بریده‌هایی از کتاب هیچ چیز دوبار اتفاق نمی‌افتد

همه‌چیز ــ یک واژه‌ی مغرورِ ازخودراضی. باید بین دو گیومه نوشته شود. وانمود می‌کند چیزی نیست که ندانَد، تصرف نکرده باشد، شاملش نباشد، یا نداشته باشد. درحالی‌که در گستره‌ی بی‌مرز زمان هیاهوی ناچیزی بیش نیست.

عشق واقعی نمی‌تواند زمین را حتا در طول یک میلیون سال هم پُرجمعیت کند، چون خیلی به‌ندرت اتفاق می‌اُفتد. بگذار کسانی که هرگز عشق واقعی را پیدا نمی‌کنند، بگویند چنین چیزی اصلاً وجود ندارد.

دنیا ترجیح می‌دهد امید را ببیند، تا این‌که فقط آوازش را بشنود؛ و به ‌همین دلیل است که سیاستمداران مجبورند لبخند بزنند.