کتاب شب ممکن

خواب هم مثل چیزهای دیگر، همهٔ چیزهایی که به آدم مربوط است، وقتی می‌خواهی نیست و وقتی نمی‌خواهی خودش را می‌کوباند به در و دیوار تا بیاید، تا خراب شود روی ذهن و سر و روحت.

ما همیشه فکر می‌کنیم نتیجهٔ اتفاق‌ها، حتا غیرمترقبه‌ترین‌شان در مجموع دست خودمان است.

هر رمان‌نویسی همیشه خودش را می‌نویسد، اما باید از واقعه آن‌قدر گذشته باشد که بشود آن را لای دروغ‌ها پیچید تا خودت یا بهتر بگویم احساسات و تجربهٔ شخصی‌ات لو نرود.

عاشقانه نبوسیدن به‌نظرم نشانهٔ صمیمیت بیشتری است؛

البته با این‌که من تا مغز استخوان ضدمرد هستم، ولی قبول دارم که مردها موقع رفاقت کلاً از زن‌ها بهتر رفتار می‌کنند. نمی‌دانم چرا زن‌ها کمتر می‌توانند باهم رفیق بمانند.

«حواسم هست خودخواهی سطح پایین نداشته باشم. یک‌طور خودخواهی متعالی هست که نتیجهٔ ترس از تنهایی است. این شکلی که خودخواه باشی، خود به‌خود عالی می‌شوی.

آدم‌ها وقتی می‌فهمند به‌دردبخور هستند ممکن است دلیلی برای یک روز بیشتر زنده بودن پیدا کنند.

تو که به‌هر حال نویسندهٔ معروفی هستی، می‌دانی آدم‌هایی که برای یک قشر خاص معروف هستند ــ مثلاً من و تو که فقط در جمع‌های ادبی معروف هستیم ــ تا وقتی در این جمع‌ها هستند به‌خاطر اعتمادبه‌نفس برآمده از شهرت، مشکلی برای حضور ندارند. چون حتا اگر بدعنق، زشت یا حتا بی‌آبرو باشند، بالاخره نگین عده‌ای هر چند اندک می‌شوند. آدم‌های بسیار مشهور، مثل بازیگرها و ورزشکارها در هیچ جمعی مشکل اعتمادبه‌نفس ندارند، اما مشکل از زمانی آغاز می‌شود که آدمی که در یک قشر مشهور است وارد جمعی شود که آن چیزی که سبب شهرتش شده، برای آن جمع دو زار ارزش نداشته باشد.

ما در بیشتر مواقع چیزی هستیم که دیگران می‌خواهند.

هر رمان‌نویسی همیشه خودش را می‌نویسد، اما باید از واقعه آن‌قدر گذشته باشد که بشود آن را لای دروغ‌ها پیچید تا خودت یا بهتر بگویم احساسات و تجربهٔ شخصی‌ات لو نرود.