بریده‌هایی از کتاب بازمانده

هر احساسی نابود شدنیه. پیش‌بینی آینده و یا حسرت گذشته فقط یه اضافه‌کاری احمقانه‌ست،

بیشتر وقتا کار من تمیز کردن خونه‌هاست. کار تمام وقتم خرحمالی واسه مردمه و کار پاره وقتم خدایی کردنه.

مردم نمی‌خوان که زندگی‌شون درست بشه. هیچ‌کس نمی‌خواد مشکلاتش حل بشه. غصه‌هاشون، حواس‌پرتیاشون و داستاناشون حل بشه و گندکاریاشون تمیز شه. اگه همه‌چی مرتب و تر و تمیز بشه، پس چی ازشون باقی می‌مونه؟

می‌گه: «تنها چیزی که می‌دونم اینه که یه راهی واسه خلاص شدن از این موقعیت پیدا می‌کنی. راهی برای ول کردن این زندگی داغون و اتفاقایی که پشت سر گذاشتی پیدا می‌کنی. تو برای همهٔ دنیا می‌میری.»

اون می‌گه: «تو همهٔ زندگی‌ت، تو به بقیه احتیاج داشتی تا بهت بگن چه کار کنی. خونواده‌ت، کلیسات، رئیسات، مددکارت، مدیربرنامه، برادرت…»

«اونا مجبورت کردن فقط دنیایی که خودشون برات ساختن رو ببینی.

آدام می‌گه: «اگه تو هیچ‌وقت رابطه نداشته باشی، هیچ‌وقت حس قدرت نداری. هیچ‌وقت برای خودت هویت نداری. رابطه چیزیه که مارو از والدینمون جدا می‌کنه. بچه‌ها رو از بزرگا جدا می‌کنه. با داشتن رابطه‌ست که نشونه‌های بلوغ به‌وجود می‌آد.»

بیرون خورشید داشت طلوع می‌کرد. ذهن ما طوری کنترل شده بود که فکر می‌کردیم توی دنیای خارج هیچ شانسی برای داشتن رابطه نداریم. در اصل هیچ کدوم از ما توی دنیای خارج تمایلی به داشتن رابطه نداریم. هیچ‌وقت به کلیسا خیانت نمی‌کردیم. همهٔ عمرمون رو فقط صرف کارمون می‌کردیم.

جامعه‌ای که برای برده کردنتون، جسمتون رو عقیم نکنه، مغزتونو عقیم می‌کنه. اونا رابطه جنسی رو اون‌قدر بد و کثیف و خطرناک جلوه می‌دن، که ازش متنفر می‌شید.

آدام می‌گه اولین کاری که هر جامعه برای برده کردنتون انجام می‌ده، عقیم کردنتونه. اسم دیگه‌ش خواجه‌شدنه. اونا جوری این موضوع رو جا می‌ندازن انگار شما از رابطه لذت نمی‌برید. اونا قسمتایی از بدن رو می‌برن؛ یه قسمتایی از دستگاه تناسلی. قسمتی از بدنت که باعث تحریک حس جنسی می‌شه رو می‌برن تا تو کم‌تر لذت ببری.