بریده‌هایی از کتاب راهبری زندگی با شهود درونی؛ متعادل‌کردن زمین و آسمان

شما صرفاً از طریق کار کردن با ویژگی‌های خاص زندگی خود به تمامیت می‌رسید، نه با تلاش برای فرار یا فراتر رفتن از زندگی که مختص خود شماست.

من هشدار دکتر یونگ را به خاطر آوردم که به من گفته بود: «هرگز به هیچ جا و هیچ چیز ملحق نشو».

تنها کاری که باید انجام دهی این است که لای در را باز بگذاری، افرادی که متعلق به تو هستند خواهند آمد.

او به من تکلیف شب می‌داد، روزی به من گفت به خانه بروم و ماندالای خود را رسم کنم. ماندالا نمودار نفس انسان در مذهب هندوست؛ اساساً روش غیرکلامی تعریف کردن شخصیت خود است. تونی تأکید کرد که به‌شدت ارزشمند است که هر فرد یک ماندالا رسم کند و از طریق آن از ابعاد درونی شخصیت خود، آگاه شود.

تو از آن‌سوی دنیا آمده‌ای تا با من کار کنی؛ بسیار خب، شروع می‌کنیم. اولین سؤالش از من این بود که عاشق چه کسی هستی؟ رفتارش چنان بی‌واسطه و حضورش چنان پرقدرت بود که فوراً از ترس این زن کوچک اندام قالب تهی کردم. تقریباً به مدت یک دقیقه مثل احمق‌ها آنجا نشستم و چیزی نگفتم. سکوت سنگین‌تر و سنگین‌تر می‌شد، اما نمی‌دانستم چه پاسخی بدهم و او نیز کمکی نمی‌کرد. گفت: من منتظرم؛ این واقعاً پرسشی ساده است، عاشق چه کسی هستی؟

در ملاقات اول نباید زیاد صحبت کرد، بلکه صرفاً باید در حضور یکدیگر بود.

وقتی در مسیر درست قرار دارید، یک بار دیگر درهایی باز می‌شوند که هرگز پیش‌بینی نمی‌کردید.

در بیست‌وشش سالگی تصور چندانی از شیوۀ عملکرد رشته‌های نازک در زندگی‌ام نداشتم، اما کم‌کم داشتم درک می‌کردم که اگر با هوشیاری منتظر بمانم، ارادۀ خدا سرانجام خودش را به من خواهد شناساند.

پول یک قرارداد عجیب است. وقتی می‌بینم افراد بیش‌ترین ساعات بیداری خود را چگونه می‌گذرانند، از اینکه پول اغلب جایگاهی تا این حد مهم یافته است دچار وحشت می‌شوم. البته این را نیز می‌دانم که ما در فرهنگی پول محور زندگی می‌کنیم. امروز تقریباً هر موضوع مورد توجهی در زندگی افراد، در نهایت به این‌گونه سؤالات ختم می‌شود که چقدر پول برایم تولید خواهد کرد، چقدر هزینه دارد، آیا واقعاً قادر به پرداخت هزینه‌هایش هستم؟ این یک خطای همه گیر است، اما تا زمانی که در این اجتماع هستیم، باید از قوانین آن اطاعت کنیم.

کارم به هیچ‌وجه در بازاریابی برای خودم خوب نبود و طلب پول از مردم برای زمانی که صرف کرده بودم برایم سخت بود. این وضعیت دشوار سال‌ها مرا اسیر خود کرده بود تا اینکه سرانجام کسب درآمد کافی از فروش کتاب‌هایم به من امکان داد از گرفتن دستمزد برای روان‌درمانی دست بردارم. صرفاً از مردم می‌خواستم همان مبلغی را بپردازند که فکر می‌کردند آن جلسه ارزشش را داشته است. یک بار فردی به من پنجاه سنت پرداخت و زمانی مردی برایم چکی به مبلغ پنج هزار دلار برای یک جلسۀ یک ساعتی نوشت.

