بریده‌هایی از کتاب کتاب‌فروش خیابان ادوارد براون؛ مجموعه داستان‌به‌هم‌پیوسته

حق با فروید است، «انسان وقتی به چیزی واکنش نشان می‌دهد که یکی از حس‌های پنج‌گانه‌اش تحریک شود. کتاب به‌تنهایی هیچ‌کدام از این حس‌ها را تحریک نمی‌کند.» البته اصل جمله را پدرم گفته. من فقط با نظریات فروید ترکیبش کرده‌ام.

«انسان وقتی به چیزی واکنش نشان می‌دهد که یکی از حس‌های پنج‌گانه‌اش تحریک شود. کتاب به‌تنهایی هیچ‌کدام از این حس‌ها را تحریک نمی‌کند.»

. تقریباً مطمئنم داخلش بچه هم نیست، چون نه لگدی احساس می‌کنم نه حالت تهوع دارم. غیر از این‌ها، از لحاظ فیزیولوژیکی هم شکمم توانایی میزبانی بچه را ندارد و تمام راه‌های ورود و خروج بچه مسدود شده‌اند. بااین‌حال، می‌گویم «تقریباً»، چون به جهش ژنتیکی اعتقاد دارم.

مرد چاق فحش‌های «کاف» داری به موتورسوار و اسکیت‌سوار می‌دهد. پسر جوان فحش‌های «گاف» داری به موتورسوار و مرد چاق می‌دهد. موتورسوار هم فحش‌های «خواهرومادر» داری به اسکیت‌سوار و مرد چاق می‌دهد و بعد هر کسی سهم خودش را از فحش‌ها برمی‌دارد و به راه خودش ادامه می‌دهد.

برای خودم چای می‌ریزم و بخارش را بو می‌کشم. شُش‌هایم از عطر زنجبیل پُر می‌شود. ترکیب کتاب و چای در هوای سرد زمستان معجزه می‌کند. حسش مثل پیدا کردن دست‌شویی توی شهر است وقتی شاش‌بند شده‌ای: آرامش‌دهنده و لذت‌بخش.

«انسان وقتی به چیزی واکنش نشان می‌دهد که یکی از حس‌های پنج‌گانه‌اش تحریک شود. کتاب به‌تنهایی هیچ‌کدام از این حس‌ها را تحریک نمی‌کند.»

از عروس فقط لباس سفیدش را می‌بینم. حتماً شبیه همهٔ عروس‌های دیگری است که تابه‌حال دیده‌ام: زشت و تکراری

«از همین می‌ترسم به یه چیز یا کسی عادت می‌کنی، اون وقت اون چیز یا کس قالت می‌ذاره. اون وقت دیگه چیزی برات نمی‌مونه. می‌فهمی چی می‌خوام بگم؟ اونایی رو که می‌ذارن و می‌رن دوست ندارم. اینه که اول خودم می‌رم. این‌جوری خاطرجمع‌تره.»