بریده‌هایی از کتاب بازمانده

هر وقت یه لکه رو پاک می‌کنید و یا خونه‌ای رو تمیز می‌کنید، دوست دارید تصور کنید که با این کار دنیای بهتری رو ساخته‌اید. اما در واقع شما همه‌چیز رو بدتر کرده‌اید. تصور می‌کنید اگه بیشتر و سریع‌تر تلاش کنید، می‌تونید جلوی هرج و مرج رو بگیرید. اما یه روزی همون‌طور که لامپ راهرو رو عوض می‌کنید، به خودتون می‌آیید که برای چندمین باره که این کار رو تکرار کرده‌اید. زمان سریع می‌گذره. دیگه انرژی سابق رو ندارید. کم‌کم سرعت‌تون برای انجام کارا کم‌تر می‌شه. دیگه کم‌کم تسلیم می‌شید.

هیچ چیز مثل یه لیست کار نمی‌تونه خط مستقیم بین مرگ و زندگی رو نشون بده.

ی حموم تیغ اصلاح هست. یُد هم هست. بالش برای خواب هم هست. حق انتخاب داری. بمیری یا زنده بمونی. توی هر نفست حق انتخاب داری. هر دقیقه حق انتخاب داری. بودن یا نبودن. هر وقت که خودتو از پله‌ها پایین نندازی، یه حق انتخابه. هر بار که ماشینتو به جایی نکوبی، یه بازگشته.

برادرم بهم گفت کلیسا تو دنیای خارج مثل مغازه‌های محلیه که دروغایی رو می‌فروشن که تو کارخونه‌های ادیان بزرگ ساخته شده‌ن.

مردم مدام می‌پرسن که موقع رفتنم، مادرم گریه می‌کرد؟ یا پدرم بغلم کرد؟ و هر بار هم که جواب می‌دم نه، تعجب می‌کنن. هیچ‌کی برام گریه نکرد و هیچ‌کی بغلم نکرد. هیچ‌کی موقع فروختن مرغ و خوک گریه نمی‌کنه و بغلش نمی‌گیره. هیچ‌کی قبل از سر بریدن مرغ یا چیدن سیب گریه نمی‌کنه و بغلش نمی‌گیره. هیچ‌کی شب بیدار نمونده و به این فکر نکرده از این‌که گندمی که کاشته و حالا به نون تبدیل شده خوشحاله یا نه.

اون بهم گفت تو دنیای خارج، سکوت به معنای واقعی وجود ندارد. اون سکوتی که الکی با گرفتن گوشا به دست می‌آد نه، سکوتی که بیرون از خونه‌ها باشه، چنین چیزی وجود نداره.

ماهی اول رو والدینم برام خریدن تا بهم یاد بدن چطور از مخلوقات زندهٔ خداوند نگهداری کنم و بهشون عشق بورزم. بعد از اون ششصدوچهل ماهی دیگه هم خریدم و تنها چیزی که یاد گرفتم اینه که هر چیزی که دوست داشته باشی، یه روزی می‌میره. اولین‌بار که عشقِ زندگی خودتون رو می‌بینید باید روی این موضوع حساب کنید که اون یه روز می‌میره.

مردم نمی‌خوان که زندگی‌شون درست بشه. هیچ‌کس نمی‌خواد مشکلاتش حل بشه. غصه‌هاشون، حواس‌پرتیاشون و داستاناشون حل بشه و گندکاریاشون تمیز شه. اگه همه‌چی مرتب و تر و تمیز بشه، پس چی ازشون باقی می‌مونه؟ فقط به داشت ترسناک ناشناس.

مردم نمی‌خوان که زندگی‌شون درست بشه. هیچ‌کس نمی‌خواد مشکلاتش حل بشه. غصه‌هاشون، حواس‌پرتیاشون و داستاناشون حل بشه و گندکاریاشون تمیز شه. اگه همه‌چی مرتب و تر و تمیز بشه، پس چی ازشون باقی می‌مونه؟

امتحان می‌شه، امتحان می‌شه.... یک...، دو...، سه.... آسمان صاف و آبیه و نور خورشید به همه‌جا می‌تابه. ما بالای ابراییم و امروز یه روز زیباست، یه روز زیبای ابدی.