بریده‌هایی از کتاب بازمانده

همه فکر می‌کنن زندگی‌شون باید حداقل به جذابیت خودارضایی کردن باشه.

حالا از خودمون می‌پرسیم که اگه کسی رنج و عذاب مسیح رو نمی‌دید، رستگار می‌شدیم؟ کلید رستگاری توی مقدار توجهیه که نصیبتون می‌شه. مقداری که تو معرض دید هستید، اسم‌تون سر زبوناست و رسانه‌ها دنبالتونن.

فکر کنید که این فقط یه تمرین کاریه. فکر کنید که کل زندگی‌تون یه جُک مسخره بوده.

می‌تونی به مردم حقیقت رو بگی، اما تا وقتی اون اتفاق رخ نده، هیچ‌وقت حقیقت رو باور نمی‌کنن. وقتی باورشون می‌شه که خیلی دیر شده. تو همون لحظه حقیقت براشون ظاهر می‌شه و اون‌وقته که دردسرای شما شروع می‌شه.

مادرم، برادرم آدام، پدرم، خواهرام و برادرای دیگه همه مرده‌ن و زیر خاکن و به منی که تنها بازمانده‌م می‌خندن. ولی من هنوز باید زندگی کنم و با مردم این دنیا کنار بیام. واسه همین می‌خندم.

یه هفته جنون آتش‌افروزی داشتم، هفتهٔ بعدش اختلال آشفتگی جنسی. بهم گفت که دوست دارم جلب توجه کنم. هفتهٔ بعدش تمام علائمش رو براش اجرا کردم. یه بار بهم گفت دچار هراس از محیط بسته هستم، پس هفتهٔ بعدش تو حیاط با هم ملاقات کردیم. یه بار گفت کمبود توجه دارم، پس سعی کردم مدام موضوع صحبت رو عوض کنم.

فقط به داشت ترسناک ناشناس.

«اگه همیشه نگران اتفاقای بد و فجایع باشی، مدام می‌آن سمتت.»

اون‌جور که مدیربرنامه می‌گه، راز تو اوج بودن اینه که تهدیدی برای کسی به حساب نیایی؛ هیچی نباشی، مثل یه ورق کاغذ سفید. و مردم هرچی می‌خوان روش بنویسن. مثل یه آینه باشم.

«آیا خوشبختی بیش از حد در بهشت آن‌قدر حوصله سر بر بود که می‌تواند خوردن سیب را توجیه کند؟»

«سوال بزرگی که مردم می‌پرسن این نیست که ماهیت هستی چیه؟ سوال بزرگی که مردم می‌پرسن اینه که هستی از کجا اومده؟»

خبر بد اینه که ما هیچ کنترلی روی اوضاع نداریم. خبر خوب اینه که تو نمی‌تونی اشتباه کنی.

«همه‌چیز بدیهی و مشخصه. فقط یه آینده وجود داره. تو انتخاب دیگه‌ای نداری.»

هیچ ارادهٔ آزادی وجود نداره. هیچ متغیری وجود نداره.

اگه خوب نگاه کنی، تاریخ هیچ‌چیزی به جز تکرار نیست. چیزی که ما بهش می‌گیم آشفتگی در واقع الگوهایی‌ان که ما از درک و تشخیص اونا عاجزیم. چیزی که بهش می‌گیم تصادفی، در واقع الگوهایی‌ان که کشفشون نکردیم. چیزی که نمی‌فهمیم رو می‌گیم مزخرف. چیزی که نمی‌تونیم بخونیم رو می‌گیم قلمبه و سلمبه.

اون‌جور که فرتیلیتی هولیس می‌گه هیچ آشفتگی‌ای تو دنیا وجود نداره. فقط الگوهان، الگو پشت الگو، الگوهایی روی الگوهای دیگه تأثیر می‌ذارن. الگوهایی که الگوهای دیگه رو پنهان می‌کنن. الگوهایی که توشون الگوی دیگه‌ای نهفته ست.

«بارور باش و زاد و ولد کن و خدا رو عبادت کن. این کارا خطری نداره. این کاریه که همیشه انجام داده‌یم.»

فرق بین خودکشی و شهادت به پوشش خبری اونه. اگه یه درخت توی جنگل بیفته و کسی شاهد اون نباشه، همون‌جا می‌مونه و می‌پوسه.

مردم دنبال اینن که همه‌چیز رو بذارن کنار هم. اونا دنبال راهی‌ان که تقدس، معنویت، مد و فشن و زرق‌وبرق رو بذارن کنار هم. مردم دوست دارن هم خوب باشن هم خوش‌تیپ.

هیچ‌کی دوست نداره خدایی رو بپرسته که همون مشکلات مشابه رو داره، مشکلات تنفسی، موهای آشفته، ناخونای نامرتب، مثل یه انسان معمولی. تو باید چیزی باشی که مردم معمولی نیستند. وقتی شکست خوردن، تو باید ادامه بدی. چیزی باش که مردم عادی می‌ترسن باشن. چیزی بشو که اونا تحسینش می‌کنن.