بریده‌هایی از کتاب هوای عشق بارانی است

آخرین شگفتی وقتی‌ست که به‌تدریج می‌فهمی دیگر هیچ چیز شگفت‌زده‌ات نمی‌کند.

دیشب در اتاقم شمع خوش‌صحبتی داشتم خیلی خسته بودم ولی می‌خواستم کسی کنارم باشد پس شمعی برافروختم و به صدای دلنشین نورش آن‌قدر گوش کردم تا خوابم بُرد.

ای کسانی که پس از مرگ ما خواهید زیست ما اینجا بودیم

سخت در اندیشهٔ تو، سوار اتوبوس شدم ۳۰ سنت کرایه دادم و به راننده گفتم: ۲ نفر پیش از آن‌که به تنهایی‌ام پی‌ببرم.

خواستار زندگی در جهانی‌ام که درآن کتاب‌ها به باغ‌های بی‌شمار بدل شده‌اند و کودکانی در آنجا مشغول بازی‌اند و شیوه‌های سبز رستن را می‌آموزند

عشق، رفتار مناسبی با یک دوست نیست امیدوارم چنین بلایی به سرت نیاید

مست در میکده‌ای ژاپنی خوب هستم.

روزگاری یکی از دوستانم می‌گفت دوست بودن با کسی صد بار بهتر از عاشق او بودن است. گمان می‌کنم حق داشت

اگر مجسمه‌ای دوست داری، به آینه بنگر دوستانت تو را می‌ستایند. اگر آینه‌ای دوست داری، مجسمه شو جایی برای دوستان جدیدت باز کن.

هر جشنی بی تو ناقص است. همه می‌دانند جشن با رسیدن تو آغاز می‌شود.

آخرین شگفتی وقتی‌ست که به‌تدریج می‌فهمی دیگر هیچ چیز شگفت‌زده‌ات نمی‌کند.

در کافه نشسته‌ام نوشابه می‌نوشم مگسی روی دستمال کاغذی خواب است. مجبورم بیدارش کنم تا بتوانم عینکم را تمیز کنم. دختر زیبایی هست که می‌خواهم نگاهش کنم.

روزهایی هستند که می‌خواهی در آخرین جای جهان باشی جایی که می‌خواهی آنجا باشی اما باید اینجا باشی. مثل یک فیلم، چرا که بازیگرش تویی

باشد که محبت تو برای زخم‌های من مستدام باشد.

عشق را بیخیال می‌خواهم لای موهای طلایی‌ات بمیرم.

آن‌قدر که به یاد توام تو به یادم هستی؟

دوستانم نگران‌اند و با من از پایان جهان سخن می‌گویند از تاریکی و مصیبت همیشه با آرامش گوش می‌دهم و می‌گویم، نه این پایان نیست این آغازی دوباره است همچون این کتاب.

دیشب در اتاقم شمع خوش‌صحبتی داشتم خیلی خسته بودم ولی می‌خواستم کسی کنارم باشد پس شمعی برافروختم و به صدای دلنشین نورش آن‌قدر گوش کردم تا خوابم بُرد.

وی، ایستاده رو به دریا، به شقیقه‌اش شلیک کرده بود.

چیزهایی بهتر از این برای تو وجود دارد که احساسات را مثل فانوسی جادویی به کسانی بفروشی که در خود نوری ندارند.