بریده‌هایی از کتاب شوهر آهو خانم

خداوند هيچوقت همه آرزوها را يکجا برآورده نمی‌کند.

در روز حساب هم نامه اعمال ما را می‌خوانند نه نامه افکار ما را.

کسی که دوستيش به ضرر آدم باشد چه بهتر که دشمن باشد.

ـ پروردگارا، آهو ديگر چه مرادی دارد که از تو بخواهد، يکبار قسمتش کن دستش به قفل امام رضا برسد؛

سه چيز است که بايد زود جلويش را گرفت، درد و قرض و آتش

وقايع را نبايد هرگز همان گونه که پيش می‌آيند استقبال کرد. حرکت و جنبش اگر همه جا همدم موفقّيّت نيست، سکون و تسليم در عوض همسر مادام العمر ناکامی است؛

انسان وقتی چيزی از دستش می‌رود آن‌چه برايش مانده است عزيزتر می‌گردد.

اصلاً تو اين را به من بگو، در مملکتی که پايه‌اش بر اجحاف و تجاوز و غصب گذاشته شده است، هيچ چيزش دليل هيچ نيست، کار توليدی بزرگش دروغ و فساد شده است، نه شرع می‌شناسد نه قانون، رشوه‌خواری، حق‌کشی، کاغذبازی و پاپوش‌دوزی مثل کچلی تا توی ابرويش پائين آمده است، درست‌کاری و رفتن از راه راست چه معنی دارد؟

حرکت و جنبش اگر همه جا همدم موفقّيّت نيست، سکون و تسليم در عوض همسر مادام العمر ناکامی است

من آن وقت‌ها که جوان بودم، دندان در دهانم بود و موهای سرم از سياهی مثل شبق برق می‌زد اهل اين شيطنت‌ها نبودم؛ حالا که به قول معروف پاتيلم دررفته است چطور ممکن است باشم؟ درست است که او زنی قشنگ، خوش صحبت، و از همه مهمتر مهربان بود؛ امّا امر به تو مشتبَه نشود، خودش يک پا مرد بود؛ زن‌های تهرانی همه چنين‌اند. ضمن مسافرت، من يکی دو جای ديگر با زن‌های تهرانی برخورد کرده‌ام؛ از آن‌ها چيزهايی ديده‌ام که هر کس بشنود باور نمی‌کند. با زن‌های پخمه، توسری خورده و بی‌دفاع خودمان مثقالی هفت صنّار تفاوت دارند. پُر دربند حجاب نيستند، امّا کيست که بتواند به آنها چپ نگاه کند.

مثلی است معروف، زير ديوار شکسته نخواب و خواب آشفته نبين.

بعضی را عقيده بر آن است که اصولاً سيّدها، که اولاد پيغمبر باشند، به تبع آن حضرت صلوات الله عليه و جانشينانش از اين جهت که جهان بايد بر نسل آنها پايدار باشد ميل بيشتری به جماعت زن دارند؛ از درستی يا نادرستی اين نظر همين قدر بايد گفت که اگر اسلام بر پايه اين گِرايش استوار نبود نمی‌توانست دين تعدّد زوجات باشد. يک مسلمان هر آينه ميلش قرار گيرد و استطاعتش را داشته باشد می‌تواند حَرَم خود راتا آنجا که گنجايش دارد از زنان عقدی و صيغه‌ای پر کند.

در زندگی لحظاتی پيش می‌آيد که انسان نه کسی را دوست دارد نه دلش می‌خواهد کسی او را دوست داشته باشد؛ از همه چيز و همه کس حتّی از وجود خود بيزار است؛ مثل اين که تمام نيروها و رشته‌های زندگی را از او بريده‌اند، نه ميل کارکردن دارد و نه اشتهای خوردن؛ دلش می‌خواهد خاموش و تنها در گوشه‌ای بنشيند و به نقطه ثابتی خيره شود؛ يا اين که صورت اشک آلود خود را در مُتّکا فرو برد و به هيچ چيز نينديشد

اينها، با همه نقص ظاهری که ممکن بود در ترکيب صورت يا اندام خود داشته باشند همين قدر که مقيد به اصل پوشاندن رو بودند از نظر مرد ديندار ما زنانی بودند کامل و برخوردار از يک زيبايی حقيقی؛ زنانی در رديف فرشتگان آسمانی و برای شوهران خود آيه‌های رحمت و سعادت از جانب پروردگار توانا.

انگليسی‌ها مثلی دارند که می‌گويند: من آن قدر دارا نيستم که چيز ارزان بخرم.

ببخشيد هان اگر رک می‌گويم: آخر در دنيا غير از خوردن و خوابيدن و جوجه پس انداختن که کارهای عمومی قلمرو حيوانی است چيزهای ديگری نيز هست که ما مردم بدبختانه کمتر از آن خبر داريم؛ از دماغهايی که ببوی گند آبشوران عادت کرده‌اند بيش از اين چه توقّع می‌توان داشت. من از ناليدن و شکوه سَرْ کردن بيهوده خوشم نمی‌آيد. کنْفوسيوس می‌گويد عوض آن که بر تاريکی لعنت بفرستيد شمعی روشن کنيد.

مرد مؤمن از روی بيم و پاکدلی بياد اين روايت مذهبی افتاد: و بپرهيزيد از زنان که امّت شيطانند.

مردها وقتی که با زن رو به رو هستند، يک پا اخلاق بچّه را دارند. اين موضوع مهم را نبايد فراموش کنی که با بارک الله و ماشاءالله بهتر می‌شود آنها را رام کرد تا با اَخم و تخم و حتّی خواهش و التماس.

يگانگی يعنی دست خدا، يعنی قدرت و موفقيت. و بدبخت آن قوم و گروهی که مانند عاد و ثمود در ميان خود چند دستگی و ناسازگاری داشته باشند.

هيچ دروغی و تقلّبی بهتر از راستی نيست؛