بریده‌هایی از کتاب قلعه‌ی حیوانات

می‌دانم دیر یا زود عدالت اجرا می‌شود.

آدم تنها موجودی است که فقط می‌خورد و تولید نمی‌کند.

زندگی همه‌ی حیوانات بدبختی و برد گی است و این یک حقیقت محض است. اما به نظرتان این است معنای زندگی؟ و این یک روال است؟

وقتی هم می‌پرسیدی چرا نیش‌ات باز نمی‌شود می‌گفت: "چیزی برای خنده نمی‌بینم."

اگر شعار عدالت‌خواهی و عدالت‌طلبی را نقطه‌ی عزیمت همه انقلاب‌ها و شورش‌های مردمی بدانیم – که به یقین چنین است – تبعیض و بی‌عدالتی نقطه شروع انحراف از آرمان هر انقلابی نیز به شمار می‌آید.

قیافه‌اش مثل سابق نشد. باکسر یک حیوان هیکل با قد تقریباً سه متر و نیم- دوتا اسب معمولی کنار هم- بود. یک خط سفید پایین دماغش او را شبیه ابله‌ها کرده بود، با اینکه یک خبره‌ی درجه یک نبود، اما به خاطر رفتار باوقار و پشتکارش در کار قابل احترام همه بود. بعد از اینها یک بز سفید به اسم موریل و یک خر به اسم بنجامین که مسن‌ترین و بد اخلاق‌ترین حیوان مزرعه بود وارد شدند. بنجامین یا حرف نمی‌زد و اگر می‌زد تلخ و طعنه دار بود.

آدم، خوشبختی را برای هیچ موجودی به‌جز خودش نمی‌خواهد. در این مبارزه بین ما حیوانات باید بهترین اتحاد وجود داشته باشد، بهترین رفاقت، همه‌ی آدم‌ها دشمن ما هستند، همه‌ی حیوانات رفیق هم‌اند."

اگر شعار عدالت‌خواهی و عدالت‌طلبی را نقطه‌ی عزیمت همه انقلاب‌ها و شورش‌های مردمی بدانیم – که به یقین چنین است – تبعیض و بی‌عدالتی نقطه شروع انحراف از آرمان هر انقلابی نیز به شمار می‌آید. اختلاف طبقاتی، فقر، تبعیض و بی‌عدالتی هر انسانی را به خشم می‌آورد و روح‌اش را می‌آزارد.

با آوازها و جنبش‌ها و آمار و ارقام اسکوئیلر و شلیک گلوله و قوقولی قوقوی جوجه خروس و بالا بردن پرچم لااقل کمی یادشان می‌رفت که شکم‌شان خالی است

"خدا یک دم به من داده است تا مگس‌ها را دور کنم ولی کاش نه به من دم می‌داد نه مگسی خلق می‌کرد.