بریده‌هایی از کتاب بازمانده

طبق حرفای مدیربرنامه، بزرگ‌ترین عاملی که شما رو قدیس می‌کنه، حجم پوشش خبریه.

مردم نمی‌خوان که زندگی‌شون درست بشه. هیچ‌کس نمی‌خواد مشکلاتش حل بشه. غصه‌هاشون، حواس‌پرتیاشون و داستاناشون حل بشه و گندکاریاشون تمیز شه. اگه همه‌چی مرتب و تر و تمیز بشه، پس چی ازشون باقی می‌مونه؟

دختره جوونیه، ولی صدای خسته‌ای داره

امروز یکی از همون روزاییه که خورشید بالا اومده تا فقط شما رو تحقیر کنه.

مردم به‌خاطر این مشتاق مرگن چون تنها راهیه که توش واقعا همه چیز تموم می‌شه.

دوست دارم زامبی‌هایی که دنبال گوشت تازه هستن، تعقیبم کنن. دلم می‌خواد وقتی از کنار این دیوارای سنگی می‌گذرم، صدای کشیده شدن ناخنای زامبی‌ها رو روی دیوارا بشنوم.

فرق بین خودکشی و شهادت به پوشش خبری اونه.

اون می‌گه: «لازم نیست همه‌چیز رو کنترل کنی. تو نمی‌تونی همه‌چیوکنترل کنی. اما می‌تونی برای یه فاجعه آماده باشی.»

مردم همیشه آماده‌ن که درست برعکس اون چیزی رو که بهشون می‌گید، باور کنن.

یه دختر زنگ زد و پرسید: «مردن درد داره؟» بهش گفتم: «خب عزیزم، آره. اما زنده بودن بیشتر درد داره.»