بریده‌هایی از کتاب کتاب‌فروش خیابان ادوارد براون؛ مجموعه داستان‌به‌هم‌پیوسته

دختری که شیطنت و بازی‌گوشی نداشته باشد آدم را افسرده می‌کند.

مادرش رو می‌کند به من و می‌گوید «ببخشید آقا، شما هم تو زحمت افتادین. بچه‌های امروزی جز دردسر هیچی ندارن.» «بچه‌های امروزی رو پدر و مادرهای امروزی تربیت کرده‌ن.» این چیزی بود که باید می‌گفتم، ولی به جایش می‌گویم «خواهش می‌کنم. دردسری نداشت.»

«آدمی اگر چنین بوده یا هست یا خواهد بود، بدان معنی نیست که تا ابد چنین بوده یا هست یا خواهد بود، بلکه یک روز چنین شده و روز دیگر چنین نخواهد بود.»

حق با فروید است، «انسان وقتی به چیزی واکنش نشان می‌دهد که یکی از حس‌های پنج‌گانه‌اش تحریک شود. کتاب به‌تنهایی هیچ‌کدام از این حس‌ها را تحریک نمی‌کند.» البته اصل جمله را پدرم گفته. من فقط با نظریات فروید ترکیبش کرده‌ام.

رابینسون کتاب‌های جدید را می‌آورد و جای پول کتاب‌های قدیمی را برمی‌دارد. هوا سردتر شده. از توی جیبم فندک زیپوِ سیاه را بیرون می‌آورم و می‌دهم به پیرمرد. پوزخندی می‌زند و می‌گوید «گاز نداره.» روی یک تکه‌کاغذ می‌نویسد «فندک چرچیل» و می‌چسباند به فندک و می‌گذاردش کنار عصای چارلی چاپلین.

حق با فروید است، «انسان وقتی به چیزی واکنش نشان می‌دهد که یکی از حس‌های پنج‌گانه‌اش تحریک شود. کتاب به‌تنهایی هیچ‌کدام از این حس‌ها را تحریک نمی‌کند.»

شاید بهتر بود من هم جای کتاب‌فروشی قلیان‌سرا می‌زدم. اسمش را هم می‌گذاشتم «گرشاسب».

«برای پیروز شدن در رقابت، لازم نیست آن‌قدر تلاش کنید که نفر اول بشوید، همین‌قدر که بتوانید رقیب را حذف کنید کافی است.»

بچه‌های امروزی جز دردسر هیچی ندارن.» «بچه‌های امروزی رو پدر و مادرهای امروزی تربیت کرده‌ن.»

«وقتی نابغه‌ای در دنیا پیدا می‌شود، می‌توانید او را از این نشانه بشناسید؛ تمام ابلهان علیهش متحد می‌شوند.» این جمله را توی مقدمهٔ کتاب اتحادیهٔ ابلهان می‌خوانم. با این‌که نابغه نیستم، درک می‌کنم. شاید به این دلیل که ابلهان ممکن است به سرشان بزند و علیه افراد عادی هم باهم متحد شوند.