بریده‌هایی از کتاب نیما یوشیج

دیدمش ، گفتم : منم نشناخت او

سخت حیران می شوم در کار خود که نمی دانم ره و رفتار خود خیره خیره گاه گریان می شوم بی سبب گاهی گریزان می شوم زشت آمد در نظرها کار من خلق نفرت دارد از گفتار من دور گشتند از من آن یاران همه چه شدند ایشان ، چه شد آن همهم

دیدم از افسوس و ناله نیست سود درد را باید یکی چاره نمود

آی آدم ها که بر ساحل بساط دلگشا دارید! نان به سفره، جامه تان بر تن؛ یک نفر در آب می خواند شما را. موج سنگین را به دست خسته می کوبد باز می دارد دهان با چشم از وحشت دریده سایه هاتان را ز راه دور دیده. آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابی اش افزون می کند زین آب، بیرون گاه سر، گه پا آی آدم ها! او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پاید می زند فریاد و امید کمک دارد. آی آدم ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!

جز من شوریده را که چاره نیست بایدم تا زنده ام در درد زیست عاشقم من ، عاشقم من ، عاشقم عاشقی را لازم اید درد و غم

بس که دیدم جور از یاران خود وز سراسر مردم دوران خود من شدم : رنگ پریده ، خون سرد پس نشاید دوستی با خلق کرد

گفتمش : ای نازنین یار نکو همرها ،‌تو چه کسی ؟ آخر بگو کیستی ؟ چه نام داری ؟ گفت : عشق

عجز بشر است این فجایع یا آنکه حقیقت جهان است ؟

آن که نشناخت قدر وقت درست زیرا این طاس لاجورد چه جست ؟

مرغ آمین درد آلودی است کاواره بمانده رفته تا آنسوی این بیداد خانه باز گشته رغبتش دیگر ز رنجوری نه سوی آب و دانه. نوبت روز گشایش را در پی چاره بمانده.

راست گویند این که : من دیوانه ام در پی اوهام یا افسانه ام زان که بر ضد جهان گویم سخن یا جهان دیوانه باشد یا که من بلکه از دیوانگان هم بدترم زان که مردم دیگر و من دیگرم

او نیست با خودش، او رفته با صدایش اما خواندن نمی تواند.

دیدمش ، گفتم : منم نشناخت او

دیدی آخر عشق با جانم چه کرد ؟

من که هیچ از خوی او نشناختم از چه آخر جانب او تاختم ؟

سوختم من ، سوختم من ، سوختم کاش راه او نمی آموختم

ای دریغا از من و از روز من که به غفلت قسمتی بگذشاتم خلق را حق جوی می پنداشتمن

هیچ کس جز من نباشد یار من یار نیکوطینت غمخوار من

هیچ کس جز من نباشد یار من یار نیکوطینت غمخوار من

نوگل من ! گلی ، گرچه پنهان در بن شاخه ی خارزاری عاشق تو ، تو را بازیابد سازد از عشق تو بی قراری هر پرنده ، تو را آشنا نیست بلبل بینوا زی تو اید عاشق مبتلا زی تو اید طینت تو همه ماجرایی ست طالب ماجرا زی تو اید تو ، تسلیده ، عاشقانی