بریده‌هایی از کتاب قلعه‌ی حیوانات

به‌هرحال با آوازها و جنبش‌ها و آمار و ارقام اسکوئیلر و شلیک گلوله و قوقولی قوقوی جوجه خروس و بالا بردن پرچم لااقل کمی یادشان می‌رفت که شکم‌شان خالی است.

زندگی ما کوتاه و پر از رنج و بدبختی است. ما به دنیا می‌آییم، به اندازه‌ی کافی غذا می‌خوریم تا بتوانیم تا زنده بمانیم، و از بین ما آنها که هنوز می‌توانند کار کنند، تا جایی‌که بشود ازش کار می‌کشند و وقتی هم که از کار افتادیم خون ما را می‌ریزند. هیچ حیوانی در انگلیس نیست که بعد از یک سالگی معنا شادی و خوشبختی را بداند. هیچ حیوانی در انگلیس آزاد نیست؛ زندگی همه‌ی حیوانات بدبختی و برد گی است و این یک حقیقت محض است

سه تا مرغ اسپانیایی که سر دسته‌ی شورش مرغ‌ها بودند سرِ قضیه‌ی تخم‌مرغ‌ها، جلو آمدند و اعتراف کردند که اسنوبال در خواب‌شان آمده و گفته از ناپلئون سرپیچی کنند. آنها هم کشته شدند. بعد یک غاز آمد جلو، اعتراف کرد که موقع برداشت محصول پارسال شش تا ذرت دزدیده و شب آنها را خورده است. بعد یک گوسفند اعتراف کرد که در استخر مزرعه به خواست اسنوبال شاشیده. بعد دو گوسفند دیگر اعتراف کردند که یک قوچ زمان اسنوبال که از سرفه رنج می‌برد و از طرفداران ناپلئون بود را آن‌قدر دواندند که مرد. همه‌شان در جا کشته شدند. این اعتراف‌ها و اعدام‌ها آن‌قدر ادامه داشت که یک تل از کشته جلو پای ناپلئون درست شد، و هوا از بوی خون سنگین بود.

نگاه حیوانات از پشت پنجره از خوک به آدم و از آدم به خوک می‌چرخید اما دیگر امکان نداشت یکی را از دیگری تشخیص بدهند.

نگاه حیوانات از پشت پنجره از خوک به آدم و از آدم به خوک می‌چرخید اما دیگر امکان نداشت یکی را از دیگری تشخیص بدهند.

نگاه حیوانات از پشت پنجره از خوک به آدم و از آدم به خوک می‌چرخید اما دیگر امکان نداشت یکی را از دیگری تشخیص بدهند.

این ترانه هر یکشنبه صبح بعدِ بالا بردن پرچم خوانده می‌شد ولی هیچ ترانه‌ای به بزرگی ِحیوانات انگلیس نمی‌شد.

رفقا شعار امروز ما: نظم نوین و سازمان دهی محکم است.

دیر یا زود یک روز می‌آید که ظالم نابود می‌شود

و مهم‌تر از همه اینها هیچ حیوانی نباید با همنوع خودش رفتار ظالمانه داشته باشد. ضعیف یا قوی، زرنگ یا ابله، همه برادر هستیم؛ هیچ حیوانی نباید دیگری را بکشد همه ما با هم برابر هستیم.