‌که گوید بر چیست؟ دیگر جاها را از او تهی دانسته.

تنها چیزی که الان می‌دانم این است که دوست داشتن ربطی به مکان و زمان ندارد.

زندگی را در دره‌ای گذراندیم که سایه‌های اندوه از دل آن می‌گذرد / و نومیدی را چون فوجی از لاشخوران و جغدان بر فراز آن یافتیم / از آب برکه‌اش بیماری نوشیدیم و از تاکستان‌هاش، شرنگ. (جبران خلیل جبران)

مسیح کلمه بود. کلمهٔ مقدسی که خداوند او را القا کرد. اما شما چی هستید؟ یه مشت کلمهٔ مهمل و بی‌معنا و پوچ. یه مشت کلمهٔ زشت و رکیک. درسته که هر کس یه کلمه‌ست، اما معناش رو خودِش می‌سازه و زندگی ــ اگه شما عوضی‌ها شعور فهمش رو داشته باشید ــ یعنی کلمات در بازی.

گوشت‌کوب را تا نزدیکی دهانش جلو آورد. «زندگی وقتی شروع می‌شه سرعت زیادی نداره. در واقع می‌شه گفت خیلی هم کنده. یعنی برای بچه‌ها خیلی کنده. معمولاً بچه‌ها از زندگی جلوترند. ثانیه‌ها و دقیقه‌ها و ساعت‌ها و روزها برای اون‌ها کش می‌آد. اما همین‌طور که بزرگ‌تر می‌شند، سرعت زندگی‌شون زیاد می‌شه. وقتی جوون هستیم زندگی همون‌قدر سرعت داره که ما داریم...»

تو فقط دنبال روزنامه‌ت و مزخرفات توش بودی. دربارهٔ حقوق زن مطلب چاپ می‌کردی، اما همون وقت داشتی حق‌وحقوقِ یکی از همین زن‌ها رو توی خونهٔ خودت لِه می‌کردی. محسن، تو با اون بقیه که محکوم‌شون می‌کنی هیچ فرقی نداری. تنها از اون‌ها شیک‌تر حرف می‌زنی

«اگه قرار باشه مردها از این دنیا گورشون رو گم کنند و برند، بِهِت قول می‌دم که هر چی جنگ و کشتار و کثافت‌کاری‌های دیگه رو با خودشون می‌برند. دنیا عینهو گوشت خرگوش می‌مونه؛ نصف حلال، نصف حرام. زن نصفهٔ حلال دنیاست. هر چی کثافت‌کاری و گندکاری هست توی مردهاست. هر کی قبول نداره ورداره آمار رو بخونه. تاریخ رو بخونه. تلویزیون تماشا کنه.»

زندگی را در دره‌ای گذراندیم که سایه‌های اندوه از دل آن می‌گذرد / و نومیدی را چون فوجی از لاشخوران و جغدان بر فراز آن یافتیم / از آب برکه‌اش بیماری نوشیدیم و از تاکستان‌هاش، شرنگ. (جبران خلیل جبران)

اگه زن‌ها نبودند، اگه تو نبودی، من نبودم. هیچ‌کس نبود.

زندگی را در دره‌ای گذراندیم که سایه‌های اندوه از دل آن می‌گذرد / و نومیدی را چون فوجی از لاشخوران و جغدان بر فراز آن یافتیم / از آب برکه‌اش بیماری نوشیدیم و از تاکستان‌هاش، شرنگ. (جبران خلیل جبران)

«اگه زنی در کار نباشه، عشقی هم در کار نیست. شکسپیر و حافظ و رومئو و مجنون و فرهاد و بقیهٔ عشاق عالم باید بروند بمیرند. اگه روزی زن‌ها بخواند از این‌جا برند، تقریباً همهٔ ادبیات و سینما و هنرِ دنیا رو باید با خودشون ببرند

«اما این مرگ چی هست یا چی نیست، هیشکی نمی‌دونه. تنها کاری که ما می‌کنیم اینه که تا اون‌جا که ممکنه، تا اون‌جا که ترس برمون نمی‌داره، جلو بریم و بایستیم لبهٔ تیز دره‌ای عمیق. دره‌ای خیلی عمیق و تاریکی که فکر می‌کنیم تهِ اون هیولای مرگ خوابیده اما هیچ‌کدومِ ما حتا نمی‌تونیم حدس بزنیم که تهِ اون دره چی هست.»

«آنتونی فلو رو که می‌شناسی؟ می‌گه توی این دنیای عوضی و هیشکی‌به‌هیشکی، دیگه چی باید اتفاق بیفته که مومنان اقرار کنند خداوندی در کار نیست یا اگه هست خیلی مهربون نیست؟»

«اما این مرگ چی هست یا چی نیست، هیشکی نمی‌دونه. تنها کاری که ما می‌کنیم اینه که تا اون‌جا که ممکنه، تا اون‌جا که ترس برمون نمی‌داره، جلو بریم و بایستیم لبهٔ تیز دره‌ای عمیق. دره‌ای خیلی عمیق و تاریکی که فکر می‌کنیم تهِ اون هیولای مرگ خوابیده اما هیچ‌کدومِ ما حتا نمی‌تونیم حدس بزنیم که تهِ اون دره چی هست.»

از عشق به من عبور می‌کنی و عاشق کسی می‌شی که همهٔ دلیل و حجت تو برای عاشق شدنت به اون من هستم؟

مسیح کلمه بود. کلمهٔ مقدسی که خداوند او را القا کرد. اما شما چی هستید؟ یه مشت کلمهٔ مهمل و بی‌معنا و پوچ. یه مشت کلمهٔ زشت و رکیک. درسته که هر کس یه کلمه‌ست، اما معناش رو خودِش می‌سازه