بریده‌هایی از کتاب نامه‌های فهیمه (فهیمه بابائیان‌پور)

اِلَهی لَا تَکلْنِی اِلَی نَفْسِی طَرْفَةَ عَینٍ اَبَداً لَااَقَلَّ مِنْ ذَلِک وَ لَااَکثَرَ یارَبَّ الْعالَمِین. خدایا متکی نکن مرا به نفس خودم، حتی از یک چشم به هم زدن، نه کمتر و نه بیشتر ای رب العالمین.

سه پنج‌شنبه است که نتوانسته‌ام دعای کمیل بخوانم. زیرا هر دفعه یا توی میدان بودم یا تو راه میدان مین.

أُوْلَئِک الَّذِینَ امْتَحَنَ اللهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَی لَهُمْ مَّغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ.» و چه زیباست که خداوند قلب‌هایمان را به وسیله تقوی امتحان کند.

لحظاتی داشتم که عظمت خداوند در نظرم جلوه‌گر می‌شد و ناخودآگاه اشک‌هایم سرازیر می‌شد و چه خوش لحظاتی است که انسان حس می‌کند واقعاً غیر از خدا هیچ کس را ندارد و از ته دل تسبیح معبود را می‌گوید

غلام‌رضا، همسر رزمنده، مهربان و عزیز و دوست‌داشتنی من! روز تولد، تذکری است برای انسان؛ تذکری تکان‌دهنده. باشد که هر زمان همانند این روز برایمان بیدارباشی! بیست و یک سال، به بیانی دیگر، ۷۵۵۵ روز و به زبانی دیگر ۱۸۱۳۲۰ ساعت و یا ۱۰۸۷۹۲۰۰ دقیقه و از همه بالاتر و چشم‌گیرتر ۶۵۲/۷۵۲/۰۰۰ ثانیه گذشت و گذشت.

مرغ باغ ملکوتم نی‌اَم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته‌اند از بدنم

و من چه مسرور؛ اگر در این دنیا هیچ نکردم، لااقل یک کار خوب کردم؛ آن هم یک انتخاب بود. انتخاب همسری که برای دیدار معبودش لحظه‌شماری می‌کند

در نماز شب، در نماز یومیه و همیشه و همیشه دعاگوی تو خواهم بود. آن که او را دوست دارم، چون که مورد رضای خداست و رضای خدا رضای من است.

م. خداوندا کمکم کن بتوانم تا آخرین لحظه زندگی‌ام فردی باشم که نبودنم مساوی بودنم نباشد و در نبودم اثری را داشته باشم که می‌توانسته‌ام در بودنم داشته باشم.

امام صادق (ع) فرموده است: «اگر مؤمن پاداشی را که برای مصیبت‌ها دارد بداند آرزو می‌کند که او را با مقراض‌ها تکه‌تکه کنند.»