بریده‌هایی از کتاب هنگامی که نیچه گریست

بايد به مفهوم نگريست. نشانه‌‌‌ها، جز پيام‌‌‌آورانی که پيامهای هراس را از قلمرو درونی انسان به سطح می‌‌‌آورند، نيستند

زناشويی، احساس مالکيت و حسادت، موجب اسارت روح انسان می‌‌‌شود. هرگز اجازه نخواهم داد چنين احساساتی بر من غلبه کند. دکتر بروئر اميدوارم زمانی را ببينم که زنان و مردان، قربانی ضعف اخلاقی يکديگر نشوند.

...ولی مردگان واقعی، آنها هستند. کسی به آن گورها توجه ندارد، زيرا افراد زنده، آنها را نمی‌‌‌شناسند. تنها همان مردگان می‌‌‌دانند مردن چيست.

در وضعيتی که اغلب روزهای زندگی انسان، همراه رنج و عذاب باشد و تنها چند روز در طول سال احساس کند که سالم است، بستر مناسب برای نااميدی شکل می‌‌‌گيرد.

اگر به انگيزه‌‌‌های خود بينديشيد، متوجه خواهيد شد که کسی هرگز کاری را تنها به خاطر افراد ديگر انجام نمی‌‌‌دهد. همه اعمال ما بر مدار خويشتن قرار دارند.

اگر هزينه بصيرت، تنش باشد، حاضرم بپردازم.

شما علاقه به گفتگوهايی داريد که هيچ موضوعی در آنها پنهان نباشد. باور دارم که نام صحيح چنين وضعيتی، دوزخ است. آشکار ساختن خويشتن به فرد ديگر، مقدمه خيانت به حساب می‌‌‌آيد و خيانت، موجب نفرت می‌‌‌شود،

«چه فايده دارد کتابی که ما را به ورای نوشته‌‌‌های ساير افراد هدايت نمی‌‌‌کند؟»

ولی نمی‌‌‌دانست هرگاه افکار را ناديده می‌‌‌انگارد، کجا لانه می‌‌‌کنند. فرويد درست می‌‌‌گفت که احتمالاً مخزنی از افکار پيچيده در مغز، در مکانی ورای خودآگاهی وجود دارند و آماده برای زمانی هستند که فراخوانده شوند تا بر صحنه خودآگاهی گام نهند. در آن مخزن ناخودآگاه، نه تنها افکار، بلکه احساسات هم حضور دارند.

ــ مردن سخت است. همواره اعتقاد داشته‌‌‌ام که پاداش انتهايی مرده، اين است که ديگر نخواهد مرد.