بریده‌هایی از کتاب من قاتل زنجیره‌ای نیستم

جایی که منطق شکست می‌خورد، احساس گناه می‌تونست نجاتم بده.

"مرگ چیز غمناکیه، حتی وقتی قسط بانکت رو می‌ده.

"ترس دربارهٔ چیزهاییه که نمی‌تونی کنترل‌شون کنی. آینده، تاریکی یا کسی که سعی می‌کنه تو رو بکشه. تو از خودت نمی‌ترسی؛ چون همیشه می‌دونی که می‌خوای چی‌کار کنی

صحبت‌کردن عادی بود. کاری بود که مردم عادی با هم انجام می‌دن. من هم باید تمرین می‌کردم.

واقعیتش از مکس خوشم نمی‌اومد و این یکی از طبیعی‌ترین حالت‌های اجتماعی من بود؛ چون هیچ‌کس واقعاً از مکس خوشش نمی‌اومد.

نمی‌خواستم به‌عنوان یه شخص به‌ش فکر کنم. نمی‌خواستم فکر کنم کاری که الان کرده بودم، روی یه آدم زنده که نفس می‌کشید انجام شده بود. بدون صورت آسون‌تر بود.

عشق ممکنه یه قدرت باشه؛ ولی ممکنه ضعف هم باشه.

"ترس یه چیزِ... یه چیز عجیبه، اگه درباره‌ش فکر کنی. مردم فقط از چیزهای دیگه می‌ترسن، هیچ‌وقت از خودشون نمی‌ترسن." "مردم باید از خودشون بترسن؟" گفتم: "ترس دربارهٔ چیزهاییه که نمی‌تونی کنترل‌شون کنی. آینده، تاریکی یا کسی که سعی می‌کنه تو رو بکشه. تو از خودت نمی‌ترسی؛ چون همیشه می‌دونی که می‌خوای چی‌کار کنی."

"دربارهٔ قاتل‌های زنجیره‌ای، به‌احتمال زیاد انگیزه یه چیز احساسیه: عصبانی بوده یا ناامید یا گیج. این اشتباه رو نکن که جامعه‌ستیزها نمی‌تونن احساس کنن. اون‌ها خیلی هم احساس می‌کنن؛ فقط نمی‌دونن با احساسات‌شون چی‌کار کنن."

جایی که منطق شکست می‌خورد، احساس گناه می‌تونست نجاتم بده.