بریده‌هایی از کتاب راهبری زندگی با شهود درونی؛ متعادل‌کردن زمین و آسمان

بله؛ در هر وضعیتی همیشه کاری هست که می‌توانید انجام دهید؛ حتی کوچک‌ترین کار، اندازۀ آن مهم نیست. من این حقیقت مهم را در آن لحظه آموختم و در سراسر زندگی‌ام آن را به کار گرفته‌ام.

من یا کسی مثل من که به مرحلۀ از خود بیگانگی رسیده، در صورتی‌که بتواند به دیگری خدمت کند راه درستی را برای به کارگیری انرژی خود یافته است.

اغلب اشتباه از این واژه استفاده می‌کنیم، زیرا معنای علمی آن مجموع انرژی‌های روانی است که یک شخصیت ویژه را حمل می‌کنند. در واقع، یک نهاد روانی است و هیچ نشانی از آسیب‌شناسی ندارد. در همه ما عقده‌های متفاوتی از جمله عقدۀ مادر و عقدۀ پدر وجود دارد. صرفاً زمانی که یک عقده بیش از حد بارگیری می‌شود و کم‌کم باعث آزار عقده‌های مجاور خود می‌شود، آن را به‌صورت یک مشکل در نظر می‌گیرند. دکتر یونگ برای شناسایی آن عقده‌هایی که افراد را آزار داده و در نتیجه ضعف روان‌رنجوری را آشکار می‌کنند، آزمون تداعی واژگانرا به کار برده بود. این آزمون توجه دکتر یونگ را به عقده‌هایی جلب کرد که در همۀ ما وجود دارند. یک عقده از رشته‌ای تداعی‌ها تشکیل شده که ناخودآگاه هستند یا فقط تا حدودی خودآگاه هستند و رنگ و بوی عاطفی و هیجانی دارند. وقتی عاطفه و هیجان دخیل در آن قدرتمند باشد، عقده می‌تواند به رفتار روان‌رنجوری منجر شود.

ممکن است در نهایت با فردی که طلای شما را برایتان حمل می‌کند ازدواج کنید که البته ایرادی هم ندارد، اما طلا را با سایر جنبه‌های رابطه ترکیب نکنید. ازدواج به خودی خود یک آیین مقدس است، اما وقتی ما به دلیل جست‌وجوی طلای خود در فردی دیگر با او ازدواج می‌کنیم، آن‌گاه در آن زندگی زمانی فرا می‌رسد که هر یک از طرفین خواستار بازپس‌گیری طلای خود است که این امر به ناامیدی شدید و اغلب به طلاق منجر می‌شود. زن می‌گوید تو آن شوالیۀ سوار بر اسب سفیدی که فکر می‌کردم نیستی و مرد هم می‌گوید تو آن شاه‌دختی که با او ازدواج کردم نیستی. طلا را با جیغ و داد و پس از آن اتهامات و تعیین مقصر پس می‌گیرند.

اعضا انجمن اوجای، کریشنامورتی را تا هفت آسمان ستایش می‌کردند و او را هم‌چون تجسم خداوند می‌پرستیدند، اما در واقع داشتند خرد خود را به او فرافکنی می‌کردند و این دقیقاً برخلاف چیزی بود که او از ما می‌خواست. کریشنا مورتی آشکارا در تعلیمات خود عنوان می‌کرد که عصر معلمان مذهبی به سر آمده‌است و فرد خود باید مسئولیت زندگی خود را به دوش بگیرد، اما افراد کمی‌آین سخن را واقعاً می‌شنیدند و بیش‌تر اعضا گروهش صرفاً به استاد عشق می‌ورزیدند

امروز می‌فهمم که حقایق مختلف برای مراحل مختلف زندگی مهم هستند و کریشنا مورتی اشتباه بزرگی می‌کرد که خرد یک فرد کهنسال را به افرادی تصادفی از تمام گروه‌های سنی و موقعیت‌های مختلف در زندگی‌آموزش می‌داد. او به شاگردانش اجازه استفاده از هیچ ابزاری را برای بالا رفتن از صخرۀ عمودی که ما را با آن مواجه کرده بود نمی‌داد. برای مثال می‌گفت که رؤیاها بیش‌تر متعلق به دنیای توهمات بوده و برای یک شاگرد کاملاً بی‌فایده هستند. متوجه شدم که او یک کمد پر از دفترهایی دارد که در جوانی رؤیاها و خوآب‌های خود را در آن نوشته و بررسی می‌کرده است. یک بار در این مورد از او پرسیدم و او از خشم منفجر شد و گفت که بله کارهایی از این قبیل را انجام داده، اما این کار اصولاً لزومی‌نداشته و کاملاً اتلاف وقت بوده است. او اصرار داشت که تنها کاری که فرد باید انجام دهد، آگاه بودن است

