بریده‌هایی از کتاب آخرین نشان مردی

توی کافه می‌نشینم و منتظرش می‌مانم. دوست دارم این یک ساعت هزار روز طول بکشد و اصلاً تمام نشود. تمام لحظات زندگی‌ام یک طرف، این یک ساعت یک طرف.

اینکه امروز باباشو داشت می‌پیچوند، نشون می‌ده در آینده مستعده که زنشم بپیچونه و مرد موفقی می‌شه».

اگه قصد ازدواج داری، باید بیشتر بشناسیش. البته تا ازدواج نکنی نمی‌شه بشناسیش و تا نشناسیشم که نمی‌شه ازدواج کنی.»

اون اوایل به همه خوش می‌گذره مهم بعدشه.

باشه بابا تو همه‌چیزو زودتر می‌فهمی. اصلاً زلزله هم که بخواد بیاد تو چندثانیه زودتر می‌فهمی!

من هر تصمیمی که بگیری ازت حمایت می‌کنم به شرطی که درست تصمیم بگیری!

با تحلیل بابا صد رحمت به تحلیل‌های صدا و سیما!

وقتی کسی که باید باشد، نباشد، حتی اگر در جمع هزاران نفر هم باشی باز حس می‌کنی تنهایی.

حس می‌کنم من وقتی شبیه آن‌ها بودم هنوز پیش دانشگاهی می‌رفتم. چرا دانشجوهای جدید این‌قدر ریزه میزه‌اند؟ مسئولان رسیدگی کنند

آدم عاشق حتی با نفس کشیدنش هم خودش رو لو می‌ده»

درسته که خونه و ماشین نداره ولی یه بابا داره که عین کوه پشتشه

«بی‌خود نیست که می‌گن سرِ وقتش باید درس خوند. الان دیگه مغزم نمی‌کشه». بعد از چند ثانیه اضافه می‌کند: «حامدجان ازدواجم همین‌طوریه. برای همین اصرار می‌کنم باید وقتش ازدواج کنی‌ها!»

وقتی همه‌چیز خراب می‌شود، هیچ چیزی بهتر از «تظاهر به صداقت» نیست.

وقتی همه دور هم جمعیم مشکلاتت رو نیار پیش بقیه.

معمولاً هر چند وقت این اتفاق می‌افتد و هر دفعه هم دلیل تازه‌ای دارد اما شکلش مثل همیشه است: مامان و بابا قهر که نه ولی با هم سر سنگین شده‌اند. البته مدل قهر آن‌ها کمی متفاوت است و در نوع خودش پدیده قابل مطالعه‌ای به شمار می‌رود. ماجرا از شب قبل شروع شد که مامان می‌خواست آشپزی و بابا هم می‌خواست اخبار اقتصادی ببیند. البته بعد از بحث، هر دو دیگر هیچ برنامه‌ای هم نگاه نکردند و رفتند خوابیدند.