بریده‌هایی از کتاب هوش عاشقانه

وقتی به ملاقات کسی می‌روید، فقط خودتان را همراه نمی‌برید. با خود بسته احساسی را حمل می‌کنید که مجموعه‌ای از شبکه‌های درونی شامل نورون‌ها و انتقال دهنده‌های عصبی، ترکیبات ژنتیکی، خاطرات شخصی، تجربیات کودکی، بسیاری تصاویر ذهنی، مدل‌های هیجانی، و " نقشه عشق" شماست که پیش نویس نامرئی و ناخودآگاهی است که کنترل آنچه شما را جذب یا منزجر می‌کند، را در دست دارد.

مرور ردپای زندگی عاشقانه و بررسی الگوها، تکرارها، روابط راضی کننده، و اشتباهات بزرگ گام‌هایی ضروری برای رسیدن به هوش عاشقانه بالاتر است.

یک بار رمان‌نویسی به نام تام رابینز نوشت: "هرگز برای سپری کردن دوران کودکی پرنشاط دیر نیست". حق با او بود. آیا می‌دانستید عشق عاشقانه راهی قدرتمند برای جبران، اصلاح و حل کردن بسیاری از آسیب‌های کودکی و درنتیجه نوشتن پایانی خوش برای زندگی است؟ اما برای نوشتن این پایان خوش ابتدا باید درک عمیق‌تری از قصه خود داشته باشید؛

شخصی که بهره هوشی عاشقانه بالایی دارد از این مرحله عشق عاشقانه برای آزمودن رابطه و بررسی اینکه آیا نامزد احتمالی زندگی‌اش می‌تواند فرد مناسبی برای ازدواج باشد یا خیر، استفاده می‌کند و نه اینکه کورکورانه وارد تعهدی شود که شاید به سرخوردگی و درد منتهی شود.

بدون قید و شرط دوست داشتن به این معنی نیست که هردوی شما تفکرات مشابهی دارید یا اینکه همه ویژگی‌های یکدیگر را ستایش می‌کنید، بلکه در نظر گرفتن این مسئله است که با وجود اختلاف‌ها باز هم عاشق هستید.

همسرتان به فضیلت‌های شما احترام می‌گذارد، نسبت به خلق و خو، احساسات و نیازهای شما حساس است و بدون قید و شرط شما را به خاطر مجموع کل توانمندی‌ها و ناتوانای‌های‌تان (همه خصوصیاتی که شما را منحصراً شما می‌کند) دوست دارد.

گاهی می‌فهمید که معشوق شما پادزهر نفس خیالی و نادرستی است که از خود ساخته‌اید، کسی که همیشه شما را به حالت اصلی‌تان و به ذات انسانیت باز می‌گرداند. تکیه‌گاه‌های احساسی که برای خود ساخته بودید در حضور عشق بادوام فرو می‌ریزد و از بین می‌رود.

محبت، حمایت و پرورش توانایی‌ها، استعدادها و فرصت‌های همسرتان است که به شما بیشترین حس رضایت را می‌دهد.

مزایای عشق هوشمندانه عاشقانه عشق بادوام مزایای زیادی دارد. شما را قابل رؤیت و حتی خاص و با اهمیت می‌کند زیرا شخص دیگری متوجه استعدادهای منحصر به فرد شما می‌شود

عشق‌های بادوام، به گفته روان‌شناس ناتانیل برندن (۱۹۹۷، صفحه ۳۷) «بیش از هر نوع دیگر عشق، بیشتر جنبه‌های نفس را دخیل می‌کنند یا از آن الهام می‌گیرند و حس زندگی، تمایلات جنسی، بدن ما، ... خودانگاره ما و ارزش‌های اصلی که به‌وجود ما انرژی می‌بخشند، را در بر می‌گیرد».

عشق هوشمندانه عاشقانه پیوند پرشور مداومی است که باعث می‌شود هم شما و هم طرف مقابله‌تان بهترین رفتار را داشته باشید؛ این‌گونه عشق فرصتی برای رشد و پیشرفت و حمایت احساسی هردوی شماست و امکان "خودیابی" را فراهم می‌کند و هردوی شما را برای بهتر شدن تغییر می‌دهد و شخصیت‌تان را بهتر می‌سازد.

عشق موزون مرحله‌ای از عاشق شدن نیست بلکه محصول نهایی برخی روابط عاشقانه است، نوعی عشق است که وقتی عاشقان عاشقانه برای مدت طولانی با هم هستند، تکامل پیدا می‌کند و دو طرف بهترین دوست هم می‌شوند؛ اما نه ضرورتاً بهترین عاشق، چرا که در این مورد صمیمیت و دوستی بدون شور و شهوت ادامه می‌یابد.

"یک دوستی بلندمدت و متعهدانه، از آن نوعی که به کرات در ازدواج‌هایی که جاذبه فیزیکی (به‌عنوان منبع اصلی اشتیاق) از بین رفته، رخ می‌دهد"

نکته مهمی که در اینجا باید گفت این است که وقتی عاشق می‌شوید، عاشق یک خیال یا یک تصویر از کسی می‌شوید که او را "کامل" تعبیر می‌کنید. عاشق شدن شما را از آنچه هستید ساده‌تر می‌کند و در بسیاری موارد شما را نسبت به جنبه‌های واقعی و غیر عاشقانه رابطه‌تان کور می‌کند. این واقعیت هم لذت بی‌اندازهٔ عاشق شدن و هم سرخوردگی را که باعث دل شکستن می‌شود خلق می‌کند.

وقتی هر دو طرف بهترین رفتار را دارند، این مرحله "مرحلهٔ معاشقه" نامیده می‌شود.

مرحله سوم: حفظ تصویر عشق عاشقانه شبیه به شیفتگی است زیرا در هردوی این جنبه‌های عشق، ایده‌آل‌سازی وجود دارد. در عشق عاشقانه، شخصی که مهرش را در دل دارید را می‌شناسید اما همچنان او را ایده‌آل می‌کنید.

تبلور جزء ضروری حفظ پیوند عشق است، اما فقط تا زمانی که خودتان از آنچه رخ می‌دهد آگاهی داشته باشید.

فکر می‌کنید معشوق‌تان کامل است؛ خیال‌پردازی می‌کنید که این شخص باشکوه عاشق شما می‌شود؛ و همزمان ترس مهیب اینکه این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد را تجربه می‌کنید.

تبلور "فرآیندی است که در آن یک شخص معمولی در ذهن عاشق به صورت کمالی درخشنده تغییر شکل می‌دهد"

ایده‌آل‌سازی یا ندیدن عیب‌های معشوق هم در شیفتگی و هم در عشقی که تبدیل به فکر دائم می‌شود مشترک است (معشوق به خاطر کسی که هست دوست داشته نمی‌شود بلکه همچون شیءای ایده‌آل‌سازی شده در نظر گرفته می‌شود).