یک پشتۀ هیزم برای سوزاندن شکل قدیمی خودآگاهی ضروری است. تا زمانی که بر حسب این یا آن می‌اندیشید، هنوز در دنیای دوگانگی گیر کرده‌اید، اما اگر بتوانید به اندازۀ کافی تناقض را تاب آورید، آن‌گاه تحولی رخ خواهد داد و نوزادی متولد خواهد شد که نامش سامادهی است. این تنها زمانی اتفاق می‌افتد که فرد از تلاش برای به حرکت در آوردن واقعیت مطابق میل ایگو دست برمی‌دارد.

یوگای بهاکتیبا به کارگیری عملکرد احساس، شما را به رستگاری یا روشن‌بینی می‌برد. شما خود را برای یک استاد بهاکتی وقف می‌کنید، این استاد می‌تواند یک فرد زنده یا استادی متوفی باشد، شما باید وفاداری و عشق خود را نثار کنید تا جایی که همه چیز به جز شعلۀ زندۀ عشق بسوزد و خاکستر شود. برخی از معلمان بزرگ هندی گفته‌اند که یوگای بهاکتی مناسب‌ترین یوگا برای غربی‌هاست. آن‌ها می‌گویند مسیح بزرگ‌ترین استاد هاکتی است که تا به حال زیسته و این‌گونه از مسیحیت تجلیل می‌کنند.

یوگای جنانامربوط به عملکرد تفکر است. در این نوع یوگا از شما می‌خواهند استدلال کنید و از تمرکز ذهنی استفاده کنید تا اینکه خود را با استدلال از دنیای مایا، یعنی توهم بیرون آورید و از خطاهایی بگریزید که شما را در عدم واقعیت به دام انداخته‌اند. این یوگا هم‌چون زبانی پرطمطراق غربی‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما معنایش فقط این است که از طریق تمرکز شدید و تفکر هوشمند می‌توانید به درون رفتار روان‌رنجوری رخنه کرده و این مهمل را در زندگی خود متوقف کنید. این انضباط مفرح و بسیار غیر فردی برای کسی که تحت حاکمیت فکر است، بسیار خوب است.

در سبک زندگی هندی، یوگا یک نقطۀ محوری است. یوگا؛ به معنای اتحاد است و ریشه‌اش در همان زبان هند و اروپایی است. واژۀ وصل کردن، به معنای به هم پیوستن یا متحد کردن آنچه که تکه‌تکه شده است که ما در فرهنگ غربی به کار می‌بریم، از آن می‌آید.

ریشۀ کلمۀ «راهب» در انگلیسی؛ واژۀ «مونو»، به معنای تنهاست. زندگی در انزوا برای درصد کمی از افراد در هر سن مناسب است، اما شکل آن از سنی به سن دیگر متفاوت می‌شود.

وقتی از دکتر یونگ پرسیدند: معنای زندگی انسان چیست؟ پاسخ داد تعیین دوبارۀ مرکز ثقل شخصیت از ایگو به خویشتن حقیقی.

من به این حقیقت عادت کرده‌ام که بهترین کار در زندگی برایم زمانی است که بپذیرم کسی نیستم. آگاه هستم که افراد بسیاری کتاب‌هایم را خوانده و سخنرانی‌هایم را شنیده‌اند، از تأثیری که بر جهان گذاشته‌ام بی‌خبر نیستم؛

در اسطوره‌شناسی یک نمونۀ سفید از هر حیوان وجود دارد، مانند موبی دیکنهنگ سفید، بوفالوی سفید در افسانه‌های بومی آمریکا، ببر سفید و فیل سفید در داستان‌های هند. این‌ها شکل کهن الگویی هر نژاد حیوانی هستند. فیل سفید چیزی بی‌نهایت باارزش است. دلیل استفادۀ ما از این اصطلاح برای اشاره به چیزی بی‌ارزش صرفاً این است که قادر به نگه‌داری چیزی چنین ارزشمند نیستیم.

