بریده‌هایی از کتاب شرکت خلاقیت

بهترین مدیران کسانی هستند که آن‌چه را که در موردش شناخت ندارند به رسمیت می‌شناسند و برایش جا باز می‌کنند؛ نه فقط به این دلیل که فروتنی فضیلت است، بلکه چون بدونِ درپیش‌گرفتن چنین ذهنیتی، برجسته‌ترین پیروزی‌ها اتفاق نخواهد افتاد

وقتی بحث الهام خلاقانه در میان باشد، عناوین شغلی و سلسله‌مراتب معنی ندارند.

ما با این پیش‌فرض شروع می‌کنیم که کارکنان ما بااستعداد هستند و می‌خواهند از خود مایه بگذارند. ما می‌پذیریم که شرکت ما بی‌آن‌که بخواهد این استعدادها را به هزاران شیوه‌ی ناپیدا سرکوب می‌کند. دستِ آخر این‌که تلاش می‌کنیم تا این موانع را بیابیم و رفع کنیم.

این کتاب تنها برای کارکنان، مدیران سرگرمی و انیماتورهای پیکسار نوشته نشده، بلکه برای هر کسی است که می‌خواهد در محیطی مشغول به کار باشد که خلاقیت و حل مسئله را پرورش می‌دهد.

پول درنهایت تنها یکی از شاخص‌های شکوفایی شرکت‌هاست و معمولاً هم معنی‌دارترین شاخص نیست. نه. آن‌چه خشنودی مرا فراهم می‌کرد، چیزی بود که ساخته بودیم.

این ذهنیت است که به من انگیزه می‌دهد و باعث می‌شود احساس کنم مأموریتی دارم.

تعریف یک انیمیشن فوق‌العاده این است که در آن هر کاراکتری که روی تصویر می‌آید، به شما بقبولاند که یک شخصیت زنده و متفکر است. چه یک تی‌رِکس باشد و چه یک سگ با بدن فنری و چه یک چراغ مطالعه، اگر بیننده نه‌تنها حرکت، بلکه هدف آن، یا به عبارت دیگر، احساس آن را درک کند، در آن صورت انیماتور کارش را درست انجام داده است. نباید فقط خطوطی روی کاغذ بیاورد؛ باید یک موجود زنده شود که احساس دارد.

عاشق این بودم که مفاهیمی که بسط و توسعه می‌داد، مردم را مجبور می‌کرد دیدگاه‌شان را نسبت به فیزیک و ماده تغییر دهند و دنیا را از نقطه‌نظرِ دیگری ببینند. اینشتین با شخصیت نمادین و موهای به‌هم‌ریخته جرأت کرده بود مفهوم آن‌چه که فکر می‌کردیم می‌دانیم را تغییر دهد. بزرگ‌ترین معماها را حل کرد و با این کارش درک ما را از واقعیت تغییر داد.

اغلب پیداکردن راه‌حل، یک مسیر چند مرحله‌ای است. فرض کنید مشکلی وجود دارد که سعی می‌کنید حلش کنید، آن‌را یک درخت بلوط قدیمی در نظر بگیرید، بعد مشکلات جانبی دیگری هم هستند، آن‌ها مثل نهال‌هایی هستند که در اثر سقوط بلوط، پای درخت اصلی شروع به رشد کرده‌اند و اگر خود درخت قدیمی را قطع کنید، این مشکلات همچنان پابرجا هستند.

بر این باورم که بهترین مدیران کسانی هستند که آن‌چه را که در موردش شناخت ندارند به رسمیت می‌شناسند و برایش جا باز می‌کنند؛ نه فقط به این دلیل که فروتنی فضیلت است، بلکه چون بدونِ درپیش‌گرفتن چنین ذهنیتی، برجسته‌ترین پیروزی‌ها اتفاق نخواهد افتاد.

ما با این پیش‌فرض شروع می‌کنیم که کارکنان ما بااستعداد هستند و می‌خواهند از خود مایه بگذارند. ما می‌پذیریم که شرکت ما بی‌آن‌که بخواهد این استعدادها را به هزاران شیوه‌ی ناپیدا سرکوب می‌کند. دستِ آخر این‌که تلاش می‌کنیم تا این موانع را بیابیم و رفع کنیم. نزدیک به چهل سال را به تفکر در این باره گذرانده‌ام که چگونه می‌توان به افراد باهوش و جاه‌طلب کمک کرد به‌شکل مؤثری با هم همکاری داشته باشند.

امکان نداشت در زمانی از این پویاتر و بی‌ثبات‌تر، از راه برسم

دیزنی کارش ساختن چیزهای جدید بود. او چه به لحاظ تکنولوژیکی و چه به لحاظ هنری، چیزهای مختلفی خلق می‌کرد که قبلاً وجود نداشتند. اینشتین برعکس بود. او استاد شرح‌دادن چیزهایی بود که همیشه وجود داشتند.

نمی‌توانستم انکار کنم که دستیابی به هدفی که زندگی حرفه‌ای‌ام را تعریف می‌کرد، در من احساسی از خلأ به وجود آورده بود. از خودم می‌پرسیدم، همه‌اش این بود؟ آیا وقت آن است که چالش جدیدی انتخاب کنم؟

اگر یک ایده‌ی خوب را به یک تیم متوسط بدهید، آن‌را خراب خواهند کرد. اگر یک ایده‌ی متوسط را به یک تیم بااستعداد بدهید، آن‌ها یا ایده را اصلاح می‌کنند یا این‌که آن‌را دور می‌اندازند و به چیز بهتری می‌رسند.

«هدف اینه که با آلت موسیقی خودت، یا پروسه‌ی یادگیری‌ات ان‌قدر احساس راحتی کنی که باهاش به ذن برسی و اجازه بدی موسیقی بدون هرگونه فکرکردنی جریان پیدا کنه. زمانی‌که استوری‌برد می‌کنم متوجه همین موضوع می‌شم. زمانی به بهترین شکل کار می‌کنم که صحنه‌ها رو به‌سرعت و بدون این‌که بیش از حد فکر کنم و نگران بی‌نقص‌بودن نقاشی‌هام باشم، تنها با جریان‌یافتن و ارتباط‌برقرارکردن با صحنه‌ها، تقریباً از سر صبر و خیال راحت، می‌سازم.»

پیامی که شرکت‌ها به مدیران‌شان می‌دهند، متناقض است: افرادتان را توسعه دهید، به آن‌ها کمک کنید که به همکاران و اعضای تیم قوی تبدیل شوند و راستی، مطمئن شوید که همه‌چیز کاملاً طبق برنامه پیش می‌رود، چون منابع کافی نداریم و موفقیت سازمان به این بستگی دارد که گروه شما کارش را به‌موقع و بدون افزایش هزینه انجام دهد.

برقراری ارتباط فارغ از موقعیت و عنوان شغلی، کلید موفقیت بود

عادت‌های اجتماعی انسان را از گفتن حقیقت به کسانی که به نظر در جایگاه‌های بالاتری قرار دارند، منصرف می‌کند.

اما امیدوارم بفهمید چطور می‌توان به مغز خود آموخت وقتی به چیزی نگاه می‌کند، درست نگاه کند و تصورات قدیم خود را به آن تحمیل نکند. این یک واقعیت در زندگی است که تمرکز بر هر چیزی باعث می‌شود دیدن آن سخت‌تر شود. هدف این است که بیاموزیم دستِ کم به‌طور موقت، عادات و انگیزه‌هایی را که بر دید ما سایه می‌اندازند، کنار بگذاریم.