بریده‌هایی از کتاب پرده را کنار بزن در پایان عشق پیروز است

همه سکوت خواهند کرد ...!

دنیا درد دارد خیلی!

شاعران شریف‌ترین دروغگویان رویِ زمین‌اند!

نیازی نیست بلند بلند حرف بزنیم خداوند صدای پنهانْ‌مانده مردم را می‌فهمد،

دنیا خراب‌تر از آن است که سایه دست از گریبانِ روشنایی بدارد.

تنهاییِ بزرگ به تنهایی تنهاییِ مرا پُر خواهد کرد. همین است که آدمی هرگز تنها نخواهد ماند.   شاعران شریف‌ترین دروغگویان رویِ زمین‌اند!

آدمی از اول اولادِ اضطراب و ترانه و اشتباه بوده است.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

رفتن راه می‌خواهد دلیل نمی‌خواهد.   تعجب نکن همه ما مشغولِ گولْ زدنِ خویش، از جهان می‌رویم.

من مانده‌ام میانِ همین غیرِ ممکن‌ها، هر چه فکر می‌کنم ببینم این خانه چرا پنجره ندارد، نمی‌فهمم ...!

دوستِ عزیزِ من در ولگردیِ بی‌دلیل این شب‌ها هر وقت ... واژه کم آوردی به کسی بیندیش که دوستش می‌داری، بلادرنگ ... دنیا به یاری‌ات می‌آید.

زنهار مزامیر من از تنفسِ ملائک زاده می‌شوند.

چقدر دنیا خوب است کوچه ما پُر از بازگشتِ بچه‌های دبستان است انگار هر کدامشان را پیامبری به این جهان آورده است.

شاعران شریف‌ترین دروغگویان رویِ زمین‌اند!

شعر به چه کارِ این مردم می‌آید؟ شما این اواخر خودتان را در آیینه دیده‌اید؟!

مردم هر روز جایی کشته می‌شوند. اگر بَلَد نیستی فاتحه بخوانی لااقل آبِ بینی‌ات را بالا بکش برادر!

نگران نباش! خداوند کم و کاستِ کلماتِ بعضی‌ها را پایِ حسابِ تو نخواهد نوشت، تو فقط کتابت را ورق بزن ..!

کلمات بعضی ... دیر به زبان می‌آیند. من یاد گرفته‌ام چنین مواقعی با چشم‌هایم سخن بگویم.   زندگی ... گاهی چیزی غیر از خودِ زندگی‌ست.

همین‌طوری ... تنهایی را تنها طی می‌کنم تا ناگهان بفهمم: عجب ...!   اینجا درخت، دیوار، دنیا ... همه غرقِ فانوس و تلألؤِ دلنشینِ شب شده‌اند.

زنگی بزن دیر می‌شود گاهی زنگی بزن!