بریده‌هایی از کتاب رهایی از غم جدایی

ترک عشق دقیقاً شبیه ترک هروئین است، و شامل تمنای زیاد، سراسیمه گی و دل‌آشفتگی برای بازگشتن به عشقی است که دل‌تنگ آن هستید.

سعی کردم کوتاه نفس بکشم تا زخمی که به قلبم وارد شده بود کمتر درد بگیرد.

در واقع، تنها با دست و پنجه نرم کردن با این احساس که زندگی‌تان به تعبیری پایان یافته است، می‌توانید زندگی‌تان را احیاء کرده و از نو بسازید.

وقتی کسی شما را ترک می‌کند، آکِرو به فضایی خالی‌ای که ایجاد می‌شود اشاره دارد، فضایی که آغازی نو می‌تواند در آن رخ دهد.

وقتی رابطه‌ای پایان می‌یابد، برای هر دو طرف دردناک است، اما این درد بخصوص برای کسی که پشت سر گذاشته شده است مخرب‌تر است.

احساساتی وجود دارند که هیچ‌کس دوست ندارد درباره آن‌ها صحبت کند، چراکه با ترس، یأس و ناامیدی و تردید درباره خویشتن در ارتباط بوده و آن‌قدر شدید می‌باشند که طبیعتاً احساس می‌کنید مایه تحقیر و شرمساری شما هستند. ممکن است این شرمساری فقط به خجالتی که به خاطر طردشدگی عاطفی احساس می‌کنید برنگردد و با احساساتی مرتبط باشد که آن‌قدر نیرومند هستند که احتمالاً‌ شما را گیج و سرگردان می‌کنند، باعث ترس و نگرانی شما شده و باعث می‌شود به این باور برسید که ضعیف، وابسته، دوست‌نداشتنی و حتی نفرت‌انگیز هستید. چنانچه به این احساسات شدید نپردازید، احتمالاً در سکوت از آن‌ها رنج خواهید برد یا تلاش خواهید کرد آن‌ها را انکار کنید. در نهایت، این احساسات فراموش شده‌ای که در عمق وجود‌تان پنهان می‌کنید، به یک احساس غم و اندوه مبهم و دست‌نیافتنی تبدیل خواهد شد.

بهبود واقعی به معنی رویارویی با احساسات ناخوشایند، درک ماهیت این احساسات، و از همه مهم‌تر، یاد گرفتن نحوه کنار آمدن با این احساسات است.

در واقع، کودکِ بیرون در روابط صمیمی‌تان یک خرابکار به حساب می‌آید.

وقتی کودکِ بیرون‌تان مخالف نیاز شما به بودن در یک رابطه‌ مطمئن و عاشقانه است، کاری که باید انجام دهید این است که مسئولیت رفتار او را بر عهده بگیرید. تلاش کنید در مورد هر کسی که با او بد برخورد کرده‌اید جبران کنید، حتی خودتان.

در ظاهر، همه چیز به نظر خوب پیش می‌رود اما آن‌ها قلب‌شان را در برابر جهان عواطف مُهر و موم کرده‌اند. شاید از غم شدید طرد‌شدگی نجات پیدا کرده باشند، اما بخش مهمی از وجود خود را نیز جا گذاشته‌اند.

خطر موجود این است که امکان دارد جای زخم باقی بماند و باعث شود از لحاظ عاطفی کلاً با دنیای خارج قطع رابطه کنید. همراه این پینه بستن‌های عاطفی، از دست دادنِ احساس پیش می‌آید.

اگر طرد شدن یک ضربه چاقو به قلب باشد، در این صورت بلند شدن آخرین مرحله التیام بوده و زمانی است که بافت جدیدی روی زخم ایجاد می‌شود.

طرد‌کنندگان اصلی، کلاً از شرکت در این رژه خودداری کرده‌اند. آن‌ها به کار خودشان می‌پردازند، در حالیکه نسبت به دردی که در قلب‌ کسانی‌که زمانی آن‌ها را دوست داشتند ایجاد کرده‌اند، بی‌خبرند. تناقض در این است که بسیاری از این افراد، خودشان نیز زمانی طرد شده بودند، اما این تجربه باعث شد آن‌ها افرادی سرد و بی‌روح، بی‌احساس و بدون عاطفه شوند به جای این‌که افرادی مهربان‌تر شوند.

توماس می‌گفت: «من هرگز متوجه نبودم که جذب چه چیزی شده بودم، نقطه ضعف من افرادی بودند که مرا ضایع می‌کردند و کسانی که مرا تحویل نمی‌گرفتند و دست رد به سینه‌ من می‌زدند. کشف این مورد تجربه‌ی تلخی برای من بود. من عاشق زنانی بودم که به گونه‌ای رفتار می‌کردند که گویی من پایینتر از آن‌ها هستم

من هرگز قادر نبودم بازتاب تردیدها و عیب‌ و نقص‌هایم را در آن‌ها تحمل کنم. اگر آن‌ها مانند خودم کرامت نفس پایینی داشتند، عمراً اگر با آن‌ها کاری ‌داشتم. اما پس از مدتی متوجه شدم کسانی که دقیقاً مشکلاتی مشابه من داشتند را از خود می‌رانم. آیا این حالت طریق دیگری برای بی‌توجهی کردن به خودم نبود؟»

جدایی خودم به من درسی آموخت که هرگز شدت تجربه دیگران را ساده نگیرم، بلکه دقیق گوش دهم و از آن چیز یاد بگیرم.

وقتی کسی تصمیم می‌گیرد شما را ترک کند، این اقدام او یک ترس آغازین را در ما بیدار می‌کند، و از این ترس، خشم شدیدی به وجود می‌آید. شما از این‌که این ترس و بیچارگی شدید را تجربه می‌کنید، خشمگین می‌شوید.

بهبود واقعی به معنی رویارویی با احساسات ناخوشایند، درک ماهیت این احساسات، و از همه مهم‌تر، یاد گرفتن نحوه کنار آمدن با این احساسات است.

عبور از مرحله‌ی ترک کردن به معنی رویارویی با پیامدهای زخم‌های عاطفی جدید و قدیم، به طور همزمان است. زخم‌های جدید و قدیم با هم ادغام شده و حالتی از فوریت عاطفی را ایجاد می‌کنند، یک دوره‌ی پُر‌هیاهو و شدید همراه با استرس فراوان.

دلایل متعددی وجود دارد که باید از احساس شرمندگی پرهیز کرد و صرفاً نیاز شدید، اما موقتی به وصل شدن با شریک از دست‌رفته‌تان را پذیرفت. اول: همان‌گونه که در مورد ریچارد دیدیم، شرمندگی فقط فرآیند سوگواری را پیچیده‌تر می‌کند. احساس شرمندگی راه دیگر دشمنی کردن با خودتان است. دوم: وقتی شما تلاش می‌کنید مسئولیت احساسات‌تان را نپذیرید، آن‌ها را انکار کرده و یا سرکوب‌شان کنید، در این صورت خودتان را از فرصتی برای درک بهتر عاطفی‌تان محروم می‌کنید. سوم: چال کردن احساسات‌تان، حل و فصل کردن آن‌ها در روابط فعلی یا آینده‌تان را به تأخیر می‌اندازد. به طور خلاصه، حمل کردن کوله‌بار عاطفی فقط زمان فرآیند سوگواری را طولانی‌تر می‌کند.