هر فرد یک وظیفۀ دوگانه در زندگی دارد و آن حفظ یک زندگی فرهنگی و یک زندگی مذهبی است، اما باید توجه داشت که قوانین این دو قلمرو اغلب در دو قطب مقابل هم قرار دارند. وظیفۀ کلیسا با هر عقیده‌ای که باشد، باید کمک به زندگی مذهبی افراد باشد که شامل عبور از دوگانگی و رسیدن به یک خودآگاهی است و زندگی فرهنگی که شامل انتخاب بین خوبی و بدی و متناسب نگه‌داشتن جنبۀ انسانی زندگی است.

پس از اینکه فرایند رویکرد به زندگی روزانه با یک نگرش مذهبی را از دکتر یونگ آموختم، تازه توانستم ببینم چگونه نظام شگفت‌انگیز نمادهای مذاهب جهان، همگی از موضوعاتی مشابه سخن می‌گویند. من با نمادها و آیین‌های مسیحیت بزرگ شده بودم، اما آن‌ها برایم تهی شده بودند، جالب است که کار با رؤیاهایم و بعدها زندگی در میان هندوها در هند به من آموخت که آن نمادها واقعاً از چه سخن می‌گویند. به‌عنوان مثال، زمانی که توانستم درک کنم که تولد از باکره، به تولد یک خودآگاهی جدید در من اشاره دارد آن داستان معنای عمیقی برایم پیدا کرد.

مردم هفت روز منتظر شدند و در روز هشتم جشن گرفتند. هر تجمع یا تشریفاتی با هدف جشن گرفتن دومین ظهور مسیح و توقف زمان انجام می‌گیرد و یک روز پس از جشن، زمان دوباره آغاز می‌شود. این رسم یهودیان است که سبترا در روز یکشنبه یا روز زحل یا روز هفتم جشن بگیرند. پس از روز سبت، یعنی روز هفتم زمان دوباره به یک باز می‌گردد و این چرخه تکرار می‌شود. اولین مسیحی‌ها تصمیم گرفتند که روز هفتم هفته را به نشانۀ ازلیت محترم بشمارند، به نشانۀ پایان یافتن چرخۀ زمان که با سبت یا هفتم مشخص می‌شود. این روز هفتم هفته یکشنبه است و هنوز مسیحیان آن را به‌عنوان آغاز ازلیت و پایان زمان محترم می‌شمارند. در ابتدا فکر می‌کردند روز هفتم پس از زنده شدن مسیح است، اما امروز آن را هر یکشنبه مسیحی می‌دانند. این انتظار برای دومین ظهور مسیح چرخه‌ای است که بارها و بارها در تقاطع زمان و ازلیت رخ می‌دهد

تحول می‌تواند با نمادهایی هم‌چون مارها، بودا، پادشاهان، قهرمانان و منجیان نشان داده شود. این شخصیت‌ها کاملاً تداعی‌کنندۀ داستان یک سفر و یک بازگشتِ وعده داده شده هستند.

تخیل فعال به زمان، تمرکز، ذهن باز و پذیرا و نیز به اشتیاق برای قربانی کردن دیدگاه خودآگاه نیاز دارد

افراد چنان مشغول تلاش برای کنترل کردن اموری می‌شوند که اگر بخواهیم درست نگاه کنیم، حقیقتاً آن امور در حوزۀ کاری‌ایگو نیست و با این نگرش وظیفۀ ایگو را که تنها بالا بردن آگاهی است فراموش می‌کنند. ما باید این را بدانیم که ایگو باید اطلاعات جمع کند و مراقب باشد، به دیگر عبارت ایگو نقش چشم و گوش خدا را بازی می‌کند و حقایق را جمع می‌کند، اما تصمیم نهایی را نمی‌گیرد، تصمیم‌ها از خویشتن حقیقی ناشی می‌شوند. خویشتن حقیقی؛ اصطلاحی است که یونگ برای یک مرکز هوشمندی به کار برد که محدود به ایگو نیست، بلکه حاوی تمام استعدادهای خودآگاه و ناخودآگاه شخصیت ماست. مسلماً این تلاشی جدید برای توصیف مفهوم قدیمیِ «داشتن یک رابطه فردی با خدا» است.