بریده‌هایی از کتاب عامه‌پسند

«جهنم چیزی است که خودت خلقش می‌کنی.»

ترجیح دادم با خودِ مزخرفم تنها باشم؛ چون، بهتر از بودن با آدم‌های حقیری است که مدام سرِ هم کلاه می‌گذارند.

من از آنهایی‌که فکرمی‌کنند خیلی می‌فهمند، حالم بهم می‌خوره.

همیشه کسی پیدا می‌شود که روز آدم را خراب کند. البته، اگر قصد نداشته باشد کل زندگیت را خراب کند.

دنیا جای واقعاً وحشتناکی بود. گاهی، دلم برای تمام آدم‌هایی که مجبور بودند در آن زندگی کنند می‌سوخت.

تصمیم داشتم تا ظهر توی رختخواب بمانم. شاید نصفی از آدم‌ها تا آن موقع مرده باشند و نصفِ دیگر را هم هر طور بود تحمل می‌کردم

همین که فکر می‌کنی همه‌چیز بی‌معناست، خودش یک جور معنابخشی به همه‌چیز است.

فقط می‌توانم بگویم میلیاردها زن روی این زمین زندگی می‌کنند. بعضی‌هایشان خوب‌اند، بعضی‌هایشان بیش از حد خوب‌اند، ولی گاه‌به‌گاه طبیعت تمامِ مهارتِ خود را به‌کار می‌بندد تا زنی خاص خلق کند، زنی باورنکردنی.

چشم‌هایم آبی و کفش‌هایم کهنه بودند و هیچ‌کس هم در این دنیا نبود که من را دوست داشته باشد. ولی، کلی کار برای انجام‌دادن داشتم.

چشم‌هایم آبی و کفش‌هایم کهنه بودند و هیچ‌کس هم در این دنیا نبود که من را دوست داشته باشد. ولی، کلی کار برای انجام‌دادن داشتم.