بریده‌هایی از کتاب رهایی از غم جدایی

طرد‌کنندگان سریالی نیز وجود دارند؛ آن‌هایی که از وارد کردن لطمه عاطفی به کسانی که عاشق‌شان هستند انرژی می‌گیرند. برای این افراد، خانه خراب کردن دیگران، روش آن‌ها برای به نمایش گذاشتن قدرت‌شان است.

آنچه مهم می‌باشد، دانستن این نکته است که بفهمید احساسات شما (هر قدر شدید یا سنگین باشند)، نشان‌دهنده بی‌اراده‌گی یا ضعف شخصیت شما نیستند. این احساسات عادی بوده و بخشی از فرآیندی است که به بازسازی و تحول منجر می‌شود.

در حالی که تلاش می‌کنیم تا درک کنیم که تجربیات کودکی ما چه نوع تأثیری روی رفتار بزرگسالی ما دارد، اما هدف هرگز این نیست که قضاوت‌گر باشیم یا بخواهیم کسی را مقصر بدانیم و سرزنش کنیم. هدف این است که مسئولیت زندگی‌مان را بپذیریم و کوله‌بار عاطفی‌مان را بررسی کنیم. ما نیز همچون والدین‌مان اشتباهاتی داریم. هیچ یک از ما نمی‌تواند ادعا کند که هرگز مانعی عاطفی در یک رابطه ایجاد نکرده است

طرد‌شدگی، مانند هر غم دیگری که از دست دادن یک عزیز را در بر دارد، فرآیندی است که مسیر خودش را طی می‌کند. از آنجایی که این غم، اغلب به رسمیت شناخته نمی‌شود، کسانی که از آن رنج می‌برند اغلب آن را پنهان می‌کنند؛ آن‌ها احساسات عمیق خود را درون‌شان ذخیره می‌کنند، جایی که به تدریج وجود آن‌ها را می‌خورد و از بین می‌برد در حالی که همه، از جمله دوستان و خانواده از این مسأله غافل‌اند و گاهی حتی خود فرد هم متوجه آن نمی‌شود.

شرم باعث راز می‌شد، راز باعث منزوی شدن، منزوی شدن باعث تنهایی، و تنهایی باعث شرم.

شیء پس‌زمینه شخصی است که ما حس در ارتباط بودن، تعلق داشتن و امنیت (که یک حس نیاز آغازین است) را از او می‌گیریم. اگر ارتباط از دست‌رفته‌ی شما مانند بسیاری از افراد باشد، داشتن یارتان در پس‌زمینه به این معناست که، با این‌که شما از لحاظ فیزیکی با هم نبوده‌اید اما فقط امنیتِ دانستن این‌که آن‌ها وجود دارند، برای شما لذت‌بخش بوده است. آن‌ها کسانی بودند که می‌توانستید در پایان یک روز کاری طولانی، نزد آن‌ها بروید، شب هنگام کنار آن‌ها دراز کشیده و آرام بگیرید یا دست‌کم درباره‌ی آن‌ها فکر کنید. این احساس تعلق داشتن و امنیت، احساسی است که به راحتی ممکن است پیش‌فرض گرفته شود و شما آن را ساده بگیرید

این احساسات عادی بوده و بخشی از فرآیندی است که به بازسازی و تحول منجر می‌شود.

این تکنیک تصور کردن، یکی از عظیم‌ترین منابع وجودتان، یعنی قدرت تخیل‌تان را فعال می‌کند.

شما می‌توانید با این فکر که شما به نحوی ارزشمند نیستید، بجنگید. وقت بگذارید و در تنهایی خود زندگی‌تان را بررسی کنید و با گذاشتن قدم‌های مثبت این تجربه سنگین از دست دادن را بی‌اعتبار کنید.

این‌که نمی‌توانید آگاهانه خودتان را از شرّ اضطراب، درد و ترس رها کنید، اصلاً نشانه ضعیف بودن شما نیست. این عواطف شدید، از ماهیت روانی‌ـ بیولوژیکی بحرانی‌ای که در آن قرار دارید، نشأت می‌گیرد.

شما تنها تا مدت محدودی می‌توانید صدمه و لطمه‌ی روحی که خورده‌اید را درون‌تان نگه دارید اما پس از آن پیام‌های منفی‌ای که درونی کرده بودید، اجباراً راه خود را به بیرون پیدا می‌کنند.

