بریده‌هایی از کتاب سه‌شنبه‌ها با موری؛ مرد پیر، مرد جوان و بزرگ‌ترین درس زندگی

عشق سبب زنده ماندن است، حتی وقتی مرده باشی.

رحالی‌که می‌خندید، گفت: میچ، من هم به‌طور دقیق نمی‌دانم، پیشرفت در معنویات یعنی چه، ولی می‌دانم که ما در معنویات با کمبودهایی مواجه هستیم. ما خیلی شدید با مادیات سر و کار داریم. مسائلی که هیچ‌گاه رضایت ما را جلب نمی‌کند. ما روابط عاطفی و عاشقانه جهان پیرامون خود را فقط جهت کسب منافع شخصی خودمان می‌خواهیم.

موری گفت: میچ! می‌دانی زمانی‌که چگونه مردن را یاد بگیری، درواقع می‌توانی چگونه زندگی کردن را هم فرا بگیری.

موری گفت: میچ! می‌دانی زمانی‌که چگونه مردن را یاد بگیری، درواقع می‌توانی چگونه زندگی کردن را هم فرا بگیری.

هنری آدافر می‌گوید: «یک معلم در جاودانگی تو مؤثر است. تو هیچ‌گاه نمی‌توانی بگویی که این تأثیر تا کی پایان می‌پذیرد.»

مایل هستی بدانی که بهترین چیزی که توانستم از این بیماری بیاموزم چه بوده؟ گفتم: چه چیزی است؟ گفت: مهم‌ترین چیزی که باید بکوشیم آن را در زندگی بیاموزیم، دو چیز است؛ یک، این‌که چگونه محبت خود را به دیگران نشان دهیم و به آن عشق بورزیم. دو، چگونه محبت آن‌ها را پذیرا شویم. موری به‌آرامی این جمله را تکرار کرد. ـ محبت آن‌ها را پذیرا باشیم. ما گمان می‌کنیم که لیاقت و ظرفیت عشق را نداریم. گمان می‌کنیم اگر بگذاریم عشق در وجودمان راهی یابد، خیلی حساس و با محبت می‌شویم، ولی شخص خردمندی به اسم لوین(۲۸) چه‌قدر قشنگ این مطلب را بیان کرده: «عشق تنها کار عقلانی و منطقی است.»

میچ! اگر سعی می‌کنی که توانایی‌هایت را به آدم‌هایی که در سطح بالاتری هستند نشان دهی، فراموشش کن. چون در هر صورت آن‌ها تو را از بالا نگاه می‌کنند. این را بدان که اگر بخواهی خودت را به مردم در سطح پایین‌ نشان دهی، از این هم دست بردار، چون آن‌ها با حسرت نگاهت می‌کنند. جاه و مقام نمی‌توانند تو را به جایی برساند. تنها یک قلب گشاده است که باعث می‌شود تو در میان هر گروهی جایی برای خودت باز کنی.

هنری آدافر می‌گوید: «یک معلم در جاودانگی تو مؤثر است. تو هیچ‌گاه نمی‌توانی بگویی که این تأثیر تا کی پایان می‌پذیرد.»

موری گفت: میچ! می‌دانی زمانی‌که چگونه مردن را یاد بگیری، درواقع می‌توانی چگونه زندگی کردن را هم فرا بگیری.

‌ کاری را که بودایی‌ها انجام می‌دهند، انجام بده. هر روز تصور کن که پرنده‌ی کوچکی روی شانه‌ات نشسته و از تو می‌پرسد: «آیا امروز، روز مرگ است؟ آیا آماده شده‌ای؟ آیا همه‌ی کارهایی را که انجام می‌دهی واقعاً ضروری هستند؟ آیا من همان کسی هستم که باید باشم؟»

می‌دانی، بودایی‌ها چه می‌گویند؟ به هیچ‌چیزی تکیه نداشته باش و دل نبند، چون همه‌ی چیزها موقتی هستند.

زمانی‌که چگونه مردن را یاد بگیری، درواقع می‌توانی چگونه زندگی کردن را هم فرا بگیری.

هیچ‌وقت یاد نگرفته‌ایم که لحظه‌ای هم توقف کنیم و نگاهی به پشت‌سر خود بیندازیم و زندگی خود را بررسی کنیم و از خود بپرسیم، آیا واقعاً زندگی فقط در همین چیزها خلاصه می‌شود؟ یعنی همه‌ی چیزی که من از زندگی توقع دارم، همین است؟ آیا در این میان چیزی گم نکرده‌ام؟

ما خودمان را هم باید مورد بخشش قرار دهیم. ـ خودمان؟ ـ بله،‌ به‌خاطر همه‌ی کارهایی که باید انجام می‌دادیم و ندادیم. ما نباید در حسرت کارهایی که باید انجام می‌دادیم، متوقف شویم. وقتی در شرایط و وضعیت من قرار بگیری، دیگر این افسوس‌ها هیچ سودی ندارند.

من چند قانون را می‌دانم که در مورد عشق و ازدواج صدق می‌کند. اگر به‌طرف مقابلت احترام نگذاری، با مشکل مواجه خواهی شد. اگر ندانی که چگونه با همسرت از در سازش وارد شوی، با مشکل روبه‌رو می‌شوی. و نیز اگر نتوانی در مورد آن‌چه میان شما رخ می‌دهد به‌صورت شفاف صحبت کنی دردسر ساز می‌شود و اگر میان شما ارزش‌های مشترکی وجود نداشته باشد، به دردسر خواهید افتاد. ارزش‌های شما باید شبیه یکدیگر باشد. میچ می‌دانی مهم‌ترین ارزش‌ها کدام است؟ ایمان به مقام بااهمیت ازدواج.

اگر همیشه بخواهید در نزاع و درگیری با پیری باشید، همیشه در نارضایتی و ناراحتی خواهید بود، ‌چون بالأخره روزی پیری فرا می‌رسد. یک چیز دیگر میچ... صدایش را آرام‌تر کرد و گفت: حقیقت این است که روزی خواهی مرد.

سالمندی فقط به معنای فرسوده شدن نیست، بلکه رشد و بزرگی هم هست. و این‌که داری می‌میری فقط جنبه‌ی منفی ندارد، بلکه این جنبه‌ی مثبت را هم دارد که متوجه می‌شوی قرار است بمیری و برای همین تلاش می‌کنی بهتر زندگی کنی.

حس می‌کردم زمان خیلی بیشتر از همیشه ارزشمند است و باید نهایت استفاده را از آن بنمایم. زندگی مانند آبی جاری در حال سپری شدن بود،‌ با سرعتی ناگفتنی و من هم آن‌قدر ورزیده نبودم که بهره‌ی کافی را از آن ببرم. وقت زیادی را تلف کرده بودم.

گفت: فکر نمی‌کنم. من با آدم‌های زیادی در ارتباط هستم که با هم صمیمی هستیم. وقتی عشق بین ما هست، مگر می‌شود فراموش شد؟ عشق کلید زنده ماندن است، حتی بعد از مرگ.

مبلغ پیش‌پرداخت کتاب، کمک هزینه‌ی داروهای گران‌قیمت موری شد. هر دوی ما از این موضوع خوشحال بودیم. یک روز که من و موری داخل اتاق مطالعه بودیم، اسم کتاب را انتخاب کردیم. موری از اسم‌گذاری لذت می‌برد. اسم‌های زیادی در ذهنش بود،‌ ولی زمانی‌که «سه‌شنبه‌ها با موری» را به او پیشنهاد دادم، ‌آن‌قدر خوشحال شد که لبخندی زد و من هم فهمیدم که زدم وسط هدف.