بریده‌هایی از کتاب من قاتل زنجیره‌ای نیستم

مهم نیست یه نفر چطور می‌میره؛ هیچ‌وقت کار خوبی نیست که نیمهٔ پایینی یه تابوت رو نگاه کنین.

افکار تیره‌ای توی ذهنم می‌خزیدن و توی وجودم می‌لولیدن؛ مثل کرم‌هایی که توی لاشهٔ یه حیوون می‌لولن. درست کردن اون کپه تنها کاری بود که می‌تونستم برای سرکوب‌شون بکنم.

قهرمانان داستان‌ها باید با شیاطین ترسناکی می‌جنگیدن که چشم‌هاشون مثل زغال سوزان قرمزه. چشم‌های شیطان من فقط به‌خاطر گریه قرمز بود.

رابطه‌های احساسی باعث می‌شه کارهای احمقانه‌ای بکنین.

همون‌طور که هیچ‌کس نمی‌تونست من رو آروم کنه، من هم نمی‌تونستم کسی رو آروم کنم.

حس گناه داشتم که نتونستم جلوی قاتل رو بگیرم. اون موقع مونده بودم که همهٔ این کارها رو دارم واسه این می‌کنم که آدم‌خوب‌ها رو نجات بدم یا این‌که فقط می‌خواستم آدم‌بدها رو بکشم. مونده بودم اصلاً فرقی می‌کنه یا نه.

من یا خودم می‌مونم و سختی رو می‌پذیرم، یا به‌قیمتِ ازدست‌دادن خودم، از سختی فرار می‌کنم.

دوست‌ها عادی بودن. اگه دوستی داشتم، می‌تونستم روانی نباشم.