بریده‌هایی از کتاب هنگامی که نیچه گریست

راه انسانها، از همان ابتدا جدا می‌‌‌شود: افرادی که آرامش و شادی روح را آرزو دارند، ايمان می‌‌‌آورند و سرنوشت را با اشتياق می‌‌‌پذيرند؛ و افرادی که به دنبال حقيقت می‌‌‌روند و در نتيجه بايد از آرامش ذهن دور شوند و زندگی را وقف مطرح کردن پرسشها کنند.

برای دوستی که رنج می‌‌‌کشد، مکانی به منظور آرميدن در نظر بگير، ولی بسترش بايد بسيار سخت باشد.

نااميدی هزينه‌‌‌ای است که هر فرد به منظور خودآگاهی بايد بپردازد

بدترين مصيبت، اميد است، چون عذاب را طولانی می‌‌‌کند.

مردان متفکر همواره مصاحبان خود را انتخاب می‌‌‌کنند،

نمی‌‌‌دانست چه ميزانی از زندگی خود را تنها با امتناع از نگاه کردن، يا با نگريستن و نديدن، از دست داده است.

ــ مردن سخت است. همواره اعتقاد داشته‌‌‌ام که پاداش انتهايی مرده، اين است که ديگر نخواهد مرد.

سرنوشت خود را دوست بدار!

خوب زندگی کردن، يعنی نخست اراده برای تحقق ضروريات و سپس، دوست داشتن آنچه اراده شده!

برتا هم اسير مانده و کسی که ضرورت داشت باشد، نشده و مسير زيستن را انتخاب نکرده، بلکه تنها ناظر صحنه‌‌‌های تکراری تا ابد بود.