بریده‌هایی از کتاب چهل قانون عشق (ملت عشق)

. زنی قد بلند، جذاب، فروتن، مستقل، رادیکال، روشنفکر، چپ‌گرا، آزاد، اکوفمینیست، مدافع حقوق بشر، و آنارشیست بود.

می‌شود گاه در حسرت نزدیک‌ترین کَس‌ات هم باشی.

من یاد بده عاشق شوم یا یاد بده در نبودش ناراحت نباشم.»

قانون چهاردهم: به جای مقاومت در برابر تغییراتی که خداوند در برابرت قرار می‌دهد، تسلیم آن‌ها شو. بگذار زندگی همراه با تو جریان یابد. نگران نباش که زندگی‌ات زیر و رو می‌شود، از کجا می‌دانی که زیر زندگی‌ات از روی آن بهتر نیست؟

اهل تصوف بر این باورند که راز قرآن در سوره فاتحه نهفته است. و راز سوره فاتحه در بسم الله. و جوهر بسم الله در حرف ب و نقطه‌ای بر زیر حرف ب و همین نقطه تمام جهان هستی را در بر گرفته است. مثنوی با حرف ب آغاز می‌شود،

حق با شمس بود. کثافت، بدی، آلودگی و سیاهی فقط در درون انسان‌هاست هر آنچه به جز آن، با آب پاک می‌شود.

- «مادر گفت وقتی از دست کسی عصبانی و آزرده‌خاطر شدی در ذهنت صورت آن فرد را با صورت کسی که دوستش داری عوض کن.

«هر کس از خدا بد گوید، درواقع از خودش بد گفته است.»

پدرم گفت: «همین حالا این اتاق را ترک کن. تو عقلت را از دست داده‌ای. برو در گوشه‌ای خلوت به کاری که کردی فکر کن و تا وقتی که به اشتباهت پی نبردی از آنجا بیرون نیا و تا آن

قانون سی و دوم: تمام حجاب‌های بینتان را بردار تا به خداوند با یک عشق صاف و بی‌ریا متصل شوی. قوانینی داشته باش، اما از آن‌ها برای طرد کردن و تحقیر دیگران استفاده نکن. از بت‌ها دوری جوی، هیچ‌وقت از باورهایت بت نساز. ایمان بزرگی داشته باش اما با ایمانت در پی بزرگی نباش.

بیشتر مشکلات دنیا ریشه در اشتباهات زبانی و کج‌فهمی‌ها دارد. به کلمات اعتنایی نکنید. در قلمرو عشق، زبان حکم نمی‌کند. عاشق بی‌زبان است.

عشق روزی به سراغ همه خواهد رفت، حتی آنان که از آن دوری می‌کنند.»

زندگی یعنی تغییر لحظه‌ای.

شمس گفت: «می‌بینید خدا به کلمات کاری ندارد. برای او نیت افراد اهمیت دارد. فرقی ندارد پیرو چه دین و آیینی باشی مهم خلوص دل‌هاست.

مولانا خندید: «بستگی دارد از کجا به آن نگاه کنی، باید به جز عشق خداوند همه چیز را از زندگی‌مان پاک کنیم و از فکر این‌که شخص مهم و ممتازی هستیم رها شویم. اگر مَنیّت در وجودمان رخنه کرده باشد که حتما همه‌مان روزی گرفتار مَنیّت می‌شویم، باید ارتباطمان را با خانواده‌مان، مقام‌مان، مال و ثروتمان، حتی مسجد محل و مدرسه‌مان قطع کنیم.»

قانون ششم: بیشتر مشکلات دنیا ریشه در اشتباهات زبانی و کج‌فهمی‌ها دارد. به کلمات اعتنایی نکنید. در قلمرو عشق، زبان حکم نمی‌کند. عاشق بی‌زبان است.

«مولوی می‌گوید: عشق چیزی نیست که در بیرون به دنبال آن باشی. عشق در درون ما است. تنها کاری که باید بکنیم این است که موانع را از میان برداریم.»

روزی مردی نَفَس‌زنان نزد درویشی می‌رود و می‌گوید: «مولای من شما هم خدمتکارهایی را که روی سرشان طبق می‌برند، دیدید؟» درویش آرام می‌گوید: «فرزندم خوب به من چه» مرد می‌گوید: «خوب طبق‌ها را به خانه شما می‌بردند!» صوفی این بار می‌گوید: «خوب به تو چه؟» متاسفانه در این دنیا چشم همه به دنبال طبق دیگران است. دیگری چقدر پول و ثروت دارد؟ به تو چه؟ سرت به کار خودت باشد. بگذار من هم در راه خودم باشم اما قضاوت این‌که راه کداممان درست است، نه وظیفه من است، نه وظیفهٔ تو.

می‌شود گاه در حسرت نزدیک‌ترین کَس‌ات هم باشی.

راستی چرا خدا تضادها را بیشتر از تشابهات، بی‌عدالتی را بیشتر از عدالت و ناهماهنگی را بیش از هماهنگی دوست داشته است؟