باور دارم یافتن کاری که با معنا و رضایت‌بخش باشد یک وظیفۀ فکری نیست، بلکه وظیفه‌ای احساسی، عاطفی، شهودی و مبتنی بر فرایند ذهنی و شناختی است که تمامیت فرد را شامل می‌شود. در واقع در حالی‌که شاید ما یک حرفه را با دیدگاهی منطقی انتخاب می‌کنیم، رسالت اغلب بدون منطق ما را انتخاب می‌کند. معنایش این است که گوش دادن به اطلاعاتی که از خارج از قلمرو خودآگاه ایگو می‌آید، امری ضروری است. شما صرفاً با گوش سپردن به آن جنبه‌هایی از وجود خود که اغلب در فرهنگ ما ارزش‌زدایی شده‌اند می‌توانید از رسالت واقعی خویش آگاه شوید.

دکتر یونگ برای شناسایی آن عقده‌هایی که افراد را آزار داده و در نتیجه ضعف روان‌رنجوری را آشکار می‌کنند، آزمون تداعی واژگانرا به کار برده بود. این آزمون توجه دکتر یونگ را به عقده‌هایی جلب کرد که در همۀ ما وجود دارند.

اگر در تخیل فعال، یک تصویر خردکننده نمایان شد باید قادر باشید در برابرش بایستید.

تخیل فعال؛ مکالمه‌ای است که شما با بخش‌های مختلف خودتان که در ناخودآگاهتان زندگی می‌کنند برقرار می‌کنید. به‌نوعی شبیه به رؤیا دیدن است، البته با این تفاوت که این بار شما کاملاً بیدار و خودآگاه هستید. در واقع کیفیت متمایز این تکنیک در همین است که شما به جای اینکه از طریق خواب به تخیل خود وارد بشوید، در بیداری به آن وارد می‌شوید. تعریف کوتاه این فرایند، «بلندبلند خواب دیدن» است. شما به تصاویر اجازه می‌دهید بالا بیایند و سپس در تخیل خود با این تصویرها صحبت می‌کنید و با آن‌ها وارد تعامل می‌شوید؛ این همان قسمت فعال ماجراست. این تصویرها اغلب پاسخ می‌دهند و حتی زمانی که می‌بینید دیدگاه آن‌ها کاملاً متفاوت از دیدگاه ذهن هوشیارتان هست، ممکن است بترسید. اغلب این مکالمات چیزهایی را به شما می‌گویند که هرگز از آن‌ها مطلع نبودید و افکاری را بیان خواهند کرد که هرگز در خودآگاهتان به آن‌ها نیاندیشیده بودید.

وقتی به قلمرو آسمان چنگ می‌زنم، اغلب از عناصر زمینی زندگی‌ام بیش از آنچه باید انتظار دارم.

این غیرمنطقی است که فکر کنیم خدا منطقی است یا هدایت الهی از یک مسیر خطی می‌گذرد و من اغلب احساس کرده‌ام هم‌چون خمیری در دستان سرنوشت هستم. تنها فضیلتی که می‌توانم مدعی آن باشم این است که بگویم هر بار که تقدیر مرا فراخواند، سر راهش نایستادم.

شغل را ما انتخاب می‌کنیم، رسالت ما را انتخاب می‌کند

دکتر یونگ از واژۀ هم‌زمانی برای اشاره به یک اتفاق با معنا استفاده کرده است. پدیدۀ هم‌زمانی وقتی رخ می‌دهد که رویدادی که در درون درک شده؛ مانند یک رؤیا یا بینش، ظاهراً به شیوه‌ای معنادار با یک واقعیت بیرونی متناظر می‌شود.

معنویت ایگو محور، صرفاً رنج بیش‌تری برای فرد ایجاد می‌کند.

زندگی مذهبیِ درست، گوش سپردن به ارادۀ خداوند هست. همان صدایی که صدای ملایم و کوچک درون نامیده می‌شود و در روان خودتان ظاهر می‌گردد.