بریده‌هایی از کتاب بیدل دهلوی

احتیاطت گر نباشد خضر راه عافیت هر قدم آبت به زیرکاه خواهی یافتن

عمرها شد خاک‌ کوه و دشت بر سر می‌دوی پیش پا نادیدن این مقدار گمره می‌کند

بولهوس از سبک سری حفظ سخن نمی‌کند در قفس حبابها، باد وطن نمی‌کند

بسکه هوای غربتم چون نفس است دلنشین جوهر من در آینه فکر وطن نمی‌کند

از حیرت دل بند نقاب توگشودیم آیینه‌گری کارکمی نیست در اینجا بیدل من و بیکاری و معشوق تراشی جز شوق برهمن‌، صنمی نیست در اینجا

از جوش غبار من و ما عرصهٔ امکان بحری‌ست‌ که چیده‌ست ‌کران تا به ‌کران بحث

با هستی‌ام وداع تو و من چه می‌کند با فرصت نیامده رفتن چه می‌کند بخت سیه زچشم‌کسان جوهرم نهفت شبهای تار ذره به روزن چه می‌کند

حالت از کف می‌رود در فکر مستقبل مرو این خیال دورگرد آخر تو را، او می‌کند

در تماشایت چو مژگان با پریشانی خوشیم

هرشیشه دل حریف تک‌وتاز عشق نیست

آوارهٔ خیالات دل بر چه بندد آخر گر عشق‌بی‌نیازست‌در حسن بی‌وفایی‌ست

تلاش‌ کعبه و دیرت نمی‌رود بیدل بهشت ‌و دوزخ‌خویشی خیال هرجایی ‌ست

سعد و نحس‌دهربیدل‌کی دهد تشویش ما همچو طفلان ‌کار ما با شنبه و آدینه نیست

نُه فلک از شور بی‌مغزی پر است این مکان جز گنبد خشخاش نیست

درهای فرد‌وس وا بود امروز از بی‌دماغی گفتیم فردا

طنین پشه‌ای‌ گر بشنوم الهام می‌گیرم

محو جنون ساکنم شور بیابان در بغل چون چشم خوبان خفته‌ام ناز غزالان در بغل

بلندی آنقدر بالیده است از خیمهٔ لیلی که نتواندکشیدن نالهٔ مجنون طنابش را

نیاز و نازکمال و نقصان ز یکدگر ظاهر و نمایان ذکور شد از اناث عریان اناث شد از ذکور پیدا

در آمد و رفت محوگشتیم و پی به جایی نبردکوشش رهی‌که‌کردیم چون نفس طی نشد به چندین عبورپیدا