بریده‌هایی از کتاب راهبری زندگی با شهود درونی؛ متعادل‌کردن زمین و آسمان

حرکت به سمت پایین نیز می‌تواند یک حرکت مقدس و یک جهت مطلوب باشد.

به نظر می‌رسد هدف از وجود انسان، ارتقا خودآگاهی است. ما این کار را با ساختن یک سطح از خودآگاهی و سپس قربانی کردن آن برای سطح بالاتری از خودآگاهی انجام می‌دهیم. به مرور زمان در آن سطح از خودآگاهی به استادی می‌رسیم و هنوز باید آن را برای سطح بالاتری از خودآگاهی قربانی کنیم.

در زندگی خودم زمانی که تصمیم گرفتم به‌شدت عملکرد احساسی و درون‌گرایی‌ام احترام بگذارم، زندگی بسیار آسان‌تر جریان پیدا کرد. فقط پس از زندگی در هند در پنجاه سالگی و بودن در میان افرادی با خلق‌وخوی مشابه خود، به بینش و شجاعت کافی دست یافتم تا به آمریکا بازگردم و بدون اینکه پیوسته احساس بی‌کفایتی کنم، به زندگی درون‌گرا و احساسی خود ادامه دهم.

زندگی من به‌نوعی در جست‌وجوی زندگی رهبانی صرف شده است که مناسب زندگی مدرن باشد

هر کس نوعی کار دستی را پذیرفته بود؛ من نانوا و مسئول شستن ظرف‌ها بودم. ما هر آنچه می‌توانستیم انجام می‌دادیم تا هر بخش از روز به یک تجربۀ عبادی و زیستن در زمان حال تبدیل شود.

ظاهراً هلن در حال سپری کردن شب‌های تاریک نفس خود بود. هر کسی که زندگی مذهبی را جدی می‌گیرد، احتمالاً چنین دوران‌های تاریکی را سپری خواهد کرد و درک نادرست چنین تجربه‌ای اتفاق شایعی است. این دوران به‌شدت تاریک و پر از رنجی عظیم است، زیرا شامل تسلیم کردن زندگی خود به یک مرکز هوشمندی است که فراتر از چیزی است که ایگو می‌تواند فراهم کند. در فردی که قابلیت نبوغ دارد، این مرحله قبل از شکوفایی خلاقیت رخ می‌دهد و در مورد هلن هم همین‌گونه بود.

این رویدادهای درونی احتمالاً قدرتمندتر از آن هستند که ما فکر می‌کنیم.

درست در همان زمانی که آرزویم انجام بهترین کارم بود، بدترین کارم را تولید کرده بودم؛ زیرا سعی می‌کردم به جای خودم فرد دیگری را خشنود سازم.

کلیسا، کنیسه، معبد و مسجد بین ماوراءالطبیعه و زندگی روزانه واسطه می‌شوند؛ آنجا جای خوبی برای آشتی دادن جهان طلایی و دنیای زمینی است.

من با نمادها و آیین‌های مسیحیت بزرگ شده بودم، اما آن‌ها برایم تهی شده بودند، جالب است که کار با رؤیاهایم و بعدها زندگی در میان هندوها در هند به من آموخت که آن نمادها واقعاً از چه سخن می‌گویند. به‌عنوان مثال، زمانی که توانستم درک کنم که تولد از باکره، به تولد یک خودآگاهی جدید در من اشاره دارد آن داستان معنای عمیقی برایم پیدا کرد.

فردی که به سمت پسر یا دخترش در آن روزهای سختی که شجاعتشان را از دست داده‌اند، سنگ پرتاب نمی‌کند خردمند است. آن‌ها فقط به مدت یک یا دو روز شجاعت خود را از دست داده‌اند، اگر شما در پاسخ به پرتاب سنگ از طرف او به سمتش سنگ پرتاب نکنید، او دوباره شجاعت خود را باز می‌یابد.

آموختم که وقتی یک بیمار نزد من می‌آید و می‌پرسد چه باید بکنم؛ پاسخ دهم نمی‌دانم، ما باید با رؤیاهایی که از درونت می‌آیند مشورت کنیم، چون به یقین پاسخ در خود توست و از من نمی‌آید

خیلی زود دریافتم که تحلیل‌گر خرد کافی برای حل کردن مشکلات یک بیمار ندارد، اما رؤیا از این خرد بهره‌مند است.

درمانگر تحلیلی باید برای حفظ تعادل روانی خود بسیار دقیق کار کند. بسیاری از تحلیل‌گران به بیماری بیماران خود آلوده می‌شوند، بنابراین داشتن یک همراه یا سرپرست تا به مدیریت این وضعیت کمک کند ضروری است.

وقتی برای انجام کار درونی، در درون خود فرورفته‌اید ساکت بودن مستلزم انضباط بالایی است و انجام آن به تنهایی بسیار سخت است، اما دریافتم که قول دادن نزد یک فرد دیگر، به من کمک می‌کرد تا انضباط شخصی خود را حفظ کنم.

من از او یاد گرفتم فردی که واقعاً تحت تأثیر جهان طلایی قرار گرفته باشد، از جمله چیزهایی که برای سفر درونی به آن نیاز خواهد داشت شجاعت است

من در خانۀ خودمان عادت داشتم پس از شام فوراً به اتاقم بروم؛ زیرا هرگز هیچ موضوع جالبی برای صحبت با هیچ‌کس وجود نداشت. من تشنۀ داشتن مادر یا پدری بودم که دنیای درونی‌ام را درک کند، هر چند در آن زمان از این موضوع بی‌خبر بودم. در طول این مدت نمی‌دانستم چه چیزی می‌خواهم یا نیاز دارم، فقط حفره‌ای بزرگ در زندگی‌ام احساس می‌کردم. من به‌صورت ناخودآگاه جست‌وجو برای یافتن خانوادۀ حقیقی خود را آغاز کردم، نه خانواده‌ای که در آن متولد شده بودم، بلکه خانواده‌ای که از لحاظ عاطفی به آن تعلق داشتم و در آن احساس راحتی می‌کردم. خانواده‌ای که به زبان من سخن می‌گفتند، مرا می‌پروردند و بهترین مرا متجلی می‌کردند. اینجا بود که ضرورت وجود پدر و مادرخوانده را فهمیدم

دستاورد زندگی من این بوده است که به یک ترکیب دست یابم که بیاموزم بهشت و جهنم یک مکان و زمان دیگر نیست، بلکه درست در همین جا و همین اکنون است؛ هر چند که برای درک این موضوع چندین دهه از عمرم به تقلا و کشمکش گذشت.

امروز می‌فهمم که حقایق مختلف برای مراحل مختلف زندگی مهم هستند و کریشنا مورتی اشتباه بزرگی می‌کرد که خرد یک فرد کهنسال را به افرادی تصادفی از تمام گروه‌های سنی و موقعیت‌های مختلف در زندگی‌آموزش می‌داد.

درست است که آگاهی فرد تعیین‌کنندۀ تجربۀ او از زندگی است. اما گفتن این سخن به یک جوان زمانی که او توانایی مدیریت دنیایش را ندارد بی‌فایده‌است.