یک سری افراد هستند که تلاش می‌کنند مرحله‌ ترک را با جایگزین کردن عشق از دست رفته با عشق جدیدی دور بزنند. اما مرحله‌ ترک، زمان مناسبی برای جایگزین کردن نیست؛ خیلی زود به آن نیز خواهیم پرداخت. دوره ترک، زمان پذیرفتن خودتان و نیاز‌هایتان است.

وقتی یاد بگیرید که رفتارهایتان را از احساسات‌تان جدا کنید، آن وقت است که می‌توانید واکنش‌های خودکار و دردسرآفرین خودتان به اکثر استرس‌هایی که با آن مواجه می‌شوید را از کار بیندازید.

همانند سایر انواع اختلالات استرس پس از تجربه‌ی ناگوار،«اختلال استرس پس از طرد‌شدگی» ممکن است بین خفیف تا شدید متغیر باشد. این یک حالت روانی‌ـ بیولوژیکی است که در آن ،تجربه‌های ناگوار مربوط به جدایی در گذشته، ممکن است در زندگی فعلی شما مزاحمت ایجاد کند. شما فلش‌بک‌هایی عاطفی را تجربه می‌کنید که باعث به وجود آمدن اضطراب می‌شود، فلش‌بک‌هایی در واکنش به محرک‌هایی که ممکن است به صورت خود‌آگاه آن را درک نکنید؛ این حالت اغلب باعث می‌شود یک حس ناشی از درماندگی به شما دست بدهد که احساس کنید دیگر کنترل اوضاع را به دست ندارید.

دلایل متعددی وجود دارد که باید از احساس شرمندگی پرهیز کرد و صرفاً نیاز شدید، اما موقتی به وصل شدن با شریک از دست‌رفته‌تان را پذیرفت. اول: همان‌گونه که در مورد ریچارد دیدیم، شرمندگی فقط فرآیند سوگواری را پیچیده‌تر می‌کند. احساس شرمندگی راه دیگر دشمنی کردن با خودتان است. دوم: وقتی شما تلاش می‌کنید مسئولیت احساسات‌تان را نپذیرید، آن‌ها را انکار کرده و یا سرکوب‌شان کنید، در این صورت خودتان را از فرصتی برای درک بهتر عاطفی‌تان محروم می‌کنید. سوم: چال کردن احساسات‌تان، حل و فصل کردن آن‌ها در روابط فعلی یا آینده‌تان را به تأخیر می‌اندازد. به طور خلاصه، حمل کردن کوله‌بار عاطفی فقط زمان فرآیند سوگواری را طولانی‌تر می‌کند. اگر این احساسات شدید، پذیرفته و حل‌وفصل نشوند، دفعه بعد وقتی تلاش کنید عشق را به درون زندگی‌تان بیاورید، باعث ایجاد ترس، اضطراب و عدم اعتماد به نفس در خود می‌شوید.

آناتومی درهم شکستگی ممکن است یک درد عمیق ناشی از فرو رفتن چیز تیزی درون قلب‌تان احساس کنید، یک احساس فشردگی، احساس جاری شدن سیل نگرانی در قفسه سینه. در ابتدا ممکن است احساس کنید نیاز دارید آه بکشید یا مرتب نفس تازه کنید. وقتی با واقعیت از دست دادن دست‌وپنجه نرم می‌کنید، قلب‌تان تندتر می‌زند. ممکن است نیمه‌شب با عرقی سرد که ناشی از ترس و نگرانی است از خواب بیدار شوید و صبح هنگام در حالی از رختخواب برخیزید که احساس می‌کنید دل‌تان جمع شده است.

چیزی که به دنیا می‌آید خواهد مُرد. چیزی که جمع شده است پراکنده خواهد شد. چیزی که انباشته شده است پایان خواهد یافت. چیزی که ساخته شده است واژگون خواهد شد. چیزی که بالا رفته است پایین خواهد آمد. تنها چیزی که داریم اکنون است، لحظه‌ی اکنون.

گوش دادن به صدا‌های پس‌زمینه ضعیف یکی از موثر‌ترین راه‌ها برای وارد شدن به لحظه‌ی اکنون است.

«موفقیت بهترین راه انتقام گرفتن است.»

فرآیند غمگین شدن به خاطر طرد‌شدگی بسیار شبیه سوگواری به خاطر مرگ یک عزیز است: غم از دست دادن، غم از دست دادن است. اما غم و اندوه طرد‌شدگی، اساساً متفاوت است و از شرایطی که منجر به آن شده و از احساساتی همچون عدم پذیرش و بی‌کفایتی نشأت می‌گیرد، احساساتی که اغلب همراه غم طرد‌شدگی می‌آید.