بریده‌هایی از کتاب قضاوت‌‏های امیرمؤمنان حضرت علی علیه‏‌السلام

درختی که راه رفتن از ابتدا تا انتهای سایه‌اش به صد سال وقت نیاز دارد، درخت طوبی است که سدره‌المنتهی است و در آسمان هفتم قرار دارد و اعمال انسان‌ها به آن پایان می‌یابد و از درختان بهشتی است. هیچ کاخ و خانه‌ای در بهشت نیست مگر آن که شاخه‌ای از درخت طوبی در آن است

امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: اگر در موردی یقین دارید، امّا پس از آن درباره‌اش شک کردید، به شک خود اعتنا نکنید؛ زیرا شک، یقین را از بین نمی‌برد و نمی‌شکند

اعتراف عمر به نادانی

خدا گناهان شما را پنهان کرده است. شما گناهان خود را فاش نسازید.

چیزی که همه‌اش دهان است، آتش است. چیزی که همه‌اش پاست، آب است. چیزی که همه‌اش چشم است، آفتاب است. چیزی که همه‌اش بال است، باد است...

حضرت علی علیه‌السلام فرمود: قفل‌های آسمان‌ها، شرک به خداست. کلیدهای آن‌ها، ذکر «لااله‌الااللّه‌» است. موجودی که نه جنّ بود و نه انسان؛ ولی قوم خود را بیم می‌داد، مورچه سلیمان بود. پنج موجودی که از رَحِم به دنیا نیامدند، عبارتند از: آدم علیه‌السلام، حوا، عصای موسی، ناقه صالح علیه‌السلام و قوچ ابراهیم علیه‌السلام.

از حضرت علی علیه‌السلام درباره زبان سؤال کردند. آن حضرت فرمود: زبان، ترازویی است که نادانی، آن را سبک می‌کند و دانایی، آن را سنگین می‌سازد.

او پرسید: چرا گردن را در رکوع طوری قرار می‌دهیم که کشیده به نظر آید؟ امام علی علیه‌السلام فرمود: معنایش این است: به خدا ایمان آوردم؛ گرچه گردنم را قطع کند.

بسم اللّه‌ الرحمن الرحیم. پیامبر خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود: هر که فردی را شبانه از خانه‌اش بیرون ببرد، ضامن اوست؛ مگر این که بینه‌ای بیاورد که او را به منزلش بازگردانده است.

عمَر، زن را آزاد کرد و گفت: زنان جهان ناتوانند از این که پسری مانند علی بن ابیطالب علیه‌السلام بزایند. اگر علی علیه‌السلام نبود عمَر هلاک شده بود.