بریده‌هایی از کتاب رهایی از غم جدایی

ترک عشق دقیقاً شبیه ترک هروئین است، و شامل تمنای زیاد، سراسیمه گی و دل‌آشفتگی برای بازگشتن به عشقی است که دل‌تنگ آن هستید. رنج می‌کشید، دردهای نبض‌گونه را تجربه می‌کنید، و تمنای وصال دارید و آرزو می‌کنید که ای کاش برگردد. انسان‌ها از لحاظ ژنتیکی نیاز شدید به متصل بودن (عاطفی) را به ارث برده‌اند

وقتی رابطه‌ای پایان می‌یابد، برای هر دو طرف دردناک است، اما این درد بخصوص برای کسی که پشت سر گذاشته شده است مخرب‌تر است.

او می‌گفت: «چیزی در مورد من وجود دارد که باعث می‌شود افراد مرا دور بیاندازند.»

تمایل شما به اشتباه گرفتن دیگران با یار گم‌شده‌تان می‌تواند به یک نشئگی دائمی تبدیل شود، شما تصور می‌کنید که معشوقه‌ی گم‌شده‌‌تان را در دوردست و در میان جمعیت می‌بینید، اما وقتی نزدیک می‌شوید، می‌بینید که آن فقط یک توهم بوده است.

ماریا می‌گفت: «در ابتدا، فقط احساس می‌کردم لازم است شب‌هنگام با ماشین از کنار آپارتمان لونی رد شوم تا این‌که ببینم آیا ماشینش بیرون منزلش پارک بود یا نه. گاهی اوقات، همین که می‌توانستم ردیابی کنم که او کجاست، اضطراب مرا کم‌تر می‌کرد. اگر چراغش روشن بود، پس او پیدا شده بود و من می‌دانستم او کجاست. و اگر نبود، یعنی گم‌شده بود و من مضطرب می‌شدم. کجا می‌توانست باشد؟ او جایی در دنیای بیرون گم شده بود.»

افراد اغلب اوقات که تغییرات مهم درونی صورت می‌دهند تغییراتی در بیرون زندگی‌شان ایجاد می‌کنند.

پادزهر طرد‌شدگی کشف شده است: تعهد به عشق.

در‌هم‌شکستن، سفر کردن به مرکز خویشتن است، آماده‌کردن خودتان برای التیام زخم‌های عمیق عاطفی، فرصتی برای شکل دادن به زندگی‌تان از درون به بیرون.

این‌که نمی‌توانید آگاهانه خودتان را از شرّ اضطراب، درد و ترس رها کنید، اصلاً نشانه ضعیف بودن شما نیست.

امیدوارم اکنون که اطلاعاتی در مورد نوروبیولوژی تجربیات‌تان فرا گرفته‌اید، قادر باشید واکنش‌های عاطفی‌تان را، بهتر بپذیرید و از محکوم کردن خودتان به خاطر این‌که قادر نبودید با دقت احساسات‌تان را در همه موقعیت‌ها کنترل کنید، دست بردارید. درعوض، می‌توانید انرژی‌تان را روی چیز‌هایی متمرکز کنیدکه می‌توانید کنترل‌شان کنید، و نیز روی چیز‌هایی که می‌توانید عوض‌شان کنید. بدین ترتیب، در نهایت می‌توانید

یکی از نشانه‌های یک رابطه‌ی بالغ این است که هر طرف قادر است به طرف دیگر فضا دهد. آن‌ها به یکدیگر این امکان را می‌دهند که به عنوان شیء پس‌زمینه عمل کنند. این افراد تشخیص می‌دهند که مهم‌ترین فرد در زندگی‌شان، بخشی از زندگی‌شان است، و او مهم است اما تمام زندگی آن‌ها نیست.

مستقل بودن از لحاظ عاطفی به این معنی نیست که بپذیرید محکوم هستید تا آخر عمر تنها زندگی کنید، بلکه بدین معنی است که شما قادرید با اتکا به خویشتن و بینش عاطفی به عشق برسید و بخواهید با کسی رابطه برقرار کنید.

بسیاری از افراد عصبانیت‌شان را سر دیگران، سر متکا یا سر خودشان پیاده می‌کنند، فقط به خاطر این‌که خودشان را آن‌قدر قوی احساس نمی‌کنند که بتوانند این عصبانیت را به سمت عشق از دست رفته‌شان هدایت کنند. آن‌ها نسبت به طرد‌شدگی شرطی شده‌اند، خیلی راحت می‌ترسند و از عکس‌العمل منفی طرف مقابل و یک طرد‌شدگی دیگر هراسان‌اند. آن‌ها نمی‌خواهند بیشتر ریسک کنند چون ممکن است درد و جراحت بیشتری را تجربه کنند. در نهایت، آن‌ها از این می‌ترسند که با انجام کاری، خودشان را از احتمال برگشت یار ازدست‌رفته‌شان محروم کنند؛ احتمالی که البته بسیار ضعیف است.

خشم شما نوعی سرخوردگی است. شما به واسطه درد و غم از دست دادن سُر خورده‌اید و از خودتان به خاطر این‌که احساس بیچارگی می‌کنید خسته و دل‌زده شده‌اید.

کاری که باید برای التیام خود در این مرحله انجام دهید این است که لحظه به لحظه مراقب خودتان باشید؛ بفهمید که شما یک فرد جدای از دیگران هستید، یک بزرگسال کاملاً قابل و توانمند و مسئول مراقبت از خودتان. برآورده کردن نیازهای عاطفی‌تان کار هیچ‌کس دیگری نیست؛ فقط خود شما می‌توانید این‌کار را انجام دهید. اتکای به خویشتن از لحاظ عاطفی مستلزم پذیرفتن احساسات شدیدی که نسبت به این تجربه دارید، آمار گرفتن موجودی واقعیت فعلی‌تان، و اطمینان حاصل کردن از این است که دوام خواهید آورد.

راز کار در این است که در «لحظه اکنون» وارد شوید، و حتی‌المقدور بیش‌تر در آن‌جا بمانید. این‌کار به شما اجازه می‌دهد همراه انرژی ایجاد شده توسط طرد‌شدگی کار کنید و نه علیه آن، تا این دوره‌ی جدایی محض و عریان را به بهترین طرز ممکن تجربه کرده و بیش‌ترین استفاده را از آن ببرید. در لحظه اکنون می‌توانید شدت زندگی را به عنوان یک انسان جدا و مستقل تجربه کنید. وارد شدن به لحظه اکنون شامل باز کردن حواس و متمرکز کردن توجه‌تان به دیدنی‌ها، صداها، بوها و سایر حواسی است که در محیط حتی بدون واسطه شما موجود هستند. این کار به معنی استفاده از چشم‌ها و پوست و گوش‌ها برای تجربه کردن لحظه اکنون به طرزی بسیار خود‌آگاه است. برخی این حالت را «متوجه بودن» نامیده‌اند. برخی دیگر آن را «ذن» نامیده‌اند. از لحاظ فرآیند التیام طرد‌شدگی، لحظه اکنون یک پناهگاه طبیعی جهت رهایی از درد عاطفی است.

کاری که باید برای التیام خود در این مرحله انجام دهید این است که لحظه به لحظه مراقب خودتان باشید؛ بفهمید که شما یک فرد جدای از دیگران هستید، یک بزرگسال کاملاً قابل و توانمند و مسئول مراقبت از خودتان. برآورده کردن نیازهای عاطفی‌تان کار هیچ‌کس دیگری نیست

اما در مورد شما چگونه است؟ شما نیز ناگهان از مکان امنی که درون آن قرار داشتید جدا شده‌اید. شما نیز همان‌قدر به آرامش و گرمای انسانی‌ای که ناگهان از شما گرفته شده است نیاز دارید، این‌طور نیست؟

در‌هم‌شکستن دوره‌ی تجربه‌ی دوباره است. همه تجربه‌های از دست دادنی که قبلاً رُخ داده و یاد و خاطره‌ی آن همچنان مانده است مانند سیل، به زخم جدیدتان هجوم می‌آورند

در ابتدا، افراد اغلب به یک‌باره تمام مراحل را پشت سر می‌گذارند. شما ممکن است شوک عاطفی و احساس ویرانی مرحله‌ی در‌هم‌شکستن، احساسات مربوط به مرحله‌ی ترک و نیاز شدید به یک نوبت نشئگی عشق و نرسیدن به آن، شرمساری و محکوم کردن خود در مرحله‌ی درونی کردن، و سپس عصبانیت سوزان مرحله‌ی خشم، و در نهایت لحظه‌های امید و روشنی مرحله‌ی بلند شدن یا برخاستن را تجربه کنید، و سپس دوباره و دوباره هر یک از این مراحل را یکی پس از دیگری به سرعت تجربه کنید.