بریده‌هایی از کتاب هنگامی که نیچه گریست

مردن سخت است. همواره اعتقاد داشته‌‌‌ام که پاداش انتهايی مرده، اين است که ديگر نخواهد مرد.

بدترين مصيبت، اميد است، چون عذاب را طولانی می‌‌‌کند.

بدترين مصيبت، اميد است، چون عذاب را طولانی می‌‌‌کند.

هر ايزدمردی، مخلوق بشر است و امروز هم با همدستی يکديگر، او را کشته‌‌‌ايم.

در برابر حضور «چرا» در زندگی، می‌‌‌توانم با «چگونگی» سازگاری داشته باشم.

شايد هرکس نتواند زنجيرهای خود را بگسلد، ولی در عين حال بتواند دوستان را آزاد سازد. هرکس بايد آماده باشد که خويشتن را در شعله‌‌‌های آتش خود بسوزاند: چگونه می‌‌‌توان پيش از خاکستر شدن، تازه شد؟ چنين گفت زرتشت

زمان، سنگين‌‌‌ترين بار بر دوش ما و بزرگترين چالش ما، زيستن زير اين بار است.

ولی فردريش، مالکيت، بر از دست دادن، اولويت دارد.

نخست بايد مرزها را شناخت، سپس فاصله گرفت و از دور به خويشتن نگريست

شايد هرکس نتواند زنجيرهای خود را بگسلد، ولی در عين حال بتواند دوستان را آزاد سازد. هرکس بايد آماده باشد که خويشتن را در شعله‌‌‌های آتش خود بسوزاند: چگونه می‌‌‌توان پيش از خاکستر شدن، تازه شد؟ چنين گفت زرتشت

همه از غذای تکراری خسته می‌‌‌شوند. می‌‌‌دانی يوزف، در برابر هر زن زيبا، مرد بدبختی هم حضور دارد که از حضور در کنار او، خسته شده!

افکار زيادی در ذهن دارم که نمی‌‌‌توانم با ديگران در ميان بگذارم! شما علاقه به گفتگوهايی داريد که هيچ موضوعی در آنها پنهان نباشد. باور دارم که نام صحيح چنين وضعيتی، دوزخ است. آشکار ساختن خويشتن به فرد ديگر، مقدمه خيانت به حساب می‌‌‌آيد و خيانت، موجب نفرت می‌‌‌شود، درست است؟

راه انسانها، از همان ابتدا جدا می‌‌‌شود: افرادی که آرامش و شادی روح را آرزو دارند، ايمان می‌‌‌آورند و سرنوشت را با اشتياق می‌‌‌پذيرند؛ و افرادی که به دنبال حقيقت می‌‌‌روند و در نتيجه بايد از آرامش ذهن دور شوند و زندگی را وقف مطرح کردن پرسشها کنند.

برای دوستی که رنج می‌‌‌کشد، مکانی به منظور آرميدن در نظر بگير، ولی بسترش بايد بسيار سخت باشد.

نااميدی هزينه‌‌‌ای است که هر فرد به منظور خودآگاهی بايد بپردازد

بدترين مصيبت، اميد است، چون عذاب را طولانی می‌‌‌کند.

مردان متفکر همواره مصاحبان خود را انتخاب می‌‌‌کنند،

نمی‌‌‌دانست چه ميزانی از زندگی خود را تنها با امتناع از نگاه کردن، يا با نگريستن و نديدن، از دست داده است.

ــ مردن سخت است. همواره اعتقاد داشته‌‌‌ام که پاداش انتهايی مرده، اين است که ديگر نخواهد مرد.

سرنوشت خود را دوست بدار!