بریده‌هایی از کتاب نامه‌های فهیمه (فهیمه بابائیان‌پور)

«در عشق حسین هر که دیوانهٔ نشد عاقل نیست.»

خداوندا کمکم کن باطن اعمالم و افکارم با ظاهر آن‌ها یکی باشد تا جزء گروه منافقان قرار نگیرم

خلاصه هر چی خدا خواست همان خواهد شد.

این دل تنگم غصه‌ها دارد ... گوییا میل کربلا دارد

یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران پسندم آنچه را جانان پسندد

یاوری که عشقش را خدا، آن کعبه آمال عاشقان، در دلم نهاد تا امروز با توان بیشتر و احساس مسئولیت والاتر راه را بپیماییم. آری، قدم را استوارتر بکوب و به مسیر الله رو که امروز روز رفتن است و روز استوار رفتن که هیچ‌کس جایز به آهسته رفتن نیست.

آلوچه‌آلوچه به یادت اشک ریختم.

اَللَّهُمَّ اَصْلِحْ اَعْمَالَنَا وَ اَخْلِصْ نِیاتَنَا وَ ارْزُقْنَا الشَّهَادَةَ فِی سَبِیلِک تَحْتَ رَاْیةِ وَلِیک بِحَقِّ الْمَهْدِی (ع)‌. فهیمه ـ آبان‌ماه ۱۳۶۰ ـ ۴۷:۴ بعدازظهر

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی تا در آغوشش بگیرم تنگ‌تنگ من از او عمری ستانم جاودان او ز من جسمی ستاند رنگ‌رنگ

یکی درد و یکی درمان پسندد یکی وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل و هجران پسندم آنچه را جانان پسندد

آری، رضا، این احوال خودت را در آن جبهه‌ها دریاب که مثل بوی گل زود می‌رود

رضای خوب من، مبارز فی سبیل الله، ای آن که دوست دارم در سنگر، مقابل دشمن، استوار ببینمت و آن که دوست دارم اشک را، آن‌گاه که در دعای کمیل از چشمان منتظرت می‌بارد، نظاره‌گر باشم، آرزوی هم‌سنگری‌ات را دارم. باشد که دیدارمان هر چه زودتر در کربلا باشد. و شاید هم خون تو تذکره آنجا شود. رِضاً بِقَضَائِک تَسلِیماً لِاَمْرِک. ولی به هر حال الآن هر جا هستی می‌دانم که در محفل عاشقان خدایی و تو خود نیز عاشقی. باشد که روزی عشق خدایی تو موجب عشق خدایی در من شود و با هم بهتر این مسیر را رویم. آن‌که آرزوی هم‌سنگری با تو را دارد فهیمه ۱۳۶۰/۹/۹ ـ ۱۲ نیمه‌شب

و به یاد آن یگانه محبوبی که در وجودش جز ایمان، ایثار، اخلاص، عشق نمی‌یابم. آن زمان که از جهادت می‌گویی، گویی از راهی سخن می‌گویی که به خوبی به آن آشنا شده‌ای و آن‌گاه که از جبهه سخن می‌گویی عشقی خدایی تو را به آن سوی می‌کشاند.

خدایا در نزدت دو قطره گران‌بهاست قطره اشک، قطره خون خدایا، ما را توفیق عنایت فرما که اشک را برای تو فرو ریزیم و در راه تو خونمان را نثار کنیم، ای مهربان خدا. به یاد شهید غلام‌رضا که گریست و شهید شد فهیمه

خدایا در نزدت دو قطره گران‌بهاست قطره اشک، قطره خون خدایا، ما را توفیق عنایت فرما که اشک را برای تو فرو ریزیم و در راه تو خونمان را نثار کنیم، ای مهربان خدا. به یاد شهید غلام‌رضا که گریست و شهید شد فهیمه

علی‌رضا خیلی دلمان برایت تنگ شده. ولی چه کنیم که اسلام را بیشتر و بیشتر از تو دوست داریم. چه کنیم که ما حسین (ع) را بیشتر از تو دوست داریم. چه کنیم که عشق حسین (ع) قبل از عشق تو در وجودمان نقش بسته؛ چرا که اول چیزی که در ابتدای زندگی‌مان چشیدیم تربت پاک حسین (ع) بود ...

واقعاً چه سخن زیبایی گفته‌اند که خداوند دشمنان ما را از احمق‌ها آفریده است.

خداوندا کمکم کن بتوانم تا آخرین لحظه زندگی‌ام فردی باشم که نبودنم مساوی بودنم نباشد و در نبودم اثری را داشته باشم که می‌توانسته‌ام در بودنم داشته باشم.

بر یگانه یاورم سلام و درود بر او که در سنگر حق علیه باطل می‌رزمد و خدا را شکر که تو، ای آن که نیمه دیگر وجودمی، به قسمتی از آرزویت، که حضور در سنگر بود، رسیدی

اَللَّهُمَّ مِنْ اَوَی اِلَی مَاْوَی ... اِنَّک اَرْحَمَ الرّاحِمِین. پروردگارا، هر کس مأوایی جوید و تو مأوای منی و هر کس پناهگاهی جوید و تو پناهگاه منی. پروردگارا، درود فرست بر محمد و آلش و بشنو ندایم را و قبول کن دعایم را و قرار ده در پیشت بازگشتگاه و پاسم دار در آزمایش از تماس اهریمن به حق عظمتت... (دعای قنوت امام حسین (ع)، نوشته‌شده در حواشی مفاتیح)