بریده‌هایی از کتاب چهل قانون عشق (ملت عشق)

حالا که مشهورترین عالم و فقیه این شهر به میخانه آمده حتما چیز زیادی به آخرالزمان نمانده است.

تو هنوز خیلی جوونی و تازه اول راهی. خدا رو چه دیدی شاید فردا روزی عاشق یکی دیگه شدی.»

در اطراف هر انسانی هاله‌ای از نور به رنگ‌های مختلف وجود دارد. هاله دور این مرد خاکستری و مایل به آبی بود. گوهر روحش ترک برداشته بود.

در پس هر سختی حتما دلیل و علتی وجود دارد. نمی‌توانستم آن‌ها را توضیح دهم اما وجود آن‌ها را حس می‌کردم.

ذره‌ای از عشق را هم نباید هدر داد، به قول مولانا عشق مایه زندگی است.

قانون ششم: بیشتر مشکلات دنیا ریشه در اشتباهات زبانی و کج‌فهمی‌ها دارد. به کلمات اعتنایی نکنید. در قلمرو عشق، زبان حکم نمی‌کند. عاشق بی‌زبان است.

عشق تنها یک حس خوشایند نیست که همچون بادی سر برآورد و برود.»

جهان و کائنات واحد است. در این دنیا همه چیز و همه کس با طنابی نامرئی به یکدیگر وصل‌اند. هیچ‌گاه آهِ دلِ کسی را برنیاور، به خصوص کسانی که از تو ضعیف‌ترند. فراموش نکن غم یک نفر از انسان‌ها می‌تواند تمام انسان‌ها را ناراحت و خوشی و سعادت یک نفر می‌تواند تمام انسان‌ها را شادمان کند.

عشق روزی به سراغ همه خواهد رفت، حتی آنان که از آن دوری می‌کنند.»

قانون بیست و پنجم: بهشت و جهنم را فقط در آن دنیا جست و جو نکنید. هرگاه بتوانیم یک نفر را بدون حساب و کتاب دوست داشته باشیم، آن زمان در بهشت‌ایم و هرگاه با کسی منازعه کنیم و دچار حسد و کینه و نفرت شویم آن زمان در جهنم سقوط کرده‌ایم.

«هر کس از خدا بد گوید، درواقع از خودش بد گفته است.»

هر بار جایی را ترک می‌کنم، انگار قسمتی از روحم را جا گذاشته‌ام. اگر مارکوپولو باشیم و مدام از شهری به شهر دیگر برویم، یا اگر از تولد تا مرگ‌مان را در یک خانه بگذرانیم، در نهایت زندگی همهٔ ما، با تولد شروع می‌شود و با مرگ خاتمه می‌یابد. زندگی مملو از آغازها و پایان‌هاست. برای تولد لحظه‌ای، لحظهٔ پیشین می‌میرد. همان‌طور که برای به وجود آمدن یک منِ جدید، باید منِ قبلی را ریشه‌کن کرد.

«خدای من به من عشقی حقیقی بده، که از این درد و رنج خلاص شوم. یا من را آن‌قدر بی‌خیال کن که اصلا بود و نبود عشق برایم مهم نباشد

در پس هر سختی حتما دلیل و علتی وجود دارد. نمی‌توانستم آن‌ها را توضیح دهم اما وجود آن‌ها را حس می‌کردم.

مولوی با صدایی که بیشتر از سر مهربانی بود تا کنجکاوی پرسید: «تو که نمی‌خواستی بگذاری من این شراب را بنوشم، چرا مرا به میخانه فرستادی؟» با خنده گفتم: «دلیلش را می‌دانی. ما صوفیان نه از سر اجبار و ریاکاری وعبادت و ریاضت نمایشی و ظاهری، بلکه فقط از سر عشق و تمنا و جاذبه به خداوندمان می‌پیوندیم.»

قانون سی و ششم: نگران مکر و دسیسهٔ دشمن نباش. اگر کسی برای تو دامی گسترده باشد و بخواهد ضرری به تو برساند، خداوند هم بر سر راه آن‌ها دام پهن می‌کند. چاه کن همیشه ته چاه می‌ماند. هیچ‌گاه چیزی بی‌جواب نمی‌ماند. نه ذره‌ای کار خیر ونه ذره‌ای کار شر. بدون اجازه و بدون اراده خداوند حتی برگی از جایش تکان نمی‌خورد. فقط به این حقیقت ایمان بیاور.

چهل قانون عشق (ملت عشق)، یکی از رمان‌های برتر ادبیات داستانی امروز جهان است که هرکسی (عالم و عامی) –برای بهتر زیستن- به خواندن آن سخت نیازمند است.

. هر زمستان بهاری دارد و هر بهاری روزی به پایان می‌رسد.

عشق حقیقی انسان را به راهی که انتظارش را ندارد سوق می‌دهد. عشق نوعی میلاد است. اگر بین بعد و قبل از عشق تفاوتی وجود نداشته باشد، برای آن است که به قدر کافی دوست نداشته‌ایم. اگر کسی را دوست داشته باشی، با ارزش‌ترین کاری که می‌توانی برای او بکنی تغییر است. آن قدر باید تغییر کنی، که دیگر تو، تو نباشی.

- «تو ای سخنران بزرگ، ظرف وجود تو چقدر است؟»