بریده‌هایی از کتاب رهایی از غم جدایی

دلایل متعددی وجود دارد که باید از احساس شرمندگی پرهیز کرد و صرفاً نیاز شدید، اما موقتی به وصل شدن با شریک از دست‌رفته‌تان را پذیرفت. اول: همان‌گونه که در مورد ریچارد دیدیم، شرمندگی فقط فرآیند سوگواری را پیچیده‌تر می‌کند. احساس شرمندگی راه دیگر دشمنی کردن با خودتان است. دوم: وقتی شما تلاش می‌کنید مسئولیت احساسات‌تان را نپذیرید، آن‌ها را انکار کرده و یا سرکوب‌شان کنید، در این صورت خودتان را از فرصتی برای درک بهتر عاطفی‌تان محروم می‌کنید. سوم: چال کردن احساسات‌تان، حل و فصل کردن آن‌ها در روابط فعلی یا آینده‌تان را به تأخیر می‌اندازد. به طور خلاصه، حمل کردن کوله‌بار عاطفی فقط زمان فرآیند سوگواری را طولانی‌تر می‌کند.

در واقع، اگر طرد شدن عاطفی، تنها ماندن، یا خیانت، در تجربه از دست دادن شما نقش داشته باشند، این‌گونه نیست که فقط حس امنیت شما خُرد شده باشد، بلکه باورتان نسبت به خودتان، و نیز حس شما از ارزش وجودی‌تان خُرد شده است.

ما می‌توانیم با تبدیل کردن انرژی خشم به فعالیت‌هایی که در جهت هدفی متعالی است، استرس (و افسردگی که از آن ناشی می‌شود) را مدیریت کنیم.

جنگیدن با واقعیت، مقاومت کردن در برابر درد و غم از دست دادن، باعث می‌شود دشوارترین لحظات را داشته باشیم. اوضاع زمانی بهتر می‌شود که قادر باشیم با واقعیت روبه‌رو شویم و کم‌کم متوجه شویم که چه‌کار می‌توانیم انجام دهیم تا واقعیت زندگی‌مان را بهتر کنیم. وقتی این را بپذیریم، می‌توانیم لحظه به لحظه روی ساختن زندگی‌مان تمرکز کنیم، و تا حد امکان آن را معنا‌دار کنیم.

خشم می‌تواند هم مخرب و هم سازنده باشد. کاری که باید انجام دهید این است که انرژی خشم‌تان را به خود‌اظهارگری سالم تبدیل کنید، یعنی اقداماتی مثبت به نفع خودتان صورت دهید.

بسیاری از افراد تلاش می‌کنند با این آسیب بجنگند و بر اساس قوانین آن بازی کنند؛ آن‌ها با جنگیدن با خودشان به دفاع از خودشان می‌پردازند. آن‌ها به خود می‌گویند: «من مهم هستم. من از لحاظ جنسی بسیار جذاب هستم. من بسیار ارزشمند‌تر از او هستم. من موفق هستم.» این جملات مثبت تأکیدی، تمام تمرکز را روی ویژگی‌های مثبت شما می‌گذارند؛ روی این‌که چقدر زیبا یا مستعد هستید. اما «چهار سنگ‌بنای خویشتن» بر اساس استعداد‌های منحصر به فرد شما بنا نمی‌شوند. نکته این نیست که ویژگی‌های فیزیکی یا مهارت‌ها یا موفقیت‌های حرفه‌ای‌تان را فهرست کنید. این چهار سنگ‌بنا بسیار اساسی‌ترند، و به جنبه‌های ذاتی و جهانی وجود شما به عنوان یک انسان می‌پردازند. این موارد پاک‌نشدنی و غیر ‌قابل‌ تغییرند. نه سن و نه نا‌توانی‌ها و نه حتی طرد‌شدگی نمی‌توانند آن‌ها را تضعیف کنند. این‌ها اصول شکست‌ناپذیر خویشتن شما هستند که هیچ کس نمی‌تواند آن‌ها را از شما بگیرد. چهار سنگ‌بنای خویشتن

درونی کردن به معنی تلفیق کردن یک تجربه عاطفی و تبدیل کردن آن به بخشی از خودتان است، این‌که اجازه دهید تا این تجربه عمیق‌ترین باور‌های شما را تغییر دهد. درونی کردن، یک فرآیند تدریجی، مضر و مخفی است. شما معمولاً متوجه نمی‌شوید چقدر روی شما تأثیر می‌گذارد.

بهتر است به «بودن در لحظه» به عنوان روشی برای تجربه کردن زندگی درکل، فکر کنید و نه تمرینی که از بقیه ساعات بیداری‌تان جداست. بیشتر اوقات وارد شدن در لحظه اکنون، صرفاً به معنی تنظیم کردن طول موج روی محیط‌تان و متمرکز شدن روی حواس‌تان به جای تمرکز کردن روی نگرانی و غم و غصه‌هایتان است. بودن در لحظه فقط یک تمرین نیست، بلکه یک روش بودن و زندگی است.