بریده‌هایی از کتاب مجموع آثار جبران خلیل جبران؛ جلد دوم

دیروز، به پیامبران دروغین و ساحران احترام می‌نهادیم، اما امروز زمان تغییر یافته و ما را هم دستخوش تغییر و دگرگونی کرده است. اینک می‌توانیم در برابر خورشید بایستیم و به ترانه‌های دریا گوش سپاریم و هیچ چیز نمی‌تواند ما را به لرزش افکند، مگر گردبادی عظیم.

دیروز، در برابر شاهان سر تعظیم فرود می‌آوردیم و گردن‌های‌مان را در برابر سلاطین خم می‌کردیم، اما امروز، به هیچ کسی ابراز احترام نمی‌کنیم، مگر به مظهر حق و به دنبال هیچ کس نمی‌رویم، مگر مظهر زیبایی و عشق.

روحم با من سخن گفت: « هرگز زمان را با گفتن: دیروزی بود و فردایی هم خواهدبود مسنج! ». و پیش از آن که روحم با من سخن گوید، گذشته را همچون دورانی که دیگر هرگز باز نخواهند گشت، و آینده را همچون زمانی که هرگز نمی‌توان بدان دست یافت، می‌پنداشتم. اینک پی می‌برم که زمان حال کنونی، تمام زمان‌ها را در خود گنجانده است، و در درونش، تمام آنچه را می‌توان بدان امیدوار بود، جای داده است. کارهایی تحقق یافته و انجام شده ...

روحم موعظه‌کنان به من آموزش داد که آنچه را تجسم نیافته است لمس نکنم، روحم بر من آشکار کرد که هر آنچه را لمس می‌کنیم، بخشی از خواسته‌مان است.