بریده‌هایی از کتاب قضاوت‌‏های امیرمؤمنان حضرت علی علیه‏‌السلام

«أَفَمَن یهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَن یتَّبَعَ أَمْ مَن لاَ یهِدِّی إِلاَّ أَن یهْدَی فَمَا لَکمْ کیفَ تَحْکمُونَ» ؛ آیا آن که به حقّ هدایت می‌کند سزاوارتر است که پیروی شود یا آن که هدایت نمی‌شود مگر آن که او را راهنمایی کنند؟ شما را چه می‌شود؟ چگونه حکم می‌کنید؟

امیرالمؤمنین علیه‌السلام در یمَن بودند، به ایشان خبر رسید که دختری در حال بازی، دختری را بر دوش خود گذاشته. ناگهان دختری او را نشگون گرفت و دختری که روی دوش او بود افتاد و مُرد. امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: ۳۱ دیه مقتول بر عهده دختری است که او را بر دوش گرفت. ۳۱ دیه هم بر عهده دختری است که نشگون گرفته است. ۳۱ دیه هم بر عهده خودش است که در بازی سوار بر دوش دیگری شده است. پیامبر اسلام صلی‌الله‌علیه‌و‌آله از این قضاوت باخبر شد، آن را تأیید کرد و بر حقّ دانست.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام به قنبر دستور داد حدّی بر مُجرم اجرا کند. قنبر سه تازیانه بیشتر زد. امیرالمؤمنین علیه‌السلام دستور داد مُجرم سه تازیانه به قنبر بزند.

توبه از اقرار بهتر است

عمر به آن مرد گفت: او را می‌شناسی؟ مرد گفت: نه. عمر گفت: او علیِ اَعلاست.

عمر به آن مرد گفت: او را می‌شناسی؟ مرد گفت: نه. عمر گفت: او علیِ اَعلاست.

عمر به آن مرد گفت: او را می‌شناسی؟ مرد گفت: نه. عمر گفت: او علیِ اَعلاست.

اگر به شمارش نعمت‌های خدا بپردازید، توان شمارش همه آن‌ها را نخواهید داشت

زنی با مردی ازدواج کرد؛ به این شرط که مهریه‌اش را خودش بدهد و در برابرش، حقّ نزدیکی و طلاق در دست او باشد. امیرالمؤمنین علیه‌السلام فرمود: این زن با سنّت ازدواج مخالفت کرده و عهده دار حقّی شده که نباید عهده‌دارش می‌شد. سنّت ازدواج این است که مرد باید نفقه زن را بدهد و حق طلاق و نزدیکی در دست